Enfant terrible: Youri Tielemans

Youri Tielemans is met voorsprong het grootste talent dat op de Belgische velden rondloopt. Hij debuteerde op zestienjarige leeftijd in de eerste ploeg van Royal Sporting Club Anderlecht, de club waar hij al van zijn vijfde levensjaar bij speelt en alle jeugdreeksen doorliep. Tielemans leeft nu elke dag in zijn droomwereld. “Ik had altijd maar één doel: voetballer worden.

Wanneer we vroeger op school een verhaal moesten schrijven over hoe we onze toekomst zien, dan was het voor mij al duidelijk dat ik voetballer ging worden. Ik wist toen al dat dit mijn leven zou zijn en dat ik er de kwaliteiten voor had, maar dat ik er nog voor moest werken. Ik heb eigenlijk nooit aan iets anders gedacht.”

Naast zijn leven als profvoetballer leidt Tielemans een normaal leven. Dat zegt hij ook zelf: “Ik ben een heel simpele jongen en ben net zoals iedereen. Wanneer ik niet voetbal, ga ik shoppen met mijn ouders of ben ik thuis en kijk ik televisie. Ik ben eerder een filmmens. Vooral actie en horror zijn mijn ding. Persoonlijk vind ik de The Fast and the Furious films heel goed. De laatste film, nummer zeven, vind ik de beste.”

Van voetballers is ook bekend dat ze redelijk veel gamen. Toch ligt dat bij Tielemans anders. “Dat valt nog goed mee. Ik vind het wel leuk om thuis met een paar vrienden op de Playstation te spelen.”
Muziek speelt voor Tielemans een belangrijke rol in zijn leven. Het werkt voor hem als motivatie en als bezinning. “Muziek is erg belangrijk voor mij. Ik luister naar veel verschillende genres en het hangt af van het moment welke muziek ik beluister. Soms luister ik naar iets rustigere muziek om mij te kalmeren, bijvoorbeeld na een wedstrijd. Al mag het soms iets luider zijn, dan luister ik naar opzwepende muziek. Dat kan mij echt motiveren voor een wedstrijd.”

In de kleedkamer zijn er volgens Tielemans wel enkele jongens met een vreemde smaak voor muziek. “Filip (Djuricic) en Obra (Obradovic) houden van Servische Balkanmuziek. Dat is helemaal niet mijn ding (lacht).” Een instrument speelt de jonge middenvelder ook niet, behalve blokfluit: “Ik kan dat eigenlijk helemaal niet (lacht). Toen ik klein was heb ik ooit een gitaar gekregen, maar dat was mijn ding niet. Het enige instrument dat ik nog goed kon spelen was blokfluit op school, al had ik daar ook helemaal geen talent voor.”

Tielemans ligt goed bij de supporters van Anderlecht. Dat komt omdat ze hem als een echte Brusselse ket beschouwen, ondanks dat hij in Sint-Pieters-Leeuw woont. “Ik heb altijd in Sint-Pieters-Leeuw gewoond, maar ik ben in Brussel naar school geweest. Ik ga ook vaak shoppen in Brussel, dus eigenlijk speelt mijn hele leven heeft zich af in Brussel. Het liefst van al ben ik in het stadion van Anderlecht, omdat er toch een aparte en familiale sfeer hangt. Voor mij voelt het elke keer weer aan als thuiskomen en dat is aangenaam. Het gevoel wanneer je naam van de tribunes rolt is onbeschrijfelijk.”
RSC Anderlecht beleefde niet zijn beste seizoen. De club haalde geen prijs en bovendien lag trainer Besnik Hasi meermaals onder vuur. “Het enige waarover we positief kunnen zijn is onze Europese campagne, waar we toch ver geraakt zijn (RSCA haalde de achtste finales waarin het beide wedstrijden tegen Shakhtar Donetsk verloor, red.). Voor de rest is het een negatief seizoen geweest dat we afsluiten zonder titel en zonder beker. Volgend seizoen moeten we dus vol aan de bak gaan.”

Of Tielemans nog in het paars-witte shirt speelt volgend seizoen is een groot vraagteken. Vorige week kreeg hij een concreet aanbod van Atletico Madrid. “Het is natuurlijk een grote eer dat zo’n club mij wil. Ik wil altijd tonen dat ik de capaciteiten heb om op een hoger niveau te voetballen en dan is het fijn dat clubs zoals Atletico zich komen aanmelden.”

Atletico is de rivaal van de club waar Tielemans’ grote idool aan de slag is als trainer. “Ik kijk wel op naar Zinedine Zidane. Het zou wel mooi zijn om hem ooit als trainer te hebben.”
Toch is het moeilijk kiezen bij welke club hij wil spelen. “Dat ga ik nu niet zeggen (lacht). Er zijn heel veel goede clubs in Engeland, Duitsland en Spanje. De volgende stap in mijn carrière is een selectie voor de nationale ploeg. Voor je land spelen is altijd speciaal, daar doe je het voor als voetballer.”