170.000 Brusselaars niet actief op de arbeidsmarkt

Een kwart van alle Brusselaars op actieve leeftijd is niet aan het werk, maar ook niet op zoek naar een job. Dat blijkt uit recent onderzoek van arbeidseconoom Stijn Baert (UGent). Het gaat om 170.726 personen, die bijvoorbeeld huisvrouw of -man zijn of die vervroegd op pensioen gingen. Hun aandeel is in Brussel groter dan in de meeste Europese landen.

Voor heel België gaat het over 1,4 miljoen personen die niet aan het werk zijn en dat ook niet zoeken, allemaal tussen de 25 en 64 jaar oud. De cijfers komen uit 2019 en zijn verzameld via de OESO, de organisatie voor economische samenwerking en ontwikkeling.

“Je hebt in alle landen een groep mensen die niet actief is op de arbeidsmarkt”, zegt professor Stijn Baert (UGent), die de studie uitvoerde. Het gaat bijvoorbeeld over mensen met een ziekte of invaliditeit, mensen in een vervroegd pensioenstelsel, of huisvrouwen of -mannen die zelf kiezen om niet te werken. “Je kan die groep nooit tot nul terugdringen, maar in België is ze gemiddeld wel veel groter dan in het buitenland”, zegt Baert. “We moeten kijken hoe we het voor een deel van die groep aantrekkelijker kunnen maken om te gaan werken. Zo krijgen we meer sterke schouders om bij te dragen aan ons sociaal vangnet, want dat is nodig.”

In 2019 waren er in Brussel 670.300 personen op beroepsactieve leeftijd, dus tussen de 25 en 64 jaar oud. Daarvan was net geen twee derde aan het werk (65,8 procent). Het overige derde was niet aan de slag, maar van hen zocht slechts een minderheid naar een job (8,8 procent). Een kwart (25,5 procent) van alle Brusselaars tussen 25 en 64 jaar oud was inactief en dus niet betrokken bij de arbeidsmarkt. Dat zijn meer dan 170.000 mensen. In Vlaanderen ligt dat percentage overigens lager (19,9 procent), in Wallonië iets hoger (27,1 procent). In de meeste Europese landen schommelt hun aandeel tussen de 15 en 20 procent. België is dus een uitschieter.

“Er is de laatste jaren veel ingezet op de werkzoekenden, door betere opvolging en meer activering, maar dat is veel minder gebeurd rond inactiviteit”, aldus Baert. “Dan gaat het over de poorten rond ziekteverzekeringen of vervroegd pensioen beter bewaken, maar ook door ervoor te zorgen dat mensen geen voordelen verliezen wanneer ze gaan werken. Voordelige waterfacturen of openbaar vervoer zouden ook voor lagere inkomensgroepen kunnen gelden, en niet enkel voor werkzoekenden.”

Jobkansen

Pensioenen en uitkeringen hangen allebei af van de federale overheid, maar ook binnen Brussel is actie mogelijk, zegt Baert. “Het is zeker een en-en-verhaal: we moeten de werkzoekenden zich laten engageren, maar werkgevers moeten ook voldoende kansen creëren. Neem bijvoorbeeld de moeilijkheden voor mensen met een vreemde naam om te worden uitgenodigd voor een gesprek, daar valt op te letten”, zegt Baert. Om meer huisvrouwen of -mannen richting de arbeidsmarkt te sturen, zou dan weer meer aandacht naar kinderopvang kunnen gaan.

Brussels minister van Werk Bernard Clerfayt (Défi) was nog niet bereikbaar voor commentaar.