Bioscoop Styx twee maanden dicht, toekomst onzeker

Wie deze zomer eindelijk nog eens afzakt naar de Styx, zal van een kale reis terugkomen. De sympathieke, kleine bioscoop in Elsene sluit twee maanden de deuren. Noodgedwongen.

Officieel is de Styx in juli en augustus gesloten ‘om technische redenen’. Maar oprichter en uitbater Claude Diouri verbergt niet dat hij die tijd ook nodig heeft om een oplossing te zoeken voor zijn bioscoop. Met twee zaaltjes van net geen veertig plaatsen is het een van de kleinste bioscopen in Europa. Ze gevuld krijgen is al jaren een uitdaging. De Styx bevindt zich in een pand in de weinig commerciële Gewijde Boomstraat in Elsene. Op veel toevallige passanten moet de bioscoop er niet rekenen.

Diouri noemde de Styx eerder al mecenaat voor het publiek. Hij richtte de bioscoop in 1968 op nadat hij vastgesteld had dat de jonge Belgische regisseurs hun films nergens konden vertonen. Die heette toen nog L’Ecran en bevond zich in de Koninklijke-Prinsstraat. Toen Diouri daar in 1975 buiten vloog, herbegon hij wat ondertussen Styx heette in de Gewijde Boomstraat.

Hindernis te veel
De programmatie is niet die van een buurtbioscoop maar van een tweederangsbioscoop met de ambities en bezieling van een arthouse. Tweederangsbioscoop is niet figuurlijk maar letterlijk te nemen: op de affiche staan veelal arthousefilms die in de reguliere bioscopen uitgezongen zijn. Om een idee te geven: de voorbije weken vertoonde men er de Amélie Nothomb-verfilming Tokyo Fiancé, het humanistisch meesterwerk Timbuktu en Mommy, de film waarmee Xavier Dolan vorig jaar in Cannes in de prijzen viel. Een specialiteit van het huis is ook smaakmakers langer dan een jaar op de affiche houden. Zelfs na de release van de dvd. Een recent voorbeeld is Boyhood, de film over de kindertijd waar regisseur Richard Linklater twaalf jaar de tijd voor nam.

Styx promoot zichzelf als de bioscoop van het geheugen. In de jaren 1990 vielen de bezoekcijfers zwaar terug. Ook al had de groezeligheid zijn charmes, een opsmukbeurt drong zich op. Een nieuwe Dolby SRD geluidsinstallatie, twee nieuwe schermen en een fraai gerenoveerde voorgevel zorgden in 2004 voor een nieuw elan. Dat is ondertussen weer stilgevallen. Digitalisering dreigt de hindernis te veel te worden.

‘Om technische redenen’
De voorbije jaren is de filmsector wereldwijd massaal overgeschakeld op digitaal. Bioscopen ruilden hun analoge apparatuur in voor een dure digitale uitrusting. En ook de filmverdelers schakelden bijna volledig over op digitaal. Met bobijnen zeulen is er niet meer bij. Voor de Styx is dat een groot probleem.

De Styx is niet uitgerust om digitaal te projecteren. Hij behielp zich de voorbije jaren noodgedwongen met dvd’s en Blu-ray. Maar die kwaliteit kunnen mensen evengoed in huis halen. Het verplicht de bioscoop ook om te wachten tot een film op die formaten uitgebracht wordt. Met de sluiting ‘om technische reden’ gunt Diouri zichzelf de tijd om naar een oplossing te zoeken. Hij gaat er prat op dat hij tot voor kort nooit met subsidies gewerkt heeft.