Koekelberg opnieuw chocoladedorp

Chocolatier Frederic Blondeel verhuist zijn atelier van de kust naar Koekelberg. Daarmee heeft de chocoladegemeente bij uitstek opnieuw een chocoladefabriek op haar grondgebied. Bovendien is iedereen er welkom om de productie te bekijken.

Met een winkel op de Zavel en twee zaken op Sint-Katelijne – een winkel en een tearoom – zit Frederic Blondeel gebeiteld in Brussel. Soms kon je hem aan het werk zien in zijn ateliertje boven de winkel aan Sint-Katelijne, maar het grootste deel van de productie gebeurde in het West-Vlaamse Beauvoorde. “Met de verhuizing naar Koekelberg willen we onze positie in Brussel verstevigen. Want als hoofdstad van België en Europa trekt Brussel een publiek aan dat op zoek is naar de beste producten. Terwijl mensen aan de zee vooral houden van de frisse lucht, heeft een stadsmens vaak interesse in cultuur en voeding. Daarom vind je de beste producten vaak in de stad,” vertelt Blondeel. “Bovendien krijgen we hier een internationaal cliënteel over de vloer en beginnen buitenlandse aankopers hun zoektocht naar nieuwe producten eerst in de hoofdstad.”

Voor het nieuwe atelier ging Blondeel op zoek naar een locatie in het centrum van de stad. “Oorspronkelijk zocht ik iets in Brussel-Stad, maar daar mag een atelier niet groter zijn dan 250 vierkante meter. Zo kwamen we hier terecht, op amper één kilometer van het centrum. Achteraf gezien ben ik daar erg blij om, want de samenwerking met de gemeente was een droom. Elke keer werd ik er met open armen ontvangen. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt,” lacht Blondeel. “Al is het natuurlijk niet zo verwonderlijk als je de chocoladegeschiedenis van Koekelberg kent. Vroeger waren hier verschillende chocoladefabrieken zoals het bekende Victoria, dat begin jaren zeventig de deuren sloot en nu de Belgian Chocolate Village huisvest. Daarnaast heb je Godiva, dat nog altijd bestaat. In de gouden jaren van Brussel, tussen 1880 en 1930, werkten er hier zo’n tweeduizend mensen in de chocolade. Hier in de buurt kan je hun toenmalige woningen nog zien.”

Terwijl de gemeente die geschiedenis enkele maanden geleden al nieuw leven inblies met de inhuldiging van de cacaoboonfontein, versterkt Blondeel nu het chocoladehart van Koekelberg. “Na een grondige restauratie vormen de tweeduizend vierkante meter grote gebouwen van patissier Marc Debailleul een perfecte thuis. Hiermee zijn we de enigen die de chocolade en pralines, te beginnen bij de cacaobonen, volledig op Brussels grondgebied produceren.”

Tachtig ton
“Bovendien kunnen we hier vier keer zoveel produceren als in ons oude atelier. Zo zullen we per jaar tachtig ton chocolade maken voor eigen productie. Daarom hebben we ook enkele nieuwe krachten aangeworven, en sommige mensen zijn mee verhuisd met het bedrijf. We werken hier nu met tien,” vertelt Blondeel. “Voor de machines werkte ik samen met een Italiaans bedrijf dat ik enkele jaren geleden op een beurs leerde kennen. Samen ontwikkelden we een artisanale variant van hun industriële machines. Zo kan alles automatisch verlopen, terwijl ik tegelijkertijd op elk moment kan ingrijpen in het proces. Want chocolade is geen exacte wetenschap. Voortdurend moet je zaken als de vochtigheid of fijnheid testen en bijsturen. Dat is een ander voordeel van het atelier in Brussel: ik moet niet meer pendelen, waardoor ik de kwaliteit veel strenger kan bewaken en me opnieuw volledig kan focussen op chocolade maken.”

Daarnaast wil Frederic Blondeel de fabriekswinkel gebruiken om personeel op te leiden. “Mensen verwachten niet alleen een uitstekend product, maar ook een goede service. Hier in de winkel zal er meer tijd zijn om mensen op te leiden, zonder dat het de klanten te veel stoort. Bovendien zullen nieuwe mensen het proces hier meteen kunnen zien, zodat ze het product beter kunnen begrijpen.”

Met zijn Chocolaterie wil Frederic Blondeel zijn horizonten verruimen. Zo geeft hij in de project-ruimte kunstenaars uit alle soorten domeinen de kans om hun werk te tonen. Als eersten zijn fotograaf Didier Degezelle, en designers Laure Kasiers en Raphaël Charles aan de beurt. Die laatste woont om de hoek, en toont een selectie van de ontwerpen die hij de laatste tien jaar maakte. Textielontwerpster Laure Kasiers presenteert haar zelfgeweven vloer- en wandtapijten. “Ik ben geen fabrieksmens. Ik heb contact nodig met andere mensen. Daarom is iedereen welkom om hier binnen en buiten te lopen, en de expo, tearoom of winkel te bezoeken. Ik wil meer zijn dan een klassieke winkel. Hier moet altijd iets te beleven zijn,” vertelt Blondeel.

Zichtbare productie
“Daarnaast werken we samen met de Belgian Chocolate Village. Mensen die in het museum de geschiedenis van de chocolade ontdekken, kunnen daarna bij ons terecht om het eigenlijke productieproces te zien. Van het roosteren en pellen van de bonen over het raffineren van de chocolade tot het maken van de pralines in mallen. Daarna kunnen de bezoekers in onze tearoom of op het terras van de producten proeven. Met dit initiatief spelen we in op een lacune in het Brusselse chocoladelandschap, want nergens anders in de stad kunnen liefhebbers het productieproces volgen.”

Frederic Blondeel, Ganshorensestraat 39,1081 Koekelberg.
www.frederic-blondeel.be