Tamawa verovert vanuit Brussel de wereld

Intussen worden ze verkocht in de museumwinkels van het Moma in New York en het Centre Pompidou in Parijs, maar ze worden nog steeds allemaal in Brussel gemaakt: de horloges van Tamawa.

Z opas verhuisde Hubert Verstraeten met zijn bedrijf Tamawa naar een gloednieuw gebouw, vlakbij het Brusselse Zuidstation. Dat atelier ligt op de Cityline-site, die er kwam op initiatief van citydev.brussels. Op de site combineert Citydev woningen met ateliers en burelen voor bedrijven. “In totaal werken hier intussen zo’n 65 mensen bij een tiental bedrijven, bij Tamawa werken er zes. Aangezien iedereen zo dicht bij elkaar zit en de deuren en poorten hier vaak openstaan, lopen we af en toe bij elkaar binnen om een babbeltje te slaan. Bovendien is deze site ook goed geïntegreerd in het stadsweefsel: de metro is vlakbij, en er zijn heel wat winkels in de buurt”, begint Hubert Verstraeten.

Aangezien Verstraeten onlangs een Japanse hoogtechnologische bewerkingsmachine met vijf assen heeft gekocht, kon hij niet langer in zijn voormalige atelier blijven. “Tot nu toe werkte ik in het achterhuis van mijn huis in Sint-Pieters-Woluwe. Maar door het gewicht en de kracht vereist deze machine een stevige ondergrond, en ook een sectionaalpoort behoorde tot de musts. En dus ging ik op zoek naar een nieuwe, maar betaalbare locatie,” stelt Verstraeten.

Uniek product
Naast de technische vereisten stond daarbij nog één eis als een paal boven water: Verstraeten wilde koste wat het kost in het centrum van Brussel blijven. “Ik ben afkomstig van Brussel, en ik leef in Brussel. Dus ik wilde ook in Brussel blijven. Bovendien vind ik het bijzonder belangrijk om de artisanale productie in de stad te houden. Meer en meer bedrijven vestigen zich in de Rand, terwijl het net enorm belangrijk is om een mix tussen werk en leven in de stad aan te bieden. Want het is die mix die voor onze levenskwaliteit zorgt, en die ervoor zorgt dat we ons goed in ons vel en in onze stad voelen. In Brussel is dat evenwicht volledig zoek, en daar lijdt de stad enorm onder. Dat Citydev deze ruimtes dus aan een gunstig tarief ter beschikking stelt, en zo bedrijven de kans geeft om in de stad te blijven, is enorm waardevol,” vertelt de ontwerper.

Hoewel de gekleurde bolletjes uit bakeliet intussen het handelsmerk van Tamawa zijn geworden, kwam Hubert Verstraeten – die goud- en zilversmeedkunst studeerde aan de prestigieuze Duitse school in Pforzheim - eerder toevallig op het idee. “Op een bepaald moment was ik op zoek naar kleine bolletjes in inox, en zo kwam ik terecht bij Saluc. Dat Belgische bedrijf neemt zo’n 80 procent van de mondiale productie van biljartballen voor zijn rekening. Die ontmoeting inspireerde me om in 2008 ook zelf aan de slag te gaan met bakeliet,” stelt Verstraeten.

Al snel zag het allereerste horloge het levenslicht. “Intussen heb ik verschillende producten gemaakt, maar de horloges blijven de absolute bestsellers. Ze zijn ook te koop in prestigieuze winkels zoals die van het Museum of Modern Art (Moma) in New York en het Centre Pompidou in Parijs. Na het horloge volgden er onder meer ringen, die me inspireerden voor de naam van mijn merk. Tamawa betekent namelijk ‘bal op ring’ in het Japans.”

Nog wat later verlegde Verstraeten zijn grenzen, en bracht hij ook interieurobjecten uit. Daarvoor werkte hij meermaals samen met gerenommeerde Belgische ontwerpers. Zo ontwierp Brusselaar – en tevens Tamawa’s buurman - Sylvain Willenz onder meer kapstokjes en een lamp. Of creëerde de Brusselse architect en designer Alain Berteau een kleurrijke zout- en pepermolen. “Aangezien de kern van mijn merk monovorm en monomateriaal is, namelijk telkens een kleine gekleurde bakeliet- of aramithbal, vond ik het boeiend om ook andere designers uit te nodigen om hun interpretatie te geven. En zo een dynamiek binnen de collectie te creëren. Anderzijds vind ik het ook belangrijk om die kern te behouden, en zo een sterke identiteit te verwezelijken. Want ik heb geen massa’s geld om in te zetten op marketing, en ik kan ook niet de goedkoopste juwelen en objecten produceren. Dus moet ik anders zijn, uniek zijn in mijn genre. Bovendien is Saluc zowat de enige producent ter wereld van dit materiaal, waardoor mijn stukken ook heel moeilijk kopieerbaar zijn,” stelt Verstraeten.

Nieuwe aanwinst
Dankzij de nieuwe machine kan Verstraeten nu ook zijn collectie opnieuw uitbreiden. “Mijn nieuwe ring had ik vroeger nooit kunnen maken, terwijl het maken zelf nu relatief snel gaat. Eens de machine juist is afgesteld, duurt het exact 3 minuten en 25 seconden om van een balletje bakeliet een ring te maken. Bovendien kan ik nu ook voor het eerst alleen bakeliet gebruiken, en zo de schoonheid van het materiaal extra in de verf zetten. Want ik ben niet geobsedeerd door die bolletjes, maar wel door de duurzaamheid en kwaliteit van het materiaal,” stelt Verstraeten.

Bovendien kan hij nu ook echt het hele productieproces onder controle houden. “Bepaalde technische onderdelen voor de horloges of pepermolens kopen we natuurlijk aan, maar de verwerking van het bakeliet en de assemblage gebeurt volledig in het atelier. Ik hou van zo’n geïntegreerde structuur, want het is belangrijk om de controle te houden over het hele proces: van het ontwerp tot de verkoop.”

Momenteel stelt Tamawa de nieuwe ringen en een kleurrijke deurklink voor op de Biennale Interieur in Kortrijk, en bouwt het zijn markt nog verder uit. Want intussen is dit 100 procent Belgisch product wereldwijd in maar liefst 200 verkooppunten, verspreid over twintig landen, te koop.