‘Tijd nog niet rijp voor crowdfunding’

Rachida Aziz (42) werkte aanvankelijk in de sociale sector. Maar ze werd ziek en zat daardoor enkele jaren thuis. “Op een gegeven moment begon het toch weer te kriebelen. Ik wilde iets doen, me nuttig voelen.” Dat was zes jaar geleden.

Aziz besloot om haar eigen kledingmerk te lanceren. “Ik heb altijd genaaid. Ik volgde de beroepsopleiding snit en naad en maakte mijn eigen kleren. Daar kreeg ik altijd positieve reacties op, mensen wilden het kopen.” Ze wilde mode ontwerpen voor zelfbewuste moslima’s. Of beter gezegd, voor vrouwen met of zonder hoofddoek. “Ik hou er niet van om vrouwen in hokjes te stoppen.”

Aan de lancering van haar merk, Azira, ging heel wat denkwerk vooraf. “Ik wilde over de hele lijn ethisch werken en ben een jaar bezig geweest met uit te zoeken hoe ik het allemaal moest aanpakken. Waar stoffen kopen? Waar produceren? België en Frankrijk bleken te duur. Naar Azië, met al die sweatshops, wilde ik niet. Dus werd het Marokko. Maar hoe moest het dan met vervoer en dedouanering? Ik wist niets van import en export.”

Haar eerste collectie – 750 stuks –was in enkele weken uitverkocht. Dus besloot ze om een eigen winkel te openen in de Dansaertwijk. “Ik wilde per se in die buurt zitten om zo de brug te kunnen slaan tussen Molenbeek en de Vijfhoek.” Maar een eigenaar vinden die aan een allochtone ondernemer wilde verhuren, koste heel wat moeite.

Inmiddels heeft ze ruim vier jaar haar eigen winkel in de Sleutelstraat. “Het is een parcours geweest van vallen en opstaan.” Zo is gebleken dat een alternatief concept, met name een fairtrade modemerk, nog altijd niet goed verkoopt. “Terwijl iedereen nochtans de mond vol heeft van eerlijke handel.”

Ook is het volgens Aziz niet gemakkelijk om als allochtone ontwerpster een plek te veroveren binnen het modewereldje. En dan is er de financiering, misschien wel de grootste hobbel. “Zeker als vrouw word je vaak niet au sérieux genomen als het over financiën gaat. Zo maakte ik mee dat een investeerder op het laatste moment afhaakte. Hij wou uiteindelijk niet in zee met een vrouw die uitgesproken ideeën had en precies wist wat ze wilde. Seksisme is er dus ook volop.”

Omdat het vinden van geld zo’n lastige aangelegenheid is, besloot Aziz om haar jongste collectie te financieren via crowdfunding: mensen bestellen en betalen vooraf. “Dat zou ideaal zijn voor mij. Het is de meest ethische oplossing. Je hoeft immers niet te lenen bij banken, die in mijn ogen onethisch te werk gaan. Bovendien heb je geen overschotten, want je produceert op vraag.”

De afgelopen weken is echter gebleken dat het publiek nog niet warm loopt voor dit procédé. “Ik had het ook wel verwacht. Ik zag het als proef. En het was een mooie aanleiding om te communiceren over ons merk en onze waarden.”