Enfant terrible: fotograaf Arnaud De Wolf

Arnaud De Wolf werd in 1981 geboren in Ronse en studeerde aan Sint-Lukas in Brussel. Hij bracht onlangs het boek 'Heim' uit. Hij deed mee aan verschillende groepstentoonstellingen. In 2014 volgde zijn eerste soloproject in Wevelgem.

"In de middelbare school studeerde ik wetenschappen-wiskunde, maar in mijn vrije tijd maakte ik video’s. Even dacht ik eraan om film te studeren, maar, beïnvloed door mijn ouders, koos ik voor computerwetenschappen. Daar zat ik dan tussen de computernerds. Ik voelde al snel dat ik dat niet mijn hele leven wou doen."

"Toen de reactie van mijn ouders op mijn outing tegenviel - en dat is een understatement - ben ik uit een soort van tegendraadsheid alsnog fotografie gaan studeren. Ik wou mijn eigen ding doen."

Compromis tussen schilderkunst en film
"Ik wist weinig tot niets van fotografie, had nauwelijks een fotocamera in mijn handen gehad. Voor mij was die studie het compromis tussen schilderkunst en film."

"Bovendien hield ik van het technische aspect. Niet dat ik mezelf in mijn latere leven als fotograaf aan het werk zag. Ik noem mezelf graag kunstenaar, in het algemeen."

"Die brede interesse in andere kunsttakken zoals schilderkunst en grafiek, zie je ook terugkomen in mijn werk. Ik gebruik verschillende media. Hierdoor kom ik los van pure fotografie."

Fragiliteit
"In mijn artist statement, een verplichte omschrijving van je werk als kunstenaar, komen fragiliteit, tijdelijkheid en materie het meest naar voren. Mijn werk kan je heel tactiel noemen."

"Ik ben gefascineerd door natuur en de menselijke hand die daarin ingrijpt, waarbij een spanning wordt gecreëerd tussen broosheid en net een soort van stevigheid."

Sneeuw en veel licht
"Tijdens Belgische winters fotografeer ik niet graag. Grijs weer is niet echt interessant. Om die maanden te overbruggen, ging ik op zoek naar boeiende plekken en belandde ik op plaatsen met sneeuw en veel licht. Hieruit is de reeks ‘Heim’ ontstaan."

"Ik raakte in de ban van sneeuw als materie op zich, waarvan de structuur heel veranderlijk kan zijn. Misschien zit mijn interesse voor wetenschap hier ook voor iets tussen."

Collectiemedewerker
"Elke kunstenaar wil autonoom werken, maar dat is niet altijd de realiteit. Daarom heb ik nog een job in het FeliXart museum in Drogenbos als collectiemedewerker. Mijn baan in het museum kan in zekere zin een bron van inspiratie zijn voor mijn eigen werk."

"Ik weet niet meteen, zoals een acteur op een podium dat wel kan ervaren, wat toeschouwers van mijn werk denken. Misschien moet ik eens meeluisteren tijdens een vernissage. Een goed beeld blijft hangen en vaak is het moeilijk om precies te zeggen waarom."

Depressief van mijn beelden
"Mooi is niet meteen een woord dat bij mijn werk past, ik denk dat heel weinig mensen een foto van mij in hun living zouden ophangen omdat er toch een zekere melancholie in mijn beelden zit. Zelf mijn eigen lief zegt dat hij van sommige beelden depressief wordt."

"De meeste foto’s nam ik in het buitenland. De stad boeit mij op fotografisch vlak niet zo erg. Misschien is de mens hier voor mij te veel aanwezig. Toch prikkelt de stad mij."

Brussel en Seoul
"Tijdens een goed concert kan ik aan mijn eigen werk denken en tegelijk nieuwe dingen in mijn hoofd creëren. Alsof mijn hersenen gestimuleerd worden. Mocht ik alleen op het platteland leven, zou ik die impulsen zeker missen."

"Hoe dan ook, is het reizen en het onderweg zijn voor mij een zeer grote bron van inspiratie. Ik heb dit jaar een residentie van drie maanden gekregen in Korea. Dat was een geweldige ervaring. Seoul is een fantastische stad, daar zou ik kunnen leven."

"Mocht ik geld te veel hebben, zou ik in twee steden willen wonen. Brussel als een pied-à-terre en daarnaast een andere stad. Dan zou Seoul een grote kanshebber zijn. Ik woon misschien al iets te lang in de hoofdstad, het nieuwe is er een beetje af."

> Tentoonstelling tot 15 januari 2017 te bezoeken.
Contretype, Fontainashof 4A, Sint-Gillis