Galerie Verhaeren: Outsiders- en rorschachfotografie

Hij blijft ze opsporen, galeriehouder Vincent Verhaeren: fotografen die over Brussel vertellen. Geen ansichtkaarten met glanzende toplaag bij de fotografen Maciej Burgielski en Catherine Minala.

M aciej Burgielski (1972) is een psychiater uit Polen die sinds mei 2011 in Brussel woont en werkt. De beelden van de reeks Sandwiches from Brussels voor Galerie Verhaeren hebben iets van de opengevouwen inktvlekken van de rorschachtest. Wat je erin ziet, ben je zelf.

Burgielski noemt het de mogelijkheden van de (digitale) fotografie benutten. "Die dubbelbeelden zijn een spel met het aloude ideaal van de symmetrie. Andy Warhol zou ooit gezegd hebben dat symmetrie esthetica is voor naïevelingen... Ik vond het heel verleidelijk om ermee te spelen. De dikwijls bekende gebouwen van Brussel die ik fotografeer, doen de toeschouwer twijfelen, 'Hier klopt iets niet', een surrealistisch effect dat hier natuurlijk op zijn plaats is. Ik ben nogal geïnteresseerd in sciencefiction, in de zin van de oneindige mogelijkheid om de ruimte te (her)scheppen."

Een transparante laag van afbladderende verf lijkt op een staat van verval te wijzen - een puntje van kritiek op Brussel? Hoewel Burgielski inderdaad verwijst naar vergane glorie als iets fotogenieks, is het hem vooral te doen om het picturale en het diepte-effect.

Ook in andere reeksen werkt Burgielski met verschillende zichtbare lagen. "De techniek is schatplichtig aan de dubbele belichting van twee negatiefjes in de analoge doka. Er bestaan kant-en-klare texturen die te koop zijn of gratis kunnen worden gedownload, maar ik heb al de extra lagen zelf gefotografeerd, het samenbrengen van het beeld en de extra laag gebeurt vervolgens instinctief."

Het valt op dat het Jubelpark een terugkerend onderwerp is bij de fotograaf. "Dat is voor mij een van de meest fascinerende parken in Brussel. Wat een vreemde mix van museumgebouwen, moskee, ondergrondse autoweg, sportvelden, en van mensen die de plek doen leven."

Kleine gebaren
Burgielski's foto's gaan meer om wat je er zelf bijdenkt, bij de reeks Brussel my belle van de in Frankrijk opgegroeide Catherine Minala (1963) zijn het de mensen waar het om draait.

Minala werkt als lerares in Brussel en woont hier sinds haar achttiende. Als fotograaf cultiveert ze nog altijd de blik van de buitenstaander, zegt ze. Aan de andere kant voelt ze zich opgenomen door de vriendelijke Brusselaars en denkt ze ook de rijke innerlijke wereld aan te voelen van de mensen die hier geboren zijn. Van alle clichés over Brussel vindt ze het soort surrealisme in het dagelijks leven het meest frappant, en bovendien heel toegankelijk.

"De Brusselaars lijken een licht verspringend realiteitsbesef te hebben, waardoor de poort naar een kwinkslag altijd openstaat, ze zijn gezegend met zelfironie en hebben de spontaniteit van het kind weten te bewaren."

Als fotografe schuwt Minala de buurt van de toeristische Sint-Hubertusgalerijen niet, het is zelfs haar geliefkoosde buurt, maar daarin zoekt ze dan naar de kleine gestes en situaties waarin mensen belanden, die voor haar de stad groots maken. Of ze zich nu reppen of in wachtmodus staan, de ziel van de stad lijkt onveranderlijk. Daarom moeten haar foto's ook in tijdloos zwart-wit.

Tot en met 24 februari in Galerie Verhaeren, Gratèsstraat 7, 1170 Watermaal-Bosvoorde, 02-662.16.99. Woensdag tot en met zaterdag 14-18 uur, zondag 10-13 uur, gratis