Poppositions opent hét hedendaagse kunstenweekend van Brussel

Het weekend waarin Brussel overloopt van de hedendaagse kunst is donderdag 19 april afgetrapt met de zevende editie van de alternatieve kunstbeurs Poppositions, die dit jaar de eindtijd confronteert met nieuwe horizonten. De apocalyps in een sfeerverslag.

“The world is completely alive or the world is completely dead.” De korte video Animal Condensed>>Animal Expanded#1, die de Britse Jennett Thomas tijdens de zevende editie van Poppositions toont, ademt het thema dat Niekolaas Johannes Lekkerkerk – voor het tweede jaar op rij curator van de alternatieve kunstbeurs – doorheen de bijdragen van 29 internationale galeries, kunstenaarsinitiatieven en projectruimtes heeft geweven.

In een hoogst psychedelische setting komen twee ‘post-anthropological agents’ – een soort kip die net de genetische manipulatie te veel achter de rug heeft en een soort vleesgeworden tribale kracht – elkaar tegen en ontrolt er zich een gesprek over hun wortels en essentie te midden van een doorgedraaide wereld. “Complexity is fraud,” valt op een briefje te lezen dat uit een Trump-masker komt gerold. Of nog, als een stukje ‘wijsheid’ geschreven op beenderen: “If you see something unusual, report it.”

Thomas’ waanzinnige wereld komt akelig dichtbij. En dat is het punt van deze editie van Poppositions, In Watermelon Sugar gedoopt, naar de gelijknamige postapocalyptische roman van de Amerikaanse schrijver Richard Brautigan. Dat boek duikt in een uiterst veranderlijke wereld waarin een commune probeert te overleven door watermeloensuiker als grondstof te gebruiken.

Poppositions roept die wereld-voorbij-het-kantelpunt op door vragen te stellen, en uit kunst en wetenschap, voorspelling en verbeelding mogelijke oplossingen of uitkomsten te puren. Zijn wij nog aan zet? En wat voor wereld hebben we dan nog voor ogen, staand op de ruïnes van het kapitalisme? Wat voor nieuwe horizonten kunnen we nog ontdekken? Welke verhalen vallen er nog te verzinnen aan het einde van de oude wereldorde?

Alles kan beter
Die vragen wekken bij de 29 deelnemers een diverse set toekomstvisioenen op, die schipperen tussen het einde der tijden en wendbare en weerbare levensvormen. Dat kan vlijmscherp of poëtisch, zoals Anaïs Chabeur, die een hele wereld oproept in een prachtig doosje, dat tegelijk een stenen ei en een cyclisch verhaal herbergt en je even uit de tijd haalt. Of het kan uitbundig, gitzwart omrand en met een flinke hoek af, zoals Chloé Delarue die met haar TAFAA Hive (Toward A Fully Automated Appearance) een laboratorium opzet waar waar mens en machine, het organische en het digitale versmelten.

Muteren, daar komt het hier in veel gevallen op neer. Poppositions stelt tegenover de oude/huidige wereld eentje van vloeibare identiteiten, mengvormen van natuur en cultuur, en een virtuele einder. Wendbaarheid is weerbaarheid. Een andere conclusie was haast niet mogelijk voor een nomadische kunstbeurs, die dit jaar de voormalige Brusselse ateliers van modeontwerper Christophe Coppens bezet. De uitgelezen plek voor een vloeibare ervaring, die ruwer, rauwer, maar ook warmer is dan je van een kunstbeurs gewoon bent.

Met een pregnante rode draad, veel verschillende, voortdurend metamorfoserende gedaantes als antistoffen, en een resem kunstenaars die verwarring zaaien, pleisters op de wonde leggen of er net met hun vinger in poken, maar die allemaal koppig hun eigen ding blijven doen. Zoals het hoort.

> Poppositions: In Watermelon Sugar 19 > 22/4, voormalige Ateliers Coppens