Pina (3D)

Wim Wenders’ 3D-hommage aan de in 2009 overleden Pina Bausch verdiept zich visueel, fysiek en emotioneel in het menselijke hart van het werk van de choreografe en haar ensemble. In de meeste van haar stukken zijn de dansers en het publiek nauw betrokken. De directheid van 3D bootst die intimiteit na en onthult de diepgang en de toewijding van hun performances.

Na de initiële verwondering over het beeld van een danser die voor je ogen de lucht doorklieft, raakt hun nabijheid vertrouwd. We staan samen met hen op het podium tijdens The rite of spring, volgen elke beweging en gezichtsuitdrukking in Café Müller en kunnen bijna hun handen vasthouden tijdens Kontakthof.

De film wordt doorspekt met close-ups, zowel van hen met meer dan twintig jaar ervaring als van de nieuwkomers. Ieder vertelt een waarheid, een bekentenis of een anekdote voor de camera. Daarna vergezellen we hen in Wuppertal, op de zwevende metro, een kruispunt of in een steengroeve, en zien hen prachtige, adembenemende solo's of duetten dansen. Het valt moeilijk uit te maken wiens dans we zien: die van de performers, of die van Bausch, met wie ze onlosmakelijk verbonden zijn.

Een van de dansers hoopt op een droom over de choreografe. En dat is hoe de film aanvoelt, als een droom: levendig, larger than life, en toch diep ontroerend en betekenisvol.

In de zalen vanaf 4/5/2011