La Belle Équipe

(© Saskia Vanderstichele)

There is pizza and then there is pizza. In its original version, this Italian speciality tends to be served up in a postcard-based decor. The base? A dough, often thick, free of any hint of crispiness. The toppings, for their part, decidedly industrial, like that wretched ham that leaves a metallic aftertaste. Thankfully, for some years now, a new generation has set about restoring the reputation of this dish, whose illustrious history goes back to the 16th century – at least in its present form. A new establishment at the end of rue Antoine Dansaertstraat, La Belle Équipe, takes a contemporary approach to pizza. As is obvious the second you walk in, for the place bears the mark of Frédéric Nicolay, the designer to whom we owe the Café Belga, the Potemkine, and, more recently, the Flamingo. This time, we are not talking about a bar, but an establishment – with cladding in wood from old pallets, original lamps whose bases are formed by the caps of old gas cylinders, and an open fire – whose atmosphere doesn’t really invite you to hang around too long. The long communal dining table is more suited to putting down glasses than plates. This takeaway, even fast-food atmosphere takes nothing away from the quality of the pizzas on offer. The dough is just the way we like it, thin and slightly crispy. That said, it is on the basis of the toppings, above all, that one judges the quality of a pizza. The “Sarde” (€12.50) comes with raw ham from Sardinia, rocket, Parmesan, tomatoes, and fior di latte mozzarella, all decidedly superior to what you get in most places. And for good reason: the patron, Lionel Cataldo, has sought out the very best suppliers. Hence the excellent Sicilian passata from the Azienda Mascarella, imported by Pietro Vaiana. And the selection of wines highlights Matthieu Vellut and Frédéric Verhulst’s “Vin Naturel” label.

NL ❙ Er is ‘pizza’ en er is ‘pizza’. In haar oorspronkelijke vorm wordt deze Italiaanse specialiteit opgediend in een decor dat lijkt weggeplukt van een postkaart. Op het bord? Een vaak dikke deegbodem gespeend van elke notie van knapperigheid. De garnituur hult zich in industriële contouren, zoals de typische laagwaardige ham die een metaalachtige smaak in de mond achterlaat. Gelukkig heeft een nieuwe generatie zich sinds enkele jaren voorgenomen het blazoen op te poetsen van deze bereiding die al adelbrieven uit de zestiende eeuw kan voorleggen – of toch in haar huidige vorm. La Belle Équipe, een nieuw adres aan het eind van de Antoine Dansaertstraat, heeft zich op een hedendaagse benadering van de pizza gestort. Van bij het voorgerecht springt in het oog dat de plek de stempel draagt van Frédéric Nicolay, bedenker van onder meer Café Belga, Potemkine en Flamingo. Dit keer gaat het niet om een hippe bar, maar om een eetgelegenheid – met een met oude transportpalletten vervaardigde beplating, originele verlichtingselementen waarvan de sokkels bestaan uit oude gasflesdoppen, een open haard... – waarvan de ziel zich niet meteen eeuwigdurend toont. Zo leent de lange gastentafel zich eerder voor het neerzetten van een glas dan van een bord. Dat afhaal- of snackbarsfeertje berokkent de kwaliteit van de aangeboden pizza’s gelukkig geen schade. Het deeg is zoals het ons lief is: verfijnd en licht krokant. Maar het is vooral de garnituur die het geheel opkrikt. De ‘Sarde’ (€12,50) bestaat uit rauwe ham uit Sardinië, raketsla, parmezaan, tomaten en mozzarella fior di latte die ver uitsteken boven de producten die elders worden aangeboden. En dat hoeft niet te verbazen, want patron Lionel Cataldo heeft een stel uitzonderlijke leveranciers bij elkaar gezocht. Net als de uitmuntende Siciliaanse passata van Azienda Mascarella die Pietro Vaiana importeert. Geheel in die lijn draagt de wijnselectie het label ‘natuurwijnen’ van Matthieu Vellut en Frédéric Verhulst.

FR ❙ Il y a « pizza » et « pizza ». Dans sa version originale, cette spécialité italienne se donne à travers un décor qui tient de la carte postale. Dans l’assiette ? Une pâte souvent épaisse d’où est absente toute notion de craquant. Les garnitures, elles, affichent carrément des contours industriels, à l’image de l’ignoble jambon qui laisse un goût métallique en bouche. Heureusement, depuis quelques années, une nouvelle génération a entrepris de redorer le blason de cette préparation dont les lettres de noblesse remontent au XVIe siècle – du moins dans sa forme actuelle. Nouvelle adresse débarquée au bout de la rue Antoine Dansaert, La Belle Équipe mise sur une approche contemporaine de la pizza. Dès l’entrée, cela saute aux yeux, l’endroit portant la patte de Frédéric Nicolay, concepteur à qui l’on doit le Café Belga, le Potemkine ou, plus récemment, le Flamingo. Cette fois, il ne s’agit pas d’un bar mais d’un resto « décroissant » – bardage en bois réalisé avec de vieilles palettes de transport, luminaires originaux dont le socle est constitué de capuchons d’anciennes bonbonnes de gaz, feu ouvert… - dont l’esprit n’invite pas vraiment à s’éterniser. Pour preuve, la longue table d’hôtes se prête davantage à ce qu’on y dépose un verre plutôt qu’une assiette. Cet esprit « take away », voire restauration rapide, ne nuit pas à la qualité des pizzas proposées. La pâte est comme on l’aime, tout en finesse et légèrement craquante. Ceci dit, c’est surtout dans les garnitures que l’on en mesure la qualité. La « Sarde » (€12,50) panache jambon cru venu de Sardaigne, roquette, parmesan, tomates et mozzarella « fior di latte » largement supérieurs à ce que la plupart des endroits proposent. Pour cause, le patron, Lionel Cataldo, a sollicité des fournisseurs hors pair. Ainsi de l’excellente passata sicilienne de l’Azienda Mascarella importée par Pietro Vaiana. En toute logique, la sélection de vins fait valoir le label « Vin Naturel » de Matthieu Vellut et Frédéric Verhulst.

La Belle Équipe ●●●
rue Antoine Dansaertstraat 202, Brussel/Bruxelles, 02-502.11.02, 7/7, 9 > 22.00