Wazoup

(© Saskia Vanderstichele)

The soup bar niche is a difficult one, under assault from above and from below. On the one hand, establishments of that kind have to face the contempt of gastronomes who find their genre lacking in sophistication. And on the other, the disdain of fast-food adepts who hold it against them that they don’t cater for their baser instincts. For our part, we don’t see things that way. The soup bar, for us, is the last word in love-thy-neighbour. A bit like those grandmothers who welcome their grandchildren with a bowl of home-made soup, knowing that, faced with the brutality of this world, few things are more comforting. Affordable, good for you, and full of vitamins, soup is a distillation of time and love. Wazoup, which is definitely on that wavelength, takes its mission as seriously as it deserves. Their soups are made every day with fresh ingredients. The menu changes every day to reflect the market. We had heard good things about the place, so we went along one lunchtime. Straight away, we felt at home, thanks to the simple, well-thought-out decor: ladles hanging on the wall, a motley assortment of recycled furniture, red polka dots on the tables, a white counter, and light fittings made from cups. Our appetites whetted, we started with a wee bowl of chicon/witloof (Belgian endive), apple, and carrot soup. The mixture worked extremely well: the bitterness of the chicon/witloof, set off by the acidity of the apple, was very satisfying – all the more so as the texture was just right, neither too thick nor too liquid. Along with that little wonder of simplicity, we had two sandwiches. And once again, we just have to pay tribute to the knowhow of Mathilde Lemaire, the woman behind the concept. The excellent brown bread also deserves a mention: bearing witness as it did to a determination to find good craft suppliers, it brought the best out of mozzarella, a tomato tapenade, basil, and rocket. And it all came to…€6.50. The bills of an eatery like this should be refunded by the social security system.

NL ❙ Het marktsegment waarin soepbars opereren is er een dat zowel van bovenuit als van onderuit in de verdediging wordt gedrongen. Enerzijds hebben ze af te rekenen met de minachting van gastronomen die er niet de verfijning van inzien. Anderzijds reageren ook de fastfoodadepten laatdunkend omdat de smeekbedes van hun primitieve instincten niet worden verhoord. Persoonlijk zien wij het helemaal anders. Een soepbar is voor ons het ultieme voorbeeld van naastenliefde. Een beetje zoals grootmoeders zich over hun kleinkinderen kunnen ontfermen door hen een kom zelfgemaakte soep voor te zetten. Zij weten dat er weinig zo troostrijk kan zijn als een kom dampende soep. Soep is betaalbaar en toegankelijk, goed voor de lijn en zit bomvol vitamines. Het is kortom een gerecht waarin merkbaar tijd en liefde zijn geïnvesteerd. Vanuit die visie pakt Wazoup de zaken aan met een geheel passende ernst. De soepen worden er elke dag met verse ingrediënten gemaakt, en afhankelijk van het aanbod op de markt wisselt ook de kaart. Wij trokken er op een middag heen en voelden ons meteen thuis dankzij een heel eenvoudige en oprechte inrichting: soeplepels aan de muur, een gerecycleerde en eclectische inboedel, rood gestipte tafels, een witte toog en lampen die in kommen zijn verwerkt. Wat het eten betreft, gingen we van start met een kleine kom soep van witloof, appel en wortel. De combinatie werkte uitstekend, de bittere smaak van het witloof gecompenseerd door de zuurheid van de appel vulde de mond. Nog beter werd de soep door de perfecte textuur: niet te dik en niet te vloeibaar. Naast dat kleine wonder van eenvoud lagen twee boterhammen, waarvoor we niet anders konden dan de savoir-faire en de neus voor goede leveranciers van initiatiefneemster Mathilde Lemaire loven: het grijze brood was uitstekend en liet de mozzarella, tapenade van tomaten, de basilicum en de raketsla perfect tot hun recht komen. En dat alles voor een luttele 6,50 euro.

FR ❙ C’est un créneau difficile qu’occupent les bars à soupe. Ces endroits doivent composer avec le mépris des gastronomes, qui trouvent le genre pas assez sophistiqué et le dédain des adeptes du fast-food, qui leur reprochent de ne pas flatter les bas instincts. Pour nous, le bar à soupes constitue le stade ultime de l’amour du prochain. Peu de préparations réconfortent autant que la soupe. Populaire – c’est-à-dire financièrement accessible –, diététique et plein de vitamines, le potage est un concentré de temps – celui qu’il faut pour le préparer – et d’amour. Adresse en phase avec cette approche, Wazoup aborde sa mission avec tout le sérieux qui convient. Les soupes sont faites avec des ingrédients frais et le menu change chaque jour en fonction du marché. On y débarque un midi, poussé par le vent de bons échos. D’emblée, on se sent à la maison grâce à une décoration simple et bien sentie : louches suspendues au mur, mobilier recyclé et dépareillé, tables à pois rouges, comptoir blanc et luminaires réalisés à partir de tasses… Plutôt en appétit, on commence avec un petit bol de soupe aux chicons, pommes et carottes. Le mélange fonctionne hyper bien, l’amertume du chicon compensée par l’acidité de la pomme donne une bouche pleine. C’est d’autant meilleur que la texture est idéale, ni trop épaisse, ni trop fluide. À côté de cette petite merveille de simplicité, deux tartines. Là aussi, on ne peut que rendre hommage au savoir-faire de Mathilde Lemaire, l’initiatrice du concept. Mention pour le très bon pain gris - qui témoigne d’un souci de sourcer les bons artisans – faisant valoir mozzarella, tapenade de tomates, basilic et roquette. Le tout pour… 6,50 euros. On pense sincèrement que les additions de ce genre de cantine devraient être remboursées par la sécurité sociale.

Wazoup ●●●
Pleisterplaatsstraat 21 rue du Relais, Elsene/Ixelles, 02-808.06.63, www.wazoup.be, ma/lu/Mo > vr/ve/Fr 11 > 15.00