Het museum van de tuinen Van Buuren: Rozen en monsters
E r was eens een meneer Van Buuren, die in het Nederlandse Gouda werd geboren, maar in Brussel kwam wonen. Als kind droomde hij ervan om architect te worden, maar uiteindelijk ging hij werken bij een bank. Hij verdiende er zoveel geld dat hij zijn eigen huis kon laten bouwen, helemaal in de stijl die hij wou. Zo ging die oude architectendroom van hem toch een beetje in vervulling.
De villa werd gebouwd tussen 1924 en 1928, en van buitenaf gezien is ze niet meteen opvallend. Gewoon een huis in de rij, in rode baksteen, met twee heel puntige daken, dat wel. Maar binnenin vind je heel wat prachtige schilderijen, magnifieke meubels en tapijten, de meeste in art-decostijl . En zo werd dat huis van die kunstminnende meneer Van Buuren na zijn dood opengesteld als een gezellig museum.
Er was ook mevrouw Van Buuren. Terwijl haar man zich bezighield met het huis, zorgde mevrouw goed voor de enorme tuin. Dat is er nu nog aan te zien! De tuin staat vol met rozen en allerlei exotische bomen. Je vindt er een grote boomgaard, en er is de geheimzinnige Tuin van het Hart: twaalf kleine hagen in de vorm van hartjes. En al die lage hartenhaagjes staan temidden van een grotere haag, ook gesnoeid als een hart. Kortom, een plek om verliefd te worden, of gewoon weg te dromen. Het was een soort geschenk van mevrouw aan meneer. Maar het meest speciale en spannende van die tuin is het labyrint... heerlijk om in te verdwalen, of om tikkertje of verstoppertje in te spelen!
Nog een droom...
Op een morgen werd mevrouw Van Buuren wakker en ze herinnerde zich wat ze die nacht had gedroomd: ze zag zichzelf, helemaal in het wit gekleed, door een labyrint lopen (op zoek naar de uitgang?). Ze belde meteen haar tuinarchitect, René Pechère, en vroeg hem om een doolhof te ontwerpen op een hellend stuk grond dat ze net had gekocht. Meneer Pechère was dol op doolhoven, dus lang hoefde die daarover niet na te denken. In amper vier maanden tijd maakte hij met maar liefst duizend driehonderd taxusbomen een daedalische tuin. Een wát?!? Het woord daedalisch komt van de Griekse naam Daedalos. Dat was de allereerste architect die volgens de legende op het eiland Kreta een labyrint heeft bedacht en gebouwd. Daar hangt overigens een mooi, oud verhaal aan vast...
Monsters
Heel lang geleden, ongeveer 2.600 jaar voor Christus, leefde er op Kreta een zekere koning Minos. Op een dag baarde zijn vrouw een afzichtelijk monster: de Minotaurus, half mens en half stier. Levensgevaarlijk was dat lelijke beest, want het lustte alleen maar mensenvlees, en niemand slaagde erin het gedrocht te doden. Dus zocht die bange koning naar een oplossing om dat monster voor eeuwig gevangen te zetten. Vanuit Athene liet hij de beroemdste architect van die tijd komen: Daedalus. Die piekerde zich suf om een geschikte gevangenis te bedenken, tot hij eindelijk - ping! - op het lumineuze idee kwam van een labyrint: een wirwar van gangen, kronkelende paden en doodlopende straten. Zo vernuftig gebouwd dat de Minotaurus er niet meer uit geraakte.
Koning Minos was opgelucht, maar hij bleef toch een beetje achterdochtig. Daarom verbood hij Daedalus en Icarus ooit nog zijn eiland te verlaten. Ze zaten nu zelf gevangen, vreemd genoeg. Totdat de jonge, snuggere Icarus met een schitterend plan voor de dag kwam... Maar dat is dan weer een ander verhaal, voor een volgende Zazie.
:: Heb je zin om zelf voor monster te spelen in een Brussels doolhof, 2010 na Christus? Nu zondag is het Open Tuinendag en zijn de tuinen Van Buuren gratis open voor het publiek. Inschrijven is wel verplicht, dus surf gauw naar tuineninfeesttooi.bvrp.net
:: Ook op andere dagen kan je, zonder inschrijven, ronddolen in die idyllische hartjestuin, de boomgaard of het labyrint. Je kan je ouders ten zeerste aanraden om intussen het huis van de Van Buurens te bezoeken! Meer info vind je op www.museumvanbuuren.com.
:: Hierboven lees je het spannende verhaal van Daedalus, Icarus en de Minotaurus. Benieuwd hoe het afloopt? Lees het in 'Vliegen tot de hemel' van Michael De Cock, met prachtige illustraties van Gerda Dendooven (uitgegeven bij Davidsfonds/Infodok). Er zit ook een luister-cd bij.
Lees meer over: Ukkel
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.