Interview met de leerlingen van de Sint-Ursulaschool

Een nieuw schooljaar, daar hoort een nieuwe pennenzak bij, of een nieuwe jeans misschien. Maar een gloednieuw schoolgebouw? Voor Ridouan, Pinar, Atila en Nurevsan van de derde graad van de Sint-Ursulaschool wel. Sinds 1 september zitten ze in een kraakvers gebouw. Zazie ging hen er opzoeken, samen met Tom, een van de architecten die de school ontwierpen.

Ongeveer drie jaar lang moesten de kinderen van de Sint-Ursulaschool les volgen in containers, en soms ook in een oude villa, Villa Marguerite.

Nurevsan (N): Die containers, dat waren twee containers op elkaar, en op een keer, toen het gebliksemd had, is er tijdens de nacht een boom gevallen op een van de containers. Soms was het er gevaarlijk.
Atila (A): Ja, en we hoorden altijd de stemmen van de leraar of juf in de klas naast ons. Alsof ze in onze klas stonden...
Ridouan (R): Toen we kleiner waren, zaten we meestal in dat huis, de Villa, maar daar regende het vaak binnen en de toiletten stonken er.

Is er veel verbeterd met dit nieuwe schoolgebouw?
N: Ja, onze klas is echt groot nu, en er is zelfs een verdieping in gebouwd waar de computers staan. Daar zit ik het liefst!
Pinar (P): We hebben ook een leuke zolderruimte waar we soms toneeltjes spelen. En ik vind de refter gezellig: we kunnen vandaaruit zelfs de turnzaal zien.
R: Die turnzaal is groot, we zouden er kunnen voetballen! Wat ik minder tof vind, is dat we veel trappen moeten doen om tot in de klas te geraken. Want we praten onderweg veel, dus moeten we bijna bij elke trap stoppen. Dan duurt het zo lang!
A: Wat vooral verbeterd is, vind ik, is dat we veel meer ruimte hebben in de klas. Als we vroeger in de containers naar het toilet wilden, dan moesten we eerst door een labyrint van banken om alleen al buiten te geraken (lacht).

Is de klas, behalve groot, ook gezellig?
P: Ja, er is veel hout en er zijn ook grote vensters.

En kleur?
N: Nog niet, maar we zijn ermee bezig. We willen een heldenmuur maken, want ons thema dit jaar is 'helden'.
R: Daarvoor gaan we met verschillende kleuren werken.
P: Zoals de regenboog.

Tom, de architect (T): We hebben gekozen voor klassen met houten wanden, omdat dat een warm gevoel geeft. En nu kunnen jullie zelf beslissen hoe de klas er verder gaat uitzien. Bijvoorbeeld door er dingen op te plakken, tekeningen op te hangen enzovoort. Zo gaat elke klas op den duur een beetje anders zijn.

Wat valt het meest op als jullie nu door het schoolgebouw lopen?
A: De ramen vooral, die zijn echt groot en er zijn er heel veel!
T: Ramen vinden wij belangrijk. Ten eerste omdat je dan goed naar buiten kan kijken, zoveel mogelijk verschillende kanten uit. Zo heb je op de bovenste verdieping een mooi uitzicht over de stad. En ook, ramen zijn zoals de ogen van een mens: ze maken je mooi. De raamlijsten, zeker die lijsten die fel uit de muren steken, kun je vergelijken met een mooie lijst rond een schilderij, of met make-up opdoen.

En wat zien jullie als je vanuit de klas naar buiten kijkt?
P: Veel bomen, en dat is goed want dat zorgt voor frisse zuurstof en energie.
N: Maar het zou wel beter zijn als er ook gordijnen waren, want als het regent of bliksemt, is er te veel afleiding. Dat is wel lastig bij toetsen en zo.

Dus de inrichting is nog niet helemaal klaar, volgens jullie. Tot slot, hoe ruikt de school als jullie binnenkomen?
N: Naar plezier, ik vind leren nu makkelijker geworden!
R: Naar nieuw!
P: Naar verf! En ook nog een beetje naar stof.

En hoe zou je willen dat het hier zou ruiken?
N: Naar rozen! (lacht)
T: Het lijkt misschien raar om te vragen hoe een gebouw ruikt, maar het speelt wel een rol om je er goed te voelen. Als architect kunnen we natuurlijk niet het parfum van de juf veranderen (lacht), maar we kunnen er wel voor zorgen dat jullie haar goed kunnen verstaan, bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat er niet te veel galm is in de klas. Je ziet het: er zijn veel dingen waaraan je moet denken als je een school bouwt.

En toen gingen de kinderen zelf even als architect aan de slag en tekenden ze voor Zazie hun droomklas.

Atila wil maximaal tien leerlingen in zijn klas, vissen in een aquarium en puppies op het balkon, "dan kan je er meteen ook naar kijken als je erover moet leren."

Voor Pinar krijgt elke bank een ander fris kleurtje, en is er "licht, veel daglicht".

Ridouan wil twee verdiepingen in zijn lokaal, waar je allerlei verschillende werk- en speelhoeken vindt. En zijn speelplaats is een voetbalplein! En Nurevsan droomt van een futuristische klas, met onder andere een robotkast, die de stiften aangeeft als je op een computerknopje klikt.

De leerlingen kunnen er sinds de eerste dag van het schooljaar al volop van genieten, maar op vrijdag 25 september wordt de Sint-Ursulaschool in Laken pas echt officieel geopend.

Leerlingen interviewen de architect van hun school: Tom Thys

Nadien draaiden we de rollen om: de kinderen wilden nog een en ander weten van architect Tom. En dus legden ze hem het vuur aan de schenen...

N: Hoe ben je op het idee van deze school gekomen?
Tom (T): Door eerst goed naar de directeur en de leerkrachten te luisteren. En daarna door veel te werken, te proberen en voortdurend te puzzelen. Het moeilijkste was om een groot gebouw op een heel kleine oppervlakte te zetten. Dus hebben we in de hoogte gebouwd. Vandaar al die trappen, Ridouan (lacht).

N: Welk soort scholen is nu in de mode?
T: Er is niet één bepaald soort school. Elke plek, elke opdracht vraagt om een ander gebouw. Maar je kan wel zeggen dat het bouwen van scholen nu erg 'in' is, omdat politici er eindelijk meer geld voor willen geven.

R: Waarom heb je alle kasten in hout en tot aan het plafond gebouwd?
T: Materialen zijn heel belangrijk bij architectuur. Elk materiaal geeft een ander gevoel, je moet het maar eens aanraken. Hout vonden wij een materiaal dat voor een knusse sfeer zorgt in een klas. En in schoolkasten moet je veel kwijt kunnen, dus zijn ze vaak hoog. Maar niet altijd tot tegen het plafond, hoor.

A: Waarom wilde je architect worden?
T: Ik dacht er al aan toen ik zo oud was als jullie, en dan is het heel lang uit mijn gedachten verdwenen. Maar ik kon goed tekenen en rekenen, en dat helpt wel bij architectuur. En, heel belangrijk ook: ik wilde graag zelf dingen bedenken!

N: Zou een school er kunnen uitzien als een grote bol?
T: Euh, ja, misschien wel. Jij zou dat zeker kunnen ontwerpen, lijkt me! Zijn jullie al eens in het Atomium geweest?

Samen: Ja, het is daar tof!
T: Dat is ook een van de leuke dingen als je architect bent: dat een ruimte er mee voor kan zorgen dat je je op een bepaalde manier voelt!

De school in Laken is een ontwerp van de architecten Tom Thys en Adinda Van Geystelen. (foto: Marc Geysens)