Jongeren nemen de Awel-telefoon over

Ruzie met je beste vriend, pestkoppen op school, kriebels in je buik, ... Soms weet je niet goed met wie je erover kan praten. Daarom bestaat Awel, de kinder- en jongerentelefoon. Famke (10), Laura (12) en Hanne (12) kaapten Awel en namen voor één keer zelf de hoorn op. Zazie mocht een kijkje nemen achter de schermen. Gelukkig ging de kaping er vredig aan toe.

Zazie ontmoet de Awel-kapers op een zaterdagnamiddag in mei in jeugdtheater Bronks. Met een fruitsapje en heerlijke cupcakes blazen ze nog even uit, voor het echte werk begint! Want tussen vier en zes uur in de namiddag wordt het bellen, bellen, bellen.

‘Kom, we beginnen eraan!’ roept Sibille, een van de begeleidsters, enthousiast. Druk pratend, maar toch wel een beetje zenuwachtig, volgen de meisjes Sibille naar de theaterzaal. Het podium is vandaag omgebouwd tot een echte Awel-telefooncentrale, met zes tafeltjes, zes computers en uiteraard zes gsm’s! Zazie stelt hen onderweg wat vraagjes.

Hoe zijn jullie bij de kaping van Awel terechtgekomen?
Laura (L): Via het forum kon je je inschrijven om voor één dag de kinder- en jongerentelefoon over te nemen. Ik kende Awel van op school, maar ik had er zelf nog nooit naar gebeld. Ik wilde wel eens weten hoe ze bij Awel kinderen helpen met een probleem.

Hoe vond je het om de telefoon op te nemen?
Famke (F): Soms vond ik het wel moeilijk om altijd een juist antwoord te vinden.
Hanne (H): Een maand geleden waren we al een keer samengekomen om elkaar te leren kennen, en om te oefenen. Daarna leerden we welke stappen je moet volgen bij een telefoongesprek.

En welke stappen zijn dat dan?
Hanne: Er zijn drie stappen die je moet onthouden. Ten eerste moet je goed luisteren naar de persoon die belt. Je moet hem of haar vriendelijk antwoorden en vragen wat het probleem precies is. Dan moet je een oplossing zoeken voor dat probleem. En ten slotte moet je het gesprek op een mooie manier afronden.

Zijn er dingen die je echt nooit mag zeggen?
H: Je mag nooit zeggen wie je bent, want bij Awel moet je anoniem blijven. En je mag ook nooit negatief reageren. Je moet altijd positief blijven en rustig blijven. Zeker niet beginnen te stressen!

Waarover gaan de meeste telefoontjes?
H: Tijdens de opleiding kregen we allemaal dezelfde oefengesprekjes. We kregen een telefoontje van iemand die gepest werd, een andere vraag ging over een ruzie met een beste vriendin.
F: Er was ook een testgesprek over verliefdheid.

En wat heb je dan gezegd tegen die persoon die verliefd was?
H: Ik heb aan de jongen gevraagd hoe lang hij dat meisje al kent en hoe lang hij al verliefd op haar is. Daarna vroeg ik of hij het haar zou durven te vertellen, maar dat durfde hij niet goed. Dus heb ik hem aangeraden om een keer met haar af te spreken. Misschien vindt hij dan een goed momentje om het haar te vertellen.
F: Ik heb hem gezegd dat hij misschien een sms’je kon sturen. Misschien is dat makkelijker en durft hij het zo wel zeggen.

Zouden jullie, nu jullie weten hoe het er aan de andere kant van de lijn aan toe gaat, zelf naar Awel telefoneren als jullie een probleem hebben?
L: Ik weet het niet goed. Als ik een probleem heb, ga ik altijd eerst naar mijn ouders.
F + H: Ja, ik ook!
L: Maar voor kindjes die niet zo goed kunnen praten met hun ouders is Awel wel een goede oplossing!

Zit je zelf met een probleem? Weet je niet goed bij wie je terecht kan om erover te praten? 230 Awel-vrijwilligers luisteren graag naar jouw verhaal. Je kan volledig anoniem bellen naar het gratis nummer 102. Ben je niet zo'n beller? Je kan ook mailen, chatten of berichtjes posten op het forum. Neem een kijkje op www.awel.be