‘Al twaalf dagen geen bezoek meer.’ Familie gedetineerden boos over staking

De staking in de gevangenissen gaat op zaterdag de twaalfde dag in. Sinds het begin van de actie is er geen bezoek aan de gedetineerden mogelijk, sommigen kunnen ook niet bellen met het thuisfront. Hoewel de vakbond had aangekondigd dat er tijdens het weekend niet gestaakt wordt, zijn er ook nu te weinig personeelsleden om bezoek mogelijk te maken. Intussen worden de familieleden wanhopig. “Mijn vriend heeft zich in al die tijd maar één keer mogen douchen.”

Het is vrijdag, dag elf van de staking bij de gevangenissen. Voor de poort van de instelling in Sint-Gillis komt een groepje wanhopige familieleden bijeen. Ze zijn op zoek naar informatie over een familielid dat achter de muren zit en zijn boos over de gevolgen van de staking.

In de schaduw van de imposante muren van de gevangenis van Sint-Gillis staat Cathy*. De jonge vrouw is naar hier gekomen omdat ze gelezen heeft dat er dit weekend niet gestaakt wordt, en dat ze dus mogelijk eindelijk haar vriend kan bezoeken. Ze wil informatie.

Haar vriend, die een straf van dertig maanden uitzit voor drugs en inbraak, heeft ze al elf dagen niet meer gezien. “In die periode is hij maar twee keer zijn cel uitgeweest en heeft hij zich maar één keer mogen douchen. Stel je dat toch eens voor?”

Ze houdt de stakende cipiers, die net hun piket aan het opruimen zijn, vanop afstand in het oog. “Ik wil niet dat ze zien hoe ik hier mijn verhaal doe, ik moet hier later ook nog op bezoek komen.”

Even later komt Sophie* erbij staan. Ook zij is naar hier gekomen om te weten of ze tijdens het weekend haar familielid kan bezoeken. Hij zit hier in voorhechtenis op afwachting van zijn proces. Ze heeft geen idee hoe het met hem gaat en is doodongerust. “Hij mag niet eens telefoneren. Ik ben zo bezorgd, ik val elke nacht wenend in slaap. De toestand daarbinnen is echt schrijnend."

'Sluit akkoord, of maak bezoek mogelijk'

De twee vrouwen hekelen het gebrek aan communicatie en informatie. “We weten niet wanneer we opnieuw op bezoek kunnen. We krijgen van de medewerkers hier te horen dat we maar de kranten moeten lezen om op de hoogte te blijven. Maar daar staat toch niets in over bezoekregelingen?”

Aan minister van Justitie Koen Geens (CD&V) en de stakers hebben ze een duidelijke boodschap: “sluit een akkoord, of zorg ervoor dat we tenminste op bezoek kunnen. Ook al is het maar voor een uur. Het enige dat de gedetineerden hebben is hun familie, en ook dat wordt hen nu afgenomen."

Ze voelen dat zij en de gedetineerden in de steek worden gelaten. "Als hun eigen familieleden achter de tralies zouden zitten, dan zou het wel snel getekend zijn," zegt Sophie stellig.

'Ik weet niet of mijn zoon zijn medicatie krijgt'

Intussen zijn de stakers vertrokken en gaan we naar de voordeur van de gevangenis. Daar staan ook andere familieleden wanhopig op zoek naar informatie. Een vrouw probeert in gebrekkig Frans uit te leggen dat ze zich zorgen maakt om haar zoon, die daar achter de muren opgesloten zit.

“Hij heeft psychiatrische problemen en moet medicatie nemen. Ik weet niet of hij die nu krijgt. Ik heb hem sinds het begin van de staking niet gesproken.”

'Misschien bezoek, misschien ook niet'

Een bewakingsagent roept Cathy even naar binnen. De groep probeert mee te luisteren door dicht bij de deur te staan, maar meer dan wat geroezemoes vangen ze niet op.

Dan komt ze naar buiten met de info waar iedereen al de hele namiddag op wacht. “Morgen misschien bezoek. We moeten bellen vanaf zeven uur ’s ochtends. Maar, het kan ook zijn dat het toch wordt geannuleerd.” Veel wijzer worden ze dus niet.

Cathy laat zich toch niet van de wijs brengen. "Ik sta morgen om zes uur op en zal met twee telefoons tegelijkertijd bellen. Hopelijk lukt het dan toch."

Haar hoop was echter tevergeefs, want ook tijdens het weekend zal er geen bezoek mogelijk zijn. "Er is niet genoeg personeel," klinkt het bij gevangenisdirecteur Jurgen Van Poecke.

'Mensonwaardige omstandigheden'

De raadkamer van Mechelen heeft intussen beslist om een aantal verdachten in voorhechtenis vrij te laten "wegens mensonwaardige omstandigheden." De waardigheid van de gevangenen zou sinds het begin van de staking niet meer gewaarborgd zijn. Of er ook maatregelen komen in Brussel, is niet bekend.

*Cathy en Sophie zijn schuilnamen.