Bouchra Farih zat 14 maanden onterecht in de cel: 'Het was een hel'

Donderdagavond om 21.36 uur kreeg Bouchra Farih van het Brusselse hof van assisen te horen wat ze al bijna drie jaar uitschreeuwt: ze heeft haar broertje Soufiane (4) niet vermoord. Veertien maanden zat ze onterecht in de cel. "Ze wilden mij niet geloven. Die veertien maanden waren één grote hel", zegt de twintigjarige Bouchra.

"De gedachte dat ik nog eens onschuldig in de gevangenis moest zitten, was ondraaglijk", zegt ze in een interview met De Standaard. Lange tijd was dat nochtans een reëel vooruitzicht.

Speurders, de onderzoeksrechter, het openbaar ministerie en wetsdokters, allemaal bleven ze Bouchra Farih aanwijzen als de moordenaar van haar broertje. Die zou ze drie jaar geleden verstikt hebben toen ze op Soufiane moest babysitten.

'Ze geloofden mij niet'

"Dat ik tijdens al die verhoren bleef zeggen dat ik Soufiane nooit iets zou aandoen, leek mijn ondervragers niet te interesseren. Ze wilden mij niet geloven", zegt de Brusselse. "Het stelt mij teleur dat de speurders niet eerder bij de spoedarts van Soufiane zijn gaan aankloppen."

Door de getuigenis van die spoedarts vroeg het parket uiteindelijk om de vrijspraak. De wonde in zijn nek was volgens hem een gevolg van de reanimatie, niet van wurging. "Ik ben hem ontzettend dankbaar, ook al was ik al die tijd onschuldig. Het had alleen sneller mogen gebeuren. Dat had mij en mijn familie enorm veel leed bespaard."

Ook de sneer van de Brusselse assisenvoorzitter, net na vrijspraak, ligt haar op de maag. "Hij zei te hopen dat ik met mijn geweten in het reine ben. Die suggestie is er zwaar over, alsof ik de perfecte moord heb gepleegd."

Meteen weer naar school

"Ik moet wennen aan het idee dat ik voor het eerst in jaren vrij ben", vertelt Bouchra Farih. Vandaag ging ze naar 'Made in Asia', een mangatentoonstelling in Brussels Expo. "Tekenen is mijn favoriete passie en zal me helpen mijn hoofd leeg te maken. Ik ben uitgeput."

Vrijdag, amper een dag na haar vrijspraak, ging Bouchra terug naar school. Ze probeert het vijfde en zesde middelbaar in één jaar af te maken. "Ik moet mijn leven hernemen, maar het zal wel even duren voor de stress uit mijn lijf is. School was een goede afleiding."