Ex-basketter vergeeft beschuldigden, kinderen slachtoffer vertellen over leed van moeder

Op het proces van de aanslagen van 22 maart 2016 heeft ex-basketprof Sebastien Bellin donderdag de beschuldigden vergeven en hen de hand gereikt. Zijn verhaal, dat focuste op de positiviteit, stond in contrast met dat van de kinderen van de overleden André Adam, die vertelden hoe hun moeder nog een schim is van zichzelf.

17.59 uur, Informaticus Brussels Airport: 'Brandweer verloor tijd door naar verkeerde verdieping te rijden'

Philippe Vandenberghe, die als informaticus aan het werk was op Brussels Airport, getuigde donderdag in de vooravond over hoe hij als een van de eersten slachtoffers te hulp schoot.

De man, die een opleiding als hulpverlener had genoten via de brandweer, was op de ochtend van de aanslagen in zijn bureau, naast de vertrekhal, toen hij de twee explosies hoorde. Hij besefte onmiddellijk dat het om een aanslag ging. Vandenberghe liep naar buiten, waar hij al verschillende slachtoffers aantrof op het trottoir. Hij getuigde dat hij er een vrouw op grond zag liggen die niet meer bewoog. Even verderop zat een vrouw met twee kinderen. Toen hij vaststelde dat de kinderen Frans praatten en de vrouw Nederlandstalig was, en ze zei om niet naar de vrouw op de grond te kijken, kreeg hij het vermoeden dat de kinderen bij de vrouw hoorden die op grond lagen. Hij probeerde haar nog te reanimeren, maar werd al snel door een man naar binnen getrokken in de vertrekhal, omdat daar volgens de man nog verschillende levende personen waren.

Vandenberghe zei op het proces dat hij woensdag vernam dat de kinderen effectief bij de vrouw hoorden die op het trottoir lag. Vandenberghe getuigde dat hij binnen in de vertrekhal verschillende mensen probeerde te helpen. Zo legde hij nog een drukverband aan bij Elita Weah, de Nederlandse vrouw die later aan haar verwondingen zou bezwijken. Hij hielp de vrouw nog met de brandweer uit de luchthaven dragen. Niettemin leek het volgens Vandenberghe eindeloos lang te duren voor de brandweer aankwam. Hij gaat uit van een halfuur: een kwartier lang hielp hij mensen buiten, nog een kwartier was hij binnen.

Op het einde van zijn getuigenis zei hij dat hij een verklaring had waarom het zo lang zou geduurd hebben. Op beelden van Mohamed Abrini's vlucht die getoond werden op het proces zag hij hoe de brandweer op het rondpunt aan het viaduct naar de luchthaven de verkeerde weg zou genomen hebben. Volgens hem reden ze niet naar de derde verdieping, waar de vertrekhal ligt, maar naar de onderste verdieping. Hij verwees ook naar de melding die bij de hulpdiensten binnenliep om 8.02 uur en het had over het onderste niveau.

16.13 uur, Jonge vrouw getuigt om de controle over haar leven terug te nemen

"Ik ben hier vandaag om de controle over mijn leven terug te nemen." Dat zei een jonge vrouw donderdag tijdens haar getuigenis over haar ervaringen na de aanslagen van 22 maart. De vrouw kampt met zware paniekaanvallen en vertelde over de vele triggers waarmee ze leeft.

De vrouw was op 22 maart 2016 op de luchthaven toen de bommen ontplofte. Ze herinnert zich niet meer veel van de dag, maar wel het beeld van "vee" op het tarmac, of hoe ze op elkaar gepakt als sardientjes werden weggevoerd. De nu 33-jarige vrouw, die in de rechtbank erg emotieel was en aan het beven was, vertelde hoe ze op 23 maart wakker werd en begon te leven op automatische piloot, met zware paniekaanvallen waarbij heel haar lichaam trilt.

"Ik kan mijn lichaam onmogelijk controleren, ik ben kwaad op mezelf dat ik dat niet meer kan." De angsten van de vrouw, die 26 jaar was op het moment van de aanslagen, worden getriggerd door allerhande geluiden: vliegtuigen, alarmen, sirenes, bommetjes, ... "Ik ben 24 uur op 24 alert, ik ben me bewust van elk geluid, ik kan me niet meer concentreren", zei ze. Ze sprak over uitputting, over vrienden en familieleden die ze niet meer spreekt sinds de paniekaanvallen begonnen en hoe ze de hoop verloor dat haar leven, na een moeilijke kindertijd, ooit gelukkig en vreedzaam zal zijn. Ook voelt ze zich vaak schuldig over hoe ze zich voelt, zegt ze, want velen hebben het zwaarder gehad dan zij.

De vrouw uitte ook haar boosheid en frustraties uit tegenover de psychologen, psychiaters en expertiseartsen van de verzekeringen. "Mijn legitimiteit wordt constant beoordeeld en ontkend, ook door mijn familie die me waarschijnlijk toch niet kan helpen", zei ze. Ze zegt geen vertrouwen meer te hebben in haar land, dat "gebroken is". "Ik ben een toeschouwer van mijn eigen lichaam. Maar vandaag ben ik hier om de controle over mijn lichaam terug te nemen", besloot de vrouw. "We hebben allemaal een deel van onszelf achtergelaten in de luchthaven of in de metro, vandaag begin ik aan de rest van mijn leven."

13.30 uur, Kinderen overleden André Adam: 'Onze moeder is nog een schim van zichzelf'

Op het proces hebben ook de zoon en drie dochters van André Adam (79), de Belgische oud-diplomaat die om het leven kwam in Brussels Airport, getuigd. De zoon vertelde dat het nog altijd moeilijk is voor zijn moeder. "Elke dag heeft ze het moeilijk om op te staan", zei de zoon. Hij zei ook dat ze het heel lastig heeft om te stappen, want haar linkervoet is geamputeerd. "Soms vindt ze haar lach terug, maar alles is moeilijk."

Een dochter vertelde dat het verlies van hun vader de hele familie heeft geraakt. André Adam was een "rots", iemand die alle kinderen, en later ook kleinkinderen, heeft begeleid in het leven. "Hij zou diep triest zijn om onze moeder nu te zien. Ze was heel actief, nu is ze nog een schim van zichzelf. Ze is gehandicapt, fel vermagerd."

De voorzitster van het hof, Laurence Massart, las ook een verklaring voor van Danielle Adam, die zich niet kon verplaatsen vanwege haar handicap. Ze stelde zich daarin onder meer vragen bij de beveiliging op de luchthaven.

Een dochter zei nog dat hun moeder de begrafenis van haar man moest missen, omdat ze toen in een kunstmatige coma lag. Ook zag ze haar moeder niet meer, die ze zou gaan bezoeken in Miami, maar die een paar maanden na de aanslagen overleed. "'Dat is een deel van het lijden." Een andere dochter zei dat het proces "extreem pijnlijk" is, vooral voor de moeder. "Maar het is moeilijk om de term rechtvaardigheid te plaatsen tegenover ons verlies. We verloren onze vader, onze moeder is niet meer dezelfde."

12.36 uur, Sebastien Bellin: 'Blijft een gok om iemand te vergeven'

Sebastien Bellin, de gewezen basketprof die zwaargewond aan zijn benen raakte bij de aanslag op Brussels Airport, heeft donderdag "opgelucht" gereageerd na zijn getuigenis voor het assisenhof. Maar het blijft "een gok" om iemand te vergeven. Hij zei ook dat hij mogelijk anders zou reageren als het zijn eigen dochters zouden zijn die getroffen waren.

Bellin drukte op het proces van de aanslagen zijn vergiffenis uit tegenover de beschuldigden. "Dat is voor mij de laatste stap in mijn genezing, en kan voor de beschuldigden het verschil betekenen tussen rotten in de cel en genezen", zei de 44-jarige man. Hij zou naar New York vliegen op 22 maart 2016, maar stond vlak bij de tweede bom toen die ontplofte. Hij kwam echter naar de rechtbank met een boodschap van positiviteit. "Ik ben opgelucht en kijk met vertrouwen naar het leven", zei Bellin na afloop aan de verzamelde pers, gevraagd naar hoe hij zich nu voelde.

"Iemand vergeven is een gok. Je weet nooit wat het effect ervan zal zijn. Maar als ik anderen een advies mag geven: als je iemand vergeeft, maak je je los van wat ze je aangedaan hebben. Je recycleert het in iets positiefs." Bellin kreeg ook de vraag wat hij in de ogen zag van de beschuldigden toen hij zich tot hen richtte. "Ik weeg nu mijn woorden", zei Bellin. "Er zijn die dag 32 personen gestorven. Als het mijn meisjes overkomen zou zijn, ben ik niet zeker dat ik deze gedachten zou hebben. Dit is dus mijn opinie, mijn keuze: ik heb veel compassie voor hen."

"Ik snap niet hoe mensen zo'n wreedheden kunnen begaan", besloot hij. "Het is één extreem, maar ik snap daarom dat er ook een ander extreem is. Dat is een keuze: richt je je op het negatieve, of op het positieve?"

12.00 uur, Ex-basketter Sebastien Bellin vergeeft beschuldigden en reikt hen de hand

Sébastien Bellin, de gewezen topbasketter die gewond raakte in Brussels Airport, heeft donderdag op het proces van de aanslagen van 22 maart 2016 zijn vergiffenis uitgedrukt tegenover de beschuldigden. "Dat is voor mij de laatste stap in mijn genezing, en kan voor de beschuldigden het verschil betekenen tussen rotten in de cel en genezen", aldus de 44-jarige man.

Bellin zou naar New York vliegen op 22 maart 2016, maar raakte door de tweede bom zwaargewond aan zijn benen en heeft geen gevoel meer in zijn linkerbeen. "Ik hoorde de eerste ontploffing op 50 meter en besliste om naar de security te lopen, omdat ik wist dat daar politieagenten waren. Ik ben recht naar de tweede bom gelopen, ik was op vijf, zes meter van de ontploffing, die mijn benen praktisch heeft afgerukt. Ik was bijna dood", vertelde hij. "Maar de feiten zijn gekend, ik wil me concentreren op het moeilijkste moment van mijn leven dat ook de mooiste zaken in het leven heeft getoond."

Zo legde hij de focus tijdens zijn getuigenis op de positiviteit die hij die dag zag, de manier waarop mensen elkaar hielpen en de liefde die mensen elkaar toonden. Hij benadrukte ook verschillende keren hoeveel geluk hij heeft gehad. "Ik herinner me dat ik wakker werd in het ziekenhuis en meteen mijn laken omhoog deed om naar mijn benen te kijken. Ik kon bijna niet geloven dat ze er nog waren", zei hij. "De hulpverleners, militairen, chirurgen, verplegers... ik herhaal en blijf herhalen dat ik echt geluk heb gehad dat die mensen me geholpen hebben."

Bij het tonen van een foto van Bellin met zijn twee dochters kreeg de man donderdag een krop in de keel. "Hoe gaat het vandaag met uw dochters?", vroeg voorzitter Laurence Massart. "Super. Door hen ben ik er vandaag nog, met zoveel wil om door te gaan. Ik heb heel mijn carrière de focus gelegd op fysieke limieten, maar deze uitdagingen en wreedheden hebben me geleerd dat alles overwonnen kan worden door de liefde."

Uitdagingen voor de toekomst

Wat zijn de uitdagingen voor de toekomst, vroeg de voorzitter nog. "Ik heb mijn handicap ondertussen geaccepteerd. Om het hoofd koel te houden toen ik in mijn ziekenhuisbed lag, had ik het doel vooropgesteld om de Ironman te beëindigen. Dat is gelukt in oktober 2022, met 2,5 uur op overschot. "Dat heeft bewezen dat ik, ondanks mijn handicap en de wreedheden die ik meemaakte, de uitdagingen die het leven biedt kan overwinnen."

Bellin sprak op het einde van zijn getuigenis de beschuldigden aan. "Heren, jullie advocaten hebben geëist dat jullie als mensen worden behandeld. Ik vraag vandaag om ons ook als mensen te behandelen, te luisteren, naar ons te kijken. Ik heb beslist om jullie te vergeven, op die manier maak ik mezelf los van de wreedheden waarvan jullie beschuldigd worden. Ik wil nog meer plaats geven aan de liefde en maak me los van de haat waarvan jullie beschuldigd worden", aldus Bellin, terwijl de beschuldigden wel degelijk naar hem leken te kijken.

x

De missie van de terreurgroep is mislukt, aldus Bellin. "In plaats van mij te vernietigen hebben jullie van mij een mens gemaakt met een ongekende energie, medeleven, tolerantie en open geest. Met nog meer menselijkheid, een menselijkheid die de bommen niet hebben kunnen laten uitdoven. Ik zit hier niet voor jullie als slachtoffer, maar als overlevende. Ik heb de wreedheden overwonnen", aldus de man.

Voor hem is vergiffenis de laatste etappe om te genezen. "Er is een groot verschil tussen herstellen en genezen. Ik heb het geluk gehad dat verplegers, chirurgen en artsen me hebben helpen herstellen. Maar genezen is ingewikkelder, en jullie vergeven is de laatste stap. Er is geen plaats in mij voor haat en revanche."

Ook gaf Bellin de beschuldigden raad en reikte hij hen de hand, "met de kracht van de vergiffenis, die voor jullie ook de eerste stap kan zijn van een lange genezing". "Ik ben bereid om jullie te helpen, want vergiffenis kan voor jullie het verschil zijn tussen rotten in de gevangenis en genezing."

Donderdagnamiddag nog andere getuigenissen

Er staan donderdag nog verschillende andere getuigenissen op het programma. Ook komt Philippe Vandenberghe getuigen, die op de dag van de aanslagen als informaticus aan het werk was op Brussels Airport en slachtoffers die dag te hulp schoot. Vandenberghe ging ook 25 dagen in hongerstaking om actie te eisen van de regering voor de terreurslachtoffers. Ook komen de werkgevers getuigen van Nic Coopman, de ingenieur die het leven liet in Zaventem.

Vrijdag is er gewoontegetrouw geen zitting. Volgende week gaan de getuigenissen door, eerst nog van slachtoffers van de aanslag in Zaventem, later op de week ook van die in Maalbeek.