Wie had gedacht dat het openbaar vervoer ooit nog afgeraden zou worden?

Om en bij de 8.000 doden te betreuren en 50.000 geregistreerde besmettingen in ons land. Zie daar de balans van de eerste twee maanden onder het coronavirus. Het was een beproeving zonder weerga: achter elke dode schuilt een persoonlijk drama, de situatie in de woonzorgcentra was ronduit schrijnend en onze hele samenleving ging in lockdown.

Die lockdown was ingrijpend voor iedereen, maar bleek vooral de stedeling zwaar te treffen. Dat blijkt uit de vele schrijnende verhalen van kindrijke gezinnen die zich in een klein appartement opgesloten voelden, die op de smalle en scheve stoepen de ruimte niet vonden om de anderhalve meter aan sociale afstand te bewaren. Van kwetsbare leerlingen voor wie preteaching en onderwijs via de computer helemaal niet haalbaar bleken. Van de Brusselaar die snakte naar een stukje groen in de stad, maar die niet ‘binnen redelijke afstand’ van de voordeur aantrof.

Dat de auto, op z’n minst voor even, opnieuw naar de voorgrond zal treden, lijkt onvermijdelijk. Het zal zaak zijn om daar begrip voor op te brengen: begrip voor de pendelaars die op de wagen zullen rekenen om opnieuw te gaan werken, maar ook voor de vele gezinnen die naar de supermarkt gaan of de kinderen met al hun toebehoren aan de schoolpoort afzetten. Een vorm van begrip die sowieso altijd wat ontbrak in de discussies rond onze mobiliteit: tot spijt van wie het benijdt is en blijft de auto nu eenmaal essentieel voor heel wat Brusselaars en pendelaars. Pas als écht alle alternatieven uitgewerkt zijn en de puzzelstukjes op hun plaats vallen, zullen we anders kunnen verwachten.

Daarom zal het evenzeer belangrijk zijn om op langere termijn de ingeslagen weg naar een autoluwe stad niet uit het oog te verliezen. Want eveneens is gebleken hoe deze stad herademt wanneer mensen op de fiets springen of hun wijk al wandelend herontdekken. Mobiliteitsminister Elke Van den Brandt koost alvast voor de vlucht vooruit en laat in allerijl extra fietspaden aanleggen en spoort gemeenten aan om grote woonerfzones in te richten. Ja, dat kan wat haaks staan op het feit dat de auto tijdelijk en noodgedwongen opnieuw meer ruimte zal innemen, maar het is vooral een keuze voor de toekomst. En laat een beetje toekomstperspectief nu precies zijn wat we wel kunnen gebruiken.