Brusselse Balkangroep Zongora presenteert debuutplaat
Doverie betekent vertrouwen in het Bulgaars, maar het is eigenlijk nog mooier dan dat: doverie staat voor 'zij aan zij ergens voor gaan, samen geloven'. De albumtitel symboliseert het hechte vertrouwen dat is ontstaan tussen de muzikanten van Zongora na al die jaren samen musiceren. Gezien de afstand tussen de Balkan en hier, het cultuurverschil en vooral de verschillende talen, heeft het veel gebarentaal en geduld gevergd om elkaar te verstaan, maar intussen hebben ze hun eigen Esperanto (of eerder Balkanto) ontwikkeld en kijken de zes muzikanten in dezelfde richting: die van de internationale doorbraak met hun debuutalbum.
De groep werd eind jaren 1990 gevormd door de Brusselaars Nicolas Hauzeur (viool) en Benjamin Clement (gitaar). Na een reis door de Balkan, voornamelijk in Bulgarije, zijn ze in Brussel Balkanconcertjes beginnen geven. Beetje bij beetje kwamen er muzikanten bij en zo kwamen ze tot een hecht team dat vandaag bestaat uit de Bulgaren Mladen Mladenov (klarinet) en Niki Alexandrov (drum), de Roemeen Relu Merisan (cymbalon) en de Argentijn Javier Breton (bas).
Intercultureel
Die bezetting bestaat sinds 2007, toen ze drie nummers opnamen voor Didier Mélons jaarlijkse compilatie Le Monde est un village. Na een tiendaagse residentie in Avignon, waar hun particuliere sound echt vorm kreeg, was de tijd rijp om in de studio te gaan voor de opname van hun eerste album. Maar niet zomaar een studio, Hauzeur wou per se opnemen in de BSB Studio in Brussel, met geluidsingenieur Marc François, vanwege zijn particuliere sound.
Het resultaat is elektrisch en dansbaar, erg verschillend van de drie rustige, akoestische albums (van Malick Pathé Sow, Shahkilid en Blindnote) die het label Muziekpublique tot nu toe uitbracht. "Ik vind het wel leuk dat we erin geslaagd zijn Peter (Van Rompaey, de programmator, BT) te overtuigen met onze modernere sound!" vertelt Hauzeur met zijn gebruikelijke enthousiasme. "De filosofie van Muziekpublique blijft wel behouden: muzikanten uit de wereldmuziek die in Brussel wonen maar moeilijk van de grond komen, vooruit helpen."
Clash der culturen
Het cultuurverschil tussen de muzikanten is volgens Hauzeur een niet te onderschatten obstakel om samen muziek te maken op een professionele manier. "Toen Mladen en Niki hier voor het eerst samen waren, begonnen ze volop te jammen, trouwfeestmuziek. Het heeft wel even geduurd vooraleer ze doorhadden dat het eerder de bedoeling was om samen te bouwen aan iets nieuws. Zij moesten minder Balkan worden, en wij meer Balkan."
De Turks-Bulgaarse trouwfeestmuziektraditie is een wereld van verschil met onze westerse manier van optreden. "Zij treden urenlang op, en naarmate ze dieper in de nacht duiken en het alcoholgehalte in het bloed stijgt, gaan de stoppen steeds meer los. Voor hen is het niet vanzelfsprekend om stipt op een bepaald uur te beginnen en zich te houden aan anderhalf uur optreden. Een ware clash tussen Belgisch realisme en Balkansurrealisme."
"Daarnaast heb je de Argentijnse bassist Javier, die niets kende van Balkanmuziek, maar zijn vette latino groove is een fantastische aanvulling op Niki's drum," vertelt Hauzeur. "We hebben melodieën uit Bulgarije, Roemenië en Hongarije vermengd tot onze eigen sound. Het resultaat is zeker geen traditionele Balkanmuziek: drum, bas en elektrische gitaar zijn gebruikelijk in Bulgarije, maar niet in Roemenië. Ook het gebruik van klarinet en viool als solisten is ongebruikelijk. Het heeft uren repeteren gevergd, we moesten allemaal water in onze wijn doen en geduldig zijn om de artistieke en culturele verschillen te overbruggen. Om te komen tot eenmaking, symbiose, vertrouwen… Doverie!"
--------------------
Cd-voorstelling vrijdag 22 april om 20 uur bij Muziekpublique, zaal Molière, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3, 1050 Elsene. 10 euro, gratis voor leden. Meer op www.muziekpublique.be en www.kopanica.be
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.