Kinderen aan de macht in de Muntschouwburg

Jullie zitten waarschijnlijk uit te kijken naar de finale van Junior Eurosong in het verre Minsk, om te zien hoe onze Jill & Lauren het ervan af zullen brengen. Maar in Brussel wordt ook nogal wat afgezongen! Zo’n driehonderd kids uit zes scholen bestormen dit weekend het podium van het operahuis De Munt.

'Mond goed opendoen, hoor!" roept de Engelse componist en dirigent Howard Moody de kinderen toe tijdens een van de repetities voor The Brussels Requiem. Waar kinderen op school meestal de lippen stijf op elkaar horen te houden, mogen, pardon, móéten ze hier stevig van zich laten horen.

Als ik de repetitiezaal binnenkom, zitten de jonge zangertjes allemaal op hun knieën. Niet omdat ze gestraft zijn, maar omdat ze de honden van de hel spelen, zo begrijp ik later. Met hun handen rond hun lippen vormen de kinderen een toeter en zingen ze een liedje in een vreemde taal. Een beetje later staan ze recht en doen ze alsof ze wild gitaar spelen, stampen ze heftig met hun voeten op de grond, rollen ze over de vloer om daarna met de armen wijdopen de golven van de zee na te bootsen. Hier wordt niet alleen goed gezongen, er wordt ook bewogen en levendig geacteerd.
Basma (11), Ines (11) en Ayoub (9) zitten in de Sint-Jorisschool. Dat is een van de zes scholen die meedoen aan dit project. Na een repetitie praatte Zazie even met hen over dit grote zangavontuur.

Requiem, zo staat er in de titel van jullie zangstuk. Wat betekent dat?
Basma (B): Het is Latijn en het wil zeggen 'eeuwige rust'. Het gaat over wat je zoal voelt als er iemand sterft en ook over wat er dan met die dode gebeurt. Er zijn verschillende hoofdstukken, zoals 'Dies irae', waarin we laten zien dat we heel kwaad zijn op de dood. Maar in het stuk 'Lacrimosa' voelen we ons dan weer heel triestig.

Zit er een soort verhaal in?
B: Ja, het gaat over een man, Charon, die de doden met de boot naar de onderwereld brengt. In de onderwereld wonen ook de hellehonden. We laten zien wat er met je gebeurt als je sterft: als je goeie dingen hebt gedaan, ga je naar het paradijs. Maar als je in je leven te veel slechte dingen hebt gedaan, dan kom je in de onderwereld terecht.

Oei. Geloof jij daarin, Ines?
Ines (I): Ja.

En wat gebeurt er dan met de dieren als ze sterven?
B: Die gaan natuurlijk allemaal naar het paradijs, want die doen nooit iets verkeerds.

Gaat er iemand dood in het stuk dat jullie zingen?
B: Ja, dat wordt gespeeld door een kind van het kinderkoor van de opera.

En waarom sterft dat kind?
Ayoub (A): Dat weten we niet.

Jullie zingen in koor met ongeveer 295 andere kinderen, soms zelfs in verschillende stemmen. Hebben jullie ook een eigen rol?
A: Ja. Voor het hoofdstuk 'Quantus tremor' begint, vormen wij drie samen een trio en moeten we 'woede' uitbeelden. Dan slaan we heel hard met onze armen en voeten. Maar niet op iemand anders, hé, gewoon tegen de lucht. En tegelijk kijken we dan naar het publiek.
B: En we mogen niet lachen!
I: Soms beelden we ook wel de honden van de hel uit, als we op de knieën zitten.

Jullie zingen vaak in andere talen, Latijn, Engels, Frans, Nederlands...
B: ... in het Hebreeuws ook!

Waarom in zoveel verschillende talen?
B: Ik weet het niet. Misschien omdat het soms oude talen zijn en omdat het goed klinkt. Ik vind het wel leuk, want zo hebben we ook een beetje die andere talen geleerd.
I: Soms was het wat moeilijk. Vorig jaar zijn we begonnen en hebben we andere liedjes ingestudeerd dan dit jaar. We moesten dus wel wennen...

Jullie zijn hier al lang mee bezig, ongeveer anderhalf jaar. Vonden jullie het leuk om mee te maken?
A: Ja, maar soms word ik wel moe, omdat we zoveel moeten repeteren. We moeten het altijd opnieuw doen totdat het goed is.

En nu: eindelijk hét optreden. Zenuwachtig?
B: Ja, zeker voor onze solo! Ik ben nu al verlegen, maar ik heb er ook veel zin in.
I: Ik ook. Ze zeggen dat er drieduizend mensen gaan komen kijken!! Mijn familie zal er ook zijn...