Lynn Cassiers met de grote jongens van lidlboy

Octurn, lidlboj, Triotonik, Tape Cuts Tape, het zijn maar enkele van de vele groepen en projecten bij wie vocaliste Lynn Cassiers het verschil maakt. Met lidlboj staat ze op het podium van Studio 1 in Flagey in het kader van de nieuwe reeks Flagey Jazz Sessions. george tonla-briquet

Er zijn van die traditionele zangeressen die het centrale boegbeeld van een groep zijn en zich houden aan een welbepaalde stijl. Maar je hebt er ook die hun stem als instrument aanwenden en volledig in de groep geïntegreerd worden. Lynn Cassiers behoort duidelijk tot de tweede categorie, een categorie ook waar hoofdzakelijk gemusiceerd wordt op de grens tussen jazz en improvisatie.
Cassiers vormt met haar steminterventies en elektronicaspielereien telkens een essentieel onderdeel van de aparte klank-universums van haar groepen. Dat is zo bij het rockgetinte Tape Cuts Tape met Rudy Trouvé en Eric Thielemans, net als bij het vooruitstrevende jazzcombo Octurn met onder anderen Bo Van der Werf en Jozef Dumoulin, alsook bij het improvisatiekwartet rond de Italiaanse saxofonist Riccardo Luppi. En het gaat ook op voor lidlboj, waar Cassiers haar ex-lesgever Jozef Dumoulin treft.

Je kwam pas echt in de kijker te staan sinds je medewerking twee jaar geleden aan Octurns dubbel-cd 7 Eyes. Toch was er leven voordien.
LYNN CASSIERS: Absoluut. Het belangrijkste hoofdstuk daarvan zijn mijn vier jaren in Den Haag. Daar leerde ik bijvoorbeeld Manolo Cabras en Marek Patrman kennen (die bij onder meer Ben Sluijs en Erik Vermeulen spelen, gtb), en ook saxofoniste Alexandra Grimal. Er verbleef een hele Europese scene voor wie improvisatie heel belangrijk was. Ik volgde er trouwens ook traditionele jazz-zanglessen.

Voor wie je diverse activiteiten in de improvisatiescene opvolgt, is dat laatste misschien wel een verrassing.
CASSIERS: In de kunsthumaniora in Antwerpen vormde ik al een duo met Simon Witvrouw. We brachten standards in bebopstijl. Dat was in die tijd echt mijn trip. Maar toen ik in Den Haag ging studeren, kreeg ik een afkeer van dat hele repertoire door de rigide regeltjes, waarbij het accent op techniek lag. Ik ontmoette gelukkig andere mensen met de meest diverse interesses en achtergronden en leerde zo een nieuwe wereld kennen. Toch liet ik het aspect van standards en traditie niet volledig vallen. Af en toe treed ik trouwens nog op met dergelijk repertoire, maar ik vul dat wel in op mijn manier.

Hoe kwam je erbij om elektronica aan je stem toe te voegen?
CASSIERS: Ik zag indertijd hoe Jozef Dumoulin allerlei loops en effecten gebruikte. Het inspireerde mij om dit toe te passen op mijn stem en zo verschillende lagen over elkaar te plaatsen. Geleidelijk aan verschoof het accent van pure vocale gelaagdheid naar kleine geluidschilderijen.

Hoe kwam je bij lidlboj terecht?
CASSIERS: Ik volgde les bij Jozef. Onze eerste sessie dateert van in 2005, toen ik nog op het conservatorium zat. We hebben dus al een lange weg afgelegd.

In welke zin is er sprake van evolutie?
CASSIERS: Alhoewel we nog veel improviseren, heeft Jozef nu veel scherper omlijnde ideeën dan in het begin. Hij gebruikt daarbij een heel eigen manier om ons dat duidelijk te maken. Zo tekent hij graag zijn partituren uit in de vorm van kleine huisjes met allerlei pijltjes, cellen en motieven. Toch moet je er echt wel je hoofd bijhouden. De grootste nieuwigheid is dat er recent een extra muzikant bijgekomen is, bassist Dries Lahaye. Onze sound klinkt meteen ook anders, wat groovyer, al valt het moeilijk te omschrijven. Je komt best zelf luisteren. (lacht)

wanneer: 11/2/2011 • 20.15
ticket: €12 > 15