The Vaccines: breekijzers, The ramones en F. Scott Fitzgerald

De Britse hypegenerator draait weer in overdrive. Sujet van zoveel commotie: The Vaccines. Nog geen jaar geleden opgericht, en ondertussen prijkt de naam van het Londense viertal op de derde plaats van de invloedrijke BBC Sound of 2011-longlist.

Journalisten struikelen over superlatieven voor de zoveelste "heiland van de rock-'n-roll", terwijl zijn debuut What did you expect from The Vaccines? nog moet verschijnen. "We proberen daar zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden," zegt zanger Justin Young. "Voor je het weet word je neergesabeld en ben je terug naar af." We snappen de aandacht wel: The Vaccines komt net op het moment dat de Britse rock-'n-roll (alweer) op apegapen ligt. Hun franjeloze, in reverb gedrenkte popsongs zijn onder dezelfde zon gedroogd als die van hun Amerikaanse evenknieën The Drums, Best Coast en Vivian Girls - bands die de erfenis van Phil Spector een nieuwe invulling geven. Maar ze voegen er ook dat typisch Britse gevoel voor melodie aan toe.

Is die plaattitel een knipoog naar de buzz die er rond The Vaccines hangt?
Justin Young: Niet echt. Het is een verwijzing naar klassieke albumtitels, zoals Meet The Beatles! Ik vond het iets tijdloos. Vandaar ook onze bandnaam: niet vergezocht, simpel en to the point. Net als de muziek die we spelen.

Jullie hebben inderdaad een voorliefde voor korte songs. 'Wreckin' bar (ra ra ra)' duurt amper 84 seconden. Een kwestie van minder is meer?
Young: Bwa, niet echt. We maken onze nummers gewoon niet langer dan nodig, in anderhalve minuut krijg je heus wel veel gezegd. We hebben ons ook geen enkel moment afgevraagd hoe lang onze songs duren. Het is de creatie die telt, en die voelt compleet. 'Fell in love with a girl' van The White Stripes duurt toch ook geen twee minuten?

Hoe rijm je een song over een breekijzer metF. Scott Fitzgerald?
Young: Daar moet je zeker geen verhaal achter zoeken, 'Wreckin' bar' is geschreven in een stream of consciousness. Maar meestal schrijf ik vanuit het hart, heel persoonlijk, over mijn ervaringen als jonge twintiger. Woede, jaloezie, onbeantwoorde liefde, onzekerheid, dat zijn dingen waar we allemaal mee geconfronteerd worden. Een song als 'Wetsuit' is vrij melancholisch, 'Post break-up sex' is dan weer pretty dumb.

'If you wanna' klinkt alsof The Ramones door The Beach Boys werden ingelijfd.
Young: We houden van fifties-rock-'n-roll en sixtiespop, een gouden periode voor de perfecte popsong, waar we toch altijd weer naar op zoek gaan. In de jaren 1960 was popmuziek nog puur en naïef. Phil Spector creëerde iets dat er in se niet was, net als Brian Wilson. Zet een koptelefoon op en je zit in een andere wereld. Geweldig!

Je begon als de folkmuzikant Jay Jay Pistolet. Waarom liep dat verhaal ten einde?
Young: Ik botste op een creatieve muur. Een band vormen met mijn vrienden leek me een goede nieuwe start. Geen slechte keuze, toch?

wanneer: 25/2/2011, 20.00
ticket: €7/10/13