Zwangere Guy in het land van de rijzende zon

Hij greep nog maar net iedereen bij de keel met zijn harde levenslessen in ‘Gorik pt. 1’ en de bijbehorende clip, en daar is Zwangere Guy alweer om over zijn avonturen in Japan te vertellen. Én er zijn beelden van.

“Ik denk dat veel mensen dachten: ‘What the fuck gaat de Zwangere in Japan doen?’” lacht Zwangere Guy aan het begin van de documentaire Zwanger in Japan, die zaterdag in première gaat in de Beursschouwburg. Dat is precies de vraag die wij ons én hem stelden.

“Haha, ja, dat was een zot plan,” lacht Gorik van Oudheusden, zoals Zwangere Guy tot nader order nog altijd echt heet. “Mijn dj, Umi, met wie ik al twee jaar optreed, heeft Japans bloed. Hij had het vaak over Japan, en dat intrigeerde mij. Toen ik hoorde dat hij er een clip wou gaan opnemen met de videographer Alexander Wolfgang, zei ik: ‘Ik ga mee!’ LeFtO (de Brusselse hiphopgoeroe, trendspotter en dj, tz) gaat ginds vaak draaien en zei dat hij wel wat shows kon fixen. En dan ontstond het idee om er een docu van te draaien: Zwanger in Japan. Ik pitchte dat plan bij Red Bull Elektropedia, en zij waren mee.”

En zo belandde Zwangere Guy samen met Umi, LeFtO en regisseur Kurt De Leijer (LeFtO in Transit) in april van dit jaar eerst in hoofdstad Tokio, en daarna in het in Zuid-Japan gelegen Kagoshima. Een Brusselse ket versus 126 miljoen Japanners, wat geeft dat? “Dat is next level. (Lacht) Alleen al het verschil tussen Brussel en Tokio. In zo’n miljoenenstad zie je bijvoorbeeld nergens één vuilnisbak, het is er ongelofelijk proper. Je kan wel denken, Brussel is trash en dat is tof, maar iedereen woont toch liever in een nette stad. Het is daar zo geordend dat het soms ook een beetje angstaanjagend wordt.”

Had jij Gorik op voorhand do’s-and-don’ts meegegeven, Umi?
Umi: Hij vroeg me tips en pointers, ja. Hoe hij moest omgaan met de mensen ginds en zo. Ik heb hem een paar kleine dingen geleerd. Zoals niet met je chopsticks spelen wanneer je eet. (Lacht) Of je eetstokjes niet rechtop in je rijst zetten, want dat doen Japanners alleen op een begrafenis.
Gorik: Eigenlijk kende ik van Japan weinig. Ik had een paar films gezien, en was een paar keer Japans gaan eten. (Lacht) Ik heb geprobeerd om mij goed aan te passen. Umi heeft me veel geleerd. Het was ook een enorm voordeel dat hij Japans spreekt. Als je daar alleen met westerlingen rondloopt, mis je veel. Je kan met hen praten, maar je zal er nooit helemaal bij horen. Met Umi erbij durfden de Japanners zich veel meer te laten gaan.
Umi: Mijn vader is Belg (de Brusselse jazzmuzikant en componist Kris Defoort, tz) en mijn moeder is Japanse. Met haar heb ik altijd Japans gesproken, en ze heeft me de basic waarden meegegeven. Ik hoor wel vaker dat die cultuur in mij zit. Ik ben bijvoorbeeld vrij ingetogen, dat is iets typisch Japans: de andere meer respecteren dan jezelf.
Ik ben er een paar keer naartoe geweest. De laatste keer was negen jaar geleden. Ik was toen 14. Er is wel wat veranderd. Na de tsunami en de kernramp in Fukushima had Japan heel veel schulden. Ze hebben toen volop ingezet op toerisme. Vandaag zijn er dan ook veel meer toeristen dan vroeger. Maar tegelijk zie je dat het Engels van de Japanners nog altijd niet beter is.

Je hebt er twee keer opgetreden, Gorik. Hoe verliep dat, zo rappend in het Nederlands?
Gorik: Goed. Het publiek ging er helemaal in op. De mensen genoten van de muziek, van de overgave. Voor de eerste show was ik bloednerveus, meer dan normaal. Goed dat Umi erbij was. En LeFtO, die daar in elke stad draait. Dat maakte het plaatje voor de Japanners duidelijker, dat ik niet zomaar een gast was die daar kwam optreden.
Umi: Eigenlijk was dat Nederlands niet eens zo exotisch. Japanners zijn opgegroeid met de Amerikaanse hiphopcultuur, en daar verstaan zij ook niets van. Het ging hen om de energie, de vibe.
Gorik: Het tweede concert liep wat chaotischer. Het begon pas om twee uur ’s nachts, en ik was veel te dronken. (Lacht) Ze hadden me daar een cocktail met Hpnotiq en Hennesy voorgeschoteld, waarvan ik achteraf ontdekt heb dat de bijnaam ‘Incredible Hulk’ is. “Better known to us veterans as the one cup fuck-up.” Kortom, het was erover. (Grijnst)
Umi: Gorik kende één uitdrukking in het Japans: “Domo arigato”, wat zoveel betekent als “Hartelijk dank”. Dat heeft hij tot vijf uur ’s ochtends tegen iedereen zitten herhalen terwijl hij iedereen aan het knuffelen was. (Lacht)

Wij kennen Japanners als gereserveerd en gestructureerd. Kunnen ze ook alles loslaten?
Gorik: Losgehen? Dat doen ze zeker wel. We hebben daar groepjes zakenlui gezien in maatpak, allemaal stomdronken. Openbare dronkenschap is toegelaten, als je tenminste van het werk komt.
Umi: Het wordt zelfs aangemoedigd, als uitlaatklep. Er wordt te hard gewerkt in Japan, dat brengt veel stress met zich mee. Aan de andere kant: als je niet overwerkt, word je buitengesloten. Door dat vele werken, zie je bijvoorbeeld iedereen slapen op de metro. Er mag geen lawaai worden gemaakt, er wordt niet gepraat, laat staan getelefoneerd. Maar je op café laten gaan, wordt wel aanvaard. Het houdt de samenleving in balans, denk ik. Maar zij hebben natuurlijk andere problemen. Er staan niet voor niets overal afsluitingen aan de metro, om te voorkomen dat mensen zelfmoord plegen.

Wat heeft Japan jou geleerd, Gorik?
Gorik: Ik had me voorgenomen om niet te veel verwachtingen te hebben, want dan raak je alleen maar teleurgesteld. Maar in Japan viel ik van de ene woow! in de andere. Het land is zo rijk. Ze hebben bergen en zee. Je hebt aan de ene kant hun hoogstaande technologie, en toch hebben ze ontzettend veel respect voor hun oude cultuur. LeFtO was altijd bezig over de details, tot vervelens toe (lacht), maar het zijn die details die het ’m doen. Zoals bij hun eten. Een sushimeester moet twaalf jaar opleiding volgen. De eerste vijf jaar gaan alleen maar over rijst klaarmaken. Kan je je voorstellen dat onze frietkotbaas eerst vijf jaar patatten moet schillen voordat hij ze mag snijden? Het is die mentaliteit die het verschil maakt.
Umi: Japanners proberen het meest fantastische te maken van de meest simpele dingen.

Je hebt drie songs gebracht live op InterFM, een radiostation in Tokio met 10 miljoen luisteraars. Heeft dat wat opgeleverd?
Gorik: Dat weet ik niet. Maar de reacties waren heel positief. Na de release van mijn plaat komend voorjaar gaan we terug. Ik kan niet wachten.

> Red Bull Elektropedia Presents Zwanger In Japan. 15/12, 22u, Beursschouwburg.

> Vanaf zondag kan je Zwanger in Japan streamen op deze site.

> BRUZZ zendt de documentaire ook uit op tv op 31 december om 20u en en 1 januari vanaf 13u (na BRUZZ 24).

> Zwangere Guy is vanavond te gast bij De Kenners, te bekijken vanaf 18.00 op BRUZZ tv.

> Zwangere Guy. 28 & 29/3, 20u, Ancienne Belgique.