Adam Green: 'Lou Reed is een asshole'

Adam Green is hot, maar dan vooral als mannelijke helft van het ter ziele gegane anti-folkduo The Moldy Peaches. Hun song 'Anyone else but you' prijkt op de soundtrack van de lofi-filmhit Juno. Over een reünie met Kimya Dawson wordt druk gespeculeerd, maar eerst is het tijd voor de folkpop van Green solo op Domino.

De zesentwintigjarige New Yorkse songsmid met een hoek af heeft net Sixes & sevens uitgebracht, zijn vijfde album in zes jaar tijd. In tegenstelling tot de suikerzoete vioolpop van Gemstones (2005) en het vuilbekkende gecroon van Jacket full of danger (2006) is de nieuwe plaat van Adam Green een relatief onsamenhangend geheel dat qua stijl zowel teruggrijpt naar de lofi anti-folk van zijn Moldy Peaches-periode als naar recentere, breed gearrangeerde popmelodieën. Het Zappaeske 'Festival song' en het brokkelige 'Exp.1' zijn twee uitersten van een grillig singer-songwritersparcours. De ene song is veelgelaagde orkestrale pop, de andere een halfslachtig experiment. Voor 'Getting led' liet hij dan weer een gospelkoor uit Brooklyn opdraven, en op 'You get so lucky' hebben we het geluk om het meest doodgewaande instrument sinds Simon & Garfunkel te mogen aanhoren: de panfluit.

Twee jaar geleden stond je ook al een keer op Domino, maar toen lag je meer op de grond dan je rechtstond.
Adam Green: Ik was toen nogal bezopen. Die tournee was echt desastreus. Daarna ben ik beginnen flippen - ik ben zelfs een jaar aan de kant gebleven. Ik heb beseft dat ik niet meer te veel mag drinken, gewoon twee drankjes voor ik het podium op ga.

Tussen je vorige cd en Sixes & sevens zit twee jaar, voor jou doen is dat erg lang.
Green: De eerste vier platen kwamen snel achter elkaar, maar op een gegeven moment ontwikkelde ik een soort fatalistische houding tegenover performen. Dat het niet goed genoeg was unless I fucked up. Die avond in de AB was nog braafjes. Ik ben ook al eens van het podium gevallen.
Op de nieuwe plaat heb ik meer tijd uitgetrokken voor de songs, ze hebben de beste behandeling gekregen die ik ze kon geven, en een echte productie (van David Campbell, tz). Ik ben een jaar bezig geweest met uit te vissen hoe de nummers moesten klinken.

'Festival song' had op Sheik Yerbouti van Frank Zappa kunnen staan, je donkere bariton lijkt steeds meer op die van hem.
Green: Ik kan niet zeggen dat hij een grote invloed op mij gehad heeft. Eigenlijk heb ik Zappa's muziek altijd als redelijk pretentieus ervaren, te arty en onaards. Maar misschien kan ik het nog niet naar waarde schatten. Ik heb het altijd meer voor zijn vriend Captain Beefheart gehad. Een luizige Lou Reed-plaat verkies ik nog steeds boven een Frank Zappa-album. Lou Reed is menselijker.

Is 'Be my man' een Lou Reed-tribute? De akkoorden lijken mij gepikt van 'Sweet Jane'.
Green: Lou Reed kan zo'n asshole zijn, en dat vind ik schitterend aan hem. Hij heeft al een tijdje geen wereldsongs meer geschreven, dus doe ik het maar. (lacht niet)

Zappa is de koning van de ironie. En jij bent daar toch ook niet vies van?
Green: Ik ben niet altijd zo ironisch als mensen denken. Wat ik neerschrijf komt vooral uit mijn onderbewuste. Ik probeer niet smart te zijn als ik ze schrijf, maar ook niet dom. Ik wil gewoon weergeven wat er in mijn hoofd omgaat, en vaak weet ik dat pas nadat de song af is. Ik hou van dat impulsieve, en heb me altijd afkerig gevoeld van Talking Heads-achtige teksten. Je moet je gevoelens laten beslissen waar je teksten naartoe gaan. Het leuke aan songteksten is dat ze niet per se een plot hoeven te hebben zoals een boek dat nodig heeft. They move by themselves.

Er gedijen een paar experimentele songs op Sixes & sevens, zoals 'Exp. 1'. Is dat een knipoog naar je periode bij The Moldy Peaches?
Green: Ik heb deze cd opgevat als een platform waar ik verschillende aspecten van mijn muzikale zelf kon tonen. 'That sounds like a pony' en 'Exp. 1' zijn gewoon dingen die ik heel snel gemaakt heb. Ik vond dat er tussen de songs waar hard aan gewerkt was ook wat luchtiger dingen moesten zitten.

:: Adam Green - 17.4.2008 19.00 (20.00: Jeffrey Lewis, 21.00: Soko, 22.00: Adam Green)
UITVERKOCHT!
Ancienne Belgique - Anspachlaan 110, 1000 Brussel - 02-548.24.24, info@abconcerts.be