A Brand: De schoonheid van bedrog

Het Antwerpse A Brand is drie jaar na 'Hammerhead' uitgegroeid tot een sterk merk. Hun nieuwe album bulkt van de dansbare glampop, verschroeiende gitaarsolo's waar hardrockers niet van terughebben en 'elektronica'.

De nieuwe collectie songs van de vijf Antwerpenaren kreeg de fijne titel Judas mee. Een frontaal verwijt naar iemand uit de (ex-)vriendenkring? Een verwijzing naar de Bob Dylan die elektrisch ging? Toch niet, verklaart zanger, gitarist en songschrijver Dag Taeldeman: "Alle nummers gaan op een of andere manier over bedrog. Verliefdheid en lust vind ik bijvoorbeeld een soort van bedrog van je eigen geest - al is dat dan een zeer mooie variant. 'Lesser god' gaat dan weer over mensen die vinden dat de nulmeridiaan door hun gat loopt - dat is de minder mooie versie."

'Judas', 'Drop the messiah', 'Lesser god': de Bijbelse beeldspraak is sterk vertegenwoordigd op Judas. "Dat is op een heel organische manier in de plaat geslopen. Ik ben niet katholiek, maar toch, je wordt hier vanaf de kleuterschool ondergedompeld in die katholieke terminologie. Voor de meeste mensen zijn dat erg herkenbare begrippen."

Kiss
Op de MySpace-pagina van A Brand wordt hun muziek omschreven als 'glampop, artrock & high fidelity lofitronics'. 'High fidelity lofitronics', dat vraagt om een woordje uitleg. Taeldeman: "Dat is een omschrijving die onze vorige manager heeft bedacht. Ze verwijst naar de zogezegde elektronica die wij gebruiken, terwijl wij eigenlijk gewoon gitaren op een bepaalde manier manipuleren waardoor ze als synthesizers gaan klinken. Live spelen we echt old school met drums, bas en gitaar. Zelf zou ik A Brand omschrijven als 'dansbare rock met elementen uit de hele popgeschiedenis', maar dat bekt natuurlijk net iets minder goed." (lacht)

"We proberen een zo coherent mogelijke plaat te maken," liet Taeldeman onlangs optekenen. Dat weerhield A Brand er niet van om de sixtiespop van 'Where's your heart', een nummer dat zowaar aan The Last Shadow Puppets doet denken, doodleuk naast een bombastische, tegen Kiss aanschurkende glamrocker als 'Mad love sweet love' te plaatsen. Hoe kitscherig mag het worden voor het echt fout wordt? "Die vraag heb ik mij nog niet gesteld. Bij een song kijk ik enkel naar het feit of hij mij kippenvel bezorgt of niet, en of hij mij nieuwsgierig maakt. Of het kitscherig klinkt of niet zal mij worst wezen."

"'Mad love sweet love' klinkt in de eerste plaats heel anders omdat het gezongen wordt door een gastzanger, Michael Huston, een straatmuzikant die we van de Antwerpse Meir hebben geplukt. Ik kende hem al jaren, en wist dat hij een ongelooflijk soulvolle stem had. Ik ben op hem afgestapt met de vraag of hij dat nummer wilde inzingen en hij antwoordde 'sure brother, anytime'. Die man spreekt en ziet eruit alsof hij uit een blaxploitationfilm uit de jaren 1970 komt gestapt, echt geweldig. Ondertussen speelt hij opnieuw op straat."

Beatles-poses
A Brand vatte ooit het plan op om als een collectief à la Monty Python door het leven te gaan, met niet alleen aandacht voor muziek maar ook voor film, sketches enzovoort. Hun debuut-cd lag niet in de winkel, maar kon 'gedownload' worden via een automaat die voornamelijk in musea werd opgesteld, terwijl het artwork voor hun singles werd verzorgd door kunstenaars als Luc Tuymans en Jan Fabre. Taeldeman: "Voor ons is dat opnieuw belangrijk. Het denken in die richting had de laatste jaren een beetje stilgelegen omdat we druk aan het toeren waren. Maar nu hebben we een jaar tijd gehad om ons te herbronnen. Na de release van Judas hebben we nog heel veel muziek gemaakt, en we zijn nu aan het uitvissen hoe we die kunnen uitbrengen. Artistiek gezien is werken op die manier een bonus, maar de muziekindustrie is ook zo aan het veranderen dat je je moet afvragen of het belangrijk is dát je plaatjes verkoopt of gewoon muziek uitbrengt op een manier die je goed ligt."

Voor Judas heeft A Brand Beatles-gewijs de perfecto's die Veronique Branquino had ontworpen naar aanleiding van hun vorige plaat Hammerhead, ingeruild voor maatpakken van Café Costume. Eenzelfde outfit voor alles groepsleden, die live optreden met z'n vijven vooraan op het podium, hoort erbij. "Met The Beatles heeft die dresscode niets te maken, maar onze clip van 'Hammerhead' was wel volledig gebaseerd op poses van de Fab Four uit de Anthology-reeks."

"Voor ons is dat omkleden een soort ritueel, wij hebben dat nodig om A Brand te worden. Ik heb al in veel andere groepen gespeeld waar we optraden in onze gewone kleren. Maar bij A Brand is die gedaanteverwisseling onontbeerlijk."

:: A Brand
wanneer: 9 december 2008, 20.00 uur (A Brand, Malibu Stacy, The Subs)
waar: Botanique, Koningsstraat 236, Sint-Joost-ten-Node, 02-218.37.32, info@botanique.be
inkom: 13/16 euro (Bota'Carte: 10 euro)