Café Marché, de hobbyfanfare waar alles mag en kan

"Als je de melodie niet meer hoort, dan ben je te luid bezig." Dirigent Chris Carlier wijst naar de saxofoonsectie tijdens de doorloop van een stille passage in 'De hemel', een van de eigen nummers uit het repertoire van Café Marché. De hobby­fanfare speelt op 24 juni op het slotfeest van De Markten en staat op 2 juli op Plazey.

Café Marché is een initiatief van Pol Vervaeke van De Markten en Bart Van Effelterre van De Zeyp. Het was de bedoeling om via een fanfarecursus een pretentieloos swingend huisorkest te vormen dat voor ieders spelplezier kon worden ingezet op feestjes allerlei. "We hebben hier vorig jaar gespeeld tijdens de eindejaarsreceptie. 't Was vree tof, maar neig koud," vertelt Mia tussen twee liedjes door tijdens de wekelijkse repetitie op donderdagavond op de Witte Zolder van De Markten. Ze werkt op het OCMW in Schaarbeek en speelt conga en djembé. "Ik hou van ritme en speel al heel mijn leven muziek. Maar het is de eerste keer dat ik met een fanfare meedoe."

Naast de klassieke fanfare-instrumenten - sax, trompet, klarinet en dwarsfluit - heeft het los-vastensemble ook ongewoner harmoniegerief in de aanbieding: percussie, doedelzak, gitaar, accordeon, didgeridoo. "En bij gelegenheid komt er zelfs een mandolinespeler meespelen," voegt Chris Carlier - die de rol van dirigent deelt met Guido Schiffer - daaraan toe. "De bezetting maakt Café Marché apart. Maar ook de partituren zijn anders uitgeschreven. Voor een brassband noteer je normaal forte, piano, crescendo - daar ga je luid of stil spelen, of vertragen. In kleinere groepen zoals hier moet er geluisterd worden. Als je de melodie hebt, kun je luid gaan. De begeleiding moet stiller dan de melodie."

Carlier is fulltime muzikant. Hij speelt bij Cro Magnon, De Legende van Elvis Peeters en het Brusselse cabaretcombo Les Confrères de Saint-Lazaire, en hij geeft les aan de muziekacademie van Sint-Agatha-Berchem. "Mij kan het niet schelen of ik met professionele muzikanten of met amateurs werk. Als het maar bezielde mensen zijn die graag muziek spelen en er iets van willen maken. Dat is het belangrijkste."

"'t Moet goed zijn, hé," zegt Mia lachend als ze met Patrick het percussiebrugje van 'Cantaloupe island' neemt. Patrick speelt cajón. Hij komt uit Vilvoorde en geeft les montage aan het Rits achter de hoek. "Kunnen we dat stukje even in loop zetten? Totdat het swingt." Ze verslikken zich een keer of twee in het tempo, maar net als elk ander liedje van vanavond gaat de klassieker van Herbie Hancock drie hoog draaien als een blijgezinde fijn gewalste cru classé Café Marché. Chris Carlier slaat vingerknippend de maat als trompettist Dries en saxofonist Alain enthousiast solo's wisselen. Alain is een tweetalige Franstalige die bij de Stad werkt. Hij heeft zichzelf sax geleerd en komt uit liefde voor de muziek, en "om achteraf een pint te gaan drinken, zeker?" Dries is van Leuven en woont nu twee jaar in Brussel. "Beneden in het café hing een affiche. Ik heb meteen mijn vader en mijn schoonbroer meegepakt. Dit is een goede kans om me wat in te burgeren."

Intussen klinken ook 'Free as a bird' van Louis Armstrong en de eigen song 'Robusta' als echt straffe koffie. "In de ruimste zin is dit wereldmuziek," stelt Carlier. "We spelen dingen van overal: bossanova, funk, balkan,..."

"Alles kan en alles mag! Iemand nog een solo?" Eva bedankt en bestudeert de noten op haar blad. "Ik ben er nog niet klaar voor. Ik heb een klassieke opleiding klarinet gevolgd en ik zit nog wat vast aan de partituur." Ze woont in de buurt van het Zuidstation en werkt in Gent als onderzoekster aan de universiteit. Sinds maart zit ze bij de groep. "Nee, ik heb geen auditie hoeven doen. Dat is net het goede hier. De dirigent schrijft de stukken zelf en past zich aan aan het niveau van de mensen die meespelen. Zelfs als je alleen maar triangel kunt, mag je meedoen. Ik heb nog niet meegemaakt dat er gefoeterd wordt omdat iemand een verkeerde noot raakt."

"Als er een concert voor de deur staat, dan wordt er toch gekeken," zegt Carlier met een glimlach. "Zo van: ja maar, is dat daar wel goed?" Het niveau van de mensen is redelijk verschillend, dat klopt, maar het samenspel lukt aardig. In het begin klinkt een nummer nooit echt goed, maar dan geef je hier en daar nog wat uitleg bij en uiteindelijk gaat het swingen. Als dirigent moet je er vooral voor zorgen dat iedereen zich amuseert. Als iemand de maat mist, moet je snel even tonen waar we zitten. Zo krijg je spelplezier en gebeurt alles als vanzelf."

"Het zou wel nog leuker zijn met meer volk. Nu zijn we met 22, maar als je die muziek met een grote hoop speelt, dan schuiven alle noten naar elkaar toe. Samenspel met een of twee per stem, da's heel alleen. Als je met tien per stem bent, dan trek je elkaar beter mee."

:: Café Marché op 24 juni in De Markten en op 2 juli op Plazey. Meer info op 02-422.00.11 of 02-512.34.25