De Brusselse parlee van Laura Baas

Toen we afgelopen week het gedicht Nederfrans ontdekten op de website van De Wereld Van De Nederlandse Taal, waren we aangenaam verrast op de redactie. Het gedicht werd geschreven door de zeventienjarige Laura Baas.

De van Nederlandse origine Laura woont in Overijse en loopt school in het atheneum van Etterbeek. "Een fenomeen waar ik in Brussel dagelijks mee geconfronteerd word, is de verfransing van het Nederlands," vertelt ze. "Niet alleen door Franstaligen die heel wat Franse woorden in hun Nederlands gebruiken, maar ook door Nederlandstaligen die Franse woorden en uitdrukkingen overnemen. De vermenging van talen resulteert dan in iets wat ze het 'Brussels' noemen."

Alle woorden die Laura in haar gedicht gebruikt, heeft ze door Nederlandstalige Brusselaars en Vlaams-Brabanders horen gebruiken. "Is het Brussels Vlaams nog herkenbaar Nederlands of bestaat het eerder uit een mix van de twee belangrijkste Belgische landstalen, het Nederlands en het Frans?", vraagt ze zich af.


Nederfrans
Een Nederbelg in Brussel is altijd een geval apart
al spreek je perfect Vlaams, je wordt de toute façon verward.
Ik woon al zo lang hier, maar begrijp nog niet helemaal
hoe dat precies zit met die half-Franse/half-Nederlandse taal:

Ik wil een broodje jam, maar krijg een sandwich met confituur
gelukkig smaakt dat hetzelfde en kost het ook even duur.
Geen aardappelen met worst, maar patatten met saucissen
maar bon, de choucroute hier zou ik voor geen goud willen missen.

Mijn ouders zullen die parlee wel grondig haten
toch ben ik tout chaud om het Brussels te leren praten.
Als iemand gelijk heeft, antwoord ik met "c'est ça"
dat klinkt misschien raar, maar zo spreken ze hier, quoi!

Ik doe wel eens een toertje met mijn fiets in de stad
nu blijkt dat ik al die jaren een vélo bezat.
We hebben ook geen bank of woonkamer meer
maar in de living staat nu een fauteuil uit leer.

Ik ga nooit naar de uitverkoop, want hier doet men de solden
waar ik al tientallen mooie pullen, collants en botten heb gevonden.
Chance voor mijn portemonnee dat die dan in promotie zijn
anders was ik gebaiseerd; dat is chiant, minder fijn.

Typisch Brussel: de files waarmee je steeds wordt geambeteerd
camions, in panne, omdat de motor niet meer marcheert.
D'office dat ik weer eens carrément te laat op school ga arriveren
en het bij de in colère geschoten leerkracht mag gaan expliceren.

Ik heb laatst een rendez-vous in de cinema gehad
door het bellen naar de coiffeur waren de pillen van mijn gsm plat.
En toen zich een clochard tijdens onze soiree kwam incrusteren
heeft die de ambiance verpest; hij wou niet dégageren.

Die verfransing; tout bien, want ik verbeter zo mijn Frans.
Mec, waarom kan het niet gewoon in het Nederlands?

Chance dat ik het Frans best goed beheers
à l'aise, voor mij is Brussels Vlaams nog net geen Chinees.
Er is hier en daar dan wel een woord dat ik niet ken
maar allez, over het algemeen ben ik heel content!