Expo: Kleurrijke vuistslagen van Philippe Charpent

Daar waar sommigen zich van de figuratie bevrijden door het onderwerp van hun schilderijen steeds meer te abstraheren en aldus het subject ondergeschikt te maken aan hun louter plastische bekommernissen, bewandelt Philippe Charpentier, in zijn laatste doeken, vreemd genoeg de omgekeerde weg.

De veelzijdige Fransman (hij begon zijn artistieke carrière als … jazzdrummer) was bij ons vooral bekend om zijn energieke, kleurrijke, impulsieve abstracte schilderijen. Het thema van zijn laatste tentoonstellingen is dat van de bloemen die hij, net als Monet en zijn Waterlelies, in zijn tuin vindt, in de buurt van Amiens.

En eigenlijk is er niet zoveel veranderd in het werk van Charpentier (1949). De werken zijn nog altijd doordrongen van evenveel vitale energie; de kleuren blijven overweldigend; de kunstenaar volgt nog steeds zijn impulsen. Alleen heeft hij de abstractie (voor even?) verlaten om bloemen als alibi te gebruiken. De bloemen zijn hier herleid tot hun essentie, maar toch duidelijk herkenbaar. Als kleurrijke vuistslagen duiken ze op uit de donkere blauwgroene achtergrond.

Als begenadigd colorist beheerst Charpentier de kunst om de felle kleuren toch net voldoende nuance mee te geven om niet in de banaliteit te vervallen. De gemengde techniek die hij hanteert, creëert een diepte in de doeken, waardoor de kleurvlekken letterlijk oplichten. Het lijken soms wel glasramen waar zonlicht door zou schijnen. (Deze wat melige omschrijving doet de doeken eigenlijk wat oneer aan.) Charpentier heeft hier ontegensprekelijk bijzonder decoratief werk geproduceerd, maar dat is het resultaat van zijn arbeid, niet het doel van zijn authentieke zoektocht.

:: tot 7.4.2007 - Do > za 14.30 > 18.30 - Galerie Synthèse, Ernest Allardstraat 24, 1000 Brussel, 02-514.40.55