Gewestelijk Expresnet in beeld

Als een beeldend archivaris, net zoals fotograaf Louis Joseph Ghémar tijdens de overwelving van de Zenne, zo schetst Lucie Malou de werkzaamheden voor het toekomstige Gewestelijk Expres­net (GEN). Een onteigening scherpte haar gevoeligheid voor verandering aan.

Hoe ingrijpend stadsontwikkeling is, ondervond beeldend kunstenares Lucie Malou (1965) in de jaren 1990. Na haar opleidingen plastische kunsten en schilderkunst ("maar mijn basis is altijd tekenen") in Sint-Gillis viel haar oog op een groot herenhuis in de De Merodestraat 53, vlak bij het Zuidstation. "Vooral voor het achttien meter diepe atelier erachter, nog van een ijzerdraadfabriek. Omdat er nogal wat huizen in de buurt verlaten waren, ging ik langs bij Charles Picqué (toen zowel burgemeester als minister-president van het jonge Gewest, AD) vooraleer tot kopen over te gaan. Hij verzekerde me dat het een goede investering was. We konden zelfs aanvragen indienen voor subsidies, wat erop wees dat de wijk gebaat was met een heropleving. Maar nadat we onze eerste facturen naar het Gewest hadden gestuurd, kregen we de eerste onteigeningsbrief... We zijn er zo lang mogelijk blijven wonen, maar na acht jaar met een sloop boven je hoofd zijn we met ons dochtertje verhuisd. Op het Artiestenparcours heb ik met installaties proberen aan te tonen waartoe de wijk veroordeeld was." Met foto's van de moulures van een al verlaten huis versierde ze haar eigen gerenoveerde, cleane traphal, of ze maakte collages van de rode onteigeningsaffiches, of van oude plafondelementen met werfmateriaal en allerlei (verkeers)tekens. De badkamerspiegel die in een half afgebroken huis tevoorschijn kwam, recupereerde ze door er de beweging van de wolken in te projecteren: "Toch nog wat hoop."

Achtertuin
De De Merodestraat, waar nu nieuwbouw verrijst, levert nog altijd stof voor nieuw werk, maar Malou trekt zich op aan een recente ontdekking. "Nu ik geen paleis van een atelier meer heb, was ik blij toen een mevrouw in Ukkel haar kelder ter beschikking stelde voor de kinderateliers die ik geef. Omdat ik door epileptische problemen niet mag autorijden, zat er niets anders op dan met dertig kilo klei de taxi te nemen. Tot we pas na een halfjaar ontdekten dat er een treinspoor loopt van deur tot deur, tussen Sint-Job en Meiser, praktisch in onze achtertuin! Ik wil nu tot een soort inventaris komen van de treinstations langs de lijnen L26 Halle-Vilvoorde en L161 Ottignies-Namen die verbouwd worden voor het GEN-project. Hier en daar heb je een spectaculair uitzicht op de Brusselse sporen, zoals aan de Berenkuil. Het zijn snelle, klassieke schetsen; ik keer achteraf terug met inkt. Toen Turkse werklui mij bezig zagen, gaven ze me een helm en fluohesje en wezen ze me nog locaties aan die er binnenkort anders zullen uitzien. Mijn werk draait nog altijd rond metamorfose, maar dit voelt toch positiever."


www.luciemalou.be
--------------------------
Beeldende kunst > Het teken-GEN van Lucie Malou
--------------------------