‘Eerstejaarsstudenten hebben lotgenoten nodig, maar vinden elkaar nu niet’

De eerste week van het nieuwe academiejaar aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) zit erop. Voor vele studenten was het een bevreemdende terugkeer naar de groene campus in Etterbeek, maar eerstejaarsstudenten deden dan weer een uitzonderlijke eerste ervaring op. “Het hoort een periode van kansen en nieuwe relaties te zijn, maar studenten beleven die met de rem op”, zegt psychologe Elke Van Linthout van het CAW.

Het nieuwe jaar aan de VUB zal er volledig anders uitzien, daarover is iedereen het eens. Bij het psychologisch team van het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW) in Etterbeek, gevestigd vlak naast de universiteitscampus, maken ze zich vooral zorgen om de eerstejaarsstudenten. “Je bent dan ook maar één keer 18 of 19 jaar oud”, vertelt Elke Van Linthout, die studenten bijstaat. “De studententijd is bij uitstek de periode waarin je jezelf ontdekt.”

Met de rem op

Volgens de psychologe dreigen de beginnende studenten een groot deel van een belangrijke levenservaring te verliezen. “Ze komen los van het ouderlijk toezicht, moeten zelf hun boontjes leren doppen en hun eigen weg zoeken. Er valt op die leeftijd zoveel te ontdekken. Er zijn zoveel kansen te grijpen en nieuwe mensen te leren kennen. Maar door de coronacrisis doen zij dat alles met de rem op. Dat zorgt voor veel onzekerheid bij de eerstejaars”, merkt Van Linthout op.

De psychologe verwijst bijvoorbeeld naar het gebrek aan sociaal contact met medestudenten door het afstandsonderwijs. “Simpelweg de persoon die naast je zit in de aula aanspreken, kan niet”, aldus Van Linthout. “Je hebt lotgenoten nodig om je eerste jaar door te komen, maar net dat contact is moeilijk te leggen. Het sociaal leven is veel meer ingeperkt. Er zijn geen feestjes of evenementen. En ook het contact met docenten verloopt moeizamer.”

Eerstejaarsstudent Tim Kohnen beaamt. “Door corona is het moeilijk om contacten te leggen in Brussel. Evenementen in grote groepen vinden nu eenmaal niet plaats. Dat maakt het integreren moeilijk. Het zou toch mooi zijn om hier wat vrienden te maken. Het is ook leuker om met meer te kunnen genieten van wat de stad te bieden heeft. Vanuit je kot of alleen is dat moeilijker”, getuigt Kohnen. Om toch medestudenten te ontmoeten, nodigt hij hen op Facebookgroepen uit om een pint te gaan drinken.

Psychologe Elke Van Linthout maakt zich zorgen voor de impact die de coronacrisis op langere termijn zal hebben op studenten. “Zij moeten kunnen genieten van die absolute vrijheid, net zoals een kind zorgeloos moet kunnen zijn. Je bouwt als student reserve in voor later, wanneer er best wel veel moet in het leven. Studenten worden daar ook boos van. Eerst mochten ze thuis niet alles en nu berooft de coronacrisis hen van die absolute vrijheid.”

Gebrek aan perspectief

Behalve de eerstejaarsstudenten gaan bij uitbreiding alle studenten een moeilijke periode in, beseft Van Linthout. “De lockdown vroeg veel van hen. Ze zijn doodmoe, hebben moeite om zich te concentreren en merken nu pas dat ze bang zijn geweest. De vermoeidheid slaat enorm toe”, zegt ze.

“Tegelijk weet iedereen dat het nog niet voorbij is. Het gebrek aan perspectief is heel moeilijk voor velen. ‘Kan ik volgende week nog met vrienden afspreken? Mag ik volgende week nog op kot? Kan ik mijn studentenjob behouden en zo niet, welke financiële implicaties heeft dat?’ De onzekerheid voor studenten vind ik groter dan voor de werkende mens.”

Studenten die met de pandemie worstelen of vragen hebben, kunnen terecht bij het CAW in de Triomflaan. “Dat kan over emotionele of psychologische kwesties gaan, maar ook op administratief vlak bieden we ondersteuning. We proberen vooral te luisteren en de problematiek te begrijpen”, legt Van Linthout uit. “Wij zijn ook makkelijk bereikbaar. Zij kunnen dan bij ons een afspraak maken aan het onthaal, maar ook gewoon mailen, chatten of bellen. De drempel leggen we zo laag mogelijk.”