Tieners die de drie schooljaren bij TADA hebben afgerond kunnen zich als alumnus of jobstudent verder inzetten voor de organisatie. BRUZZ sprak met alumni Safae en Saad en met jobstudente Kamilia.
© Felix Goffin BRUZZ
| Safae grad Koubaa (14) uit Molenbeek.
Oud-leerling Safae vertelt: 'TADA ben je voor het leven'
Ik was een braaf, heel timide kind. Ik durfde amper te spreken. De eerste keer bij TADA was dan ook heel spannend. Ik kende bijna niemand. Maar al gauw had ik er veel vrienden.
Naar een soort school gaan ‘s zaterdags vond ik geen probleem. Voordien ging ik naar de Arabische school, waar we Arabisch leerden en de Koran lazen. Daar ben ik mee gestopt toen ik met TADA begon. Eerst vonden mijn ouders dat heel jammer, maar uiteindelijk was het oké en zijn ze mij altijd blijven stimuleren.
Bij TADA zijn er regels, een beetje zoals op school. De gsm gaat in een bakje en je mag tijdens de activiteiten niet snoepen of chips eten. Maar in de plaats van wiskunde of Nederlands doe je er activiteiten. Veel leuker dan op school.
"Nu ik alumna ben zijn er zelfs TADA-leerlingen die zeggen: ik wil worden zoals Safae"
De gastdocenten maakten veel indruk. Ik had meteen het gevoel: ik wil ook zo succesvol zijn. Wat ik later wil worden weet ik nog altijd niet, maar ik heb wel veel geleerd bij TADA. Bijvoorbeeld dat je moet werken als je geld wil verdienen. Als ik een paar nieuwe schoenen wil, dan moet ik dat nu vragen aan mijn vader, mijn moeder of mijn broer. Ik wil later mijn eigen geld, zodat ik mijn eigen kleren kan kopen. Ik wil dus zeker niet werkloos zijn, dat lijkt me saai. Maar ik ga geen advocaat worden of zo. Een simpele job, iets als verkoopster, ligt me beter, denk ik.
Vorig jaar ben ik begonnen in het ASO, maar zoveel studeren was niks voor mij. Ik haalde slechte punten en daardoor mocht ik minder en minder op stap gaan van mijn ouders. Nu zit ik in 2BSO verzorging en voeding. Dat gaat me veel beter af. Op mijn eerste rapport had ik maar één buis. Voor het eerst was mijn vader trots op mij.
Door TADA ben ik zelfverzekerder geworden. Op een gegeven moment zouden we een filmpje maken en moest ik hand in hand met een jongen lopen. Eerst durfde ik niet. Ik was beschaamd. Hand in hand met een jongen? Dat kan niet voor een moslimmeisje. Daarna heb ik tegen mezelf gezegd: gewoon doen. Sindsdien ben ik losser en trek ik me minder aan van wat de mensen van me denken: je m’en fous. Ik heb veel meer zelfvertrouwen. Nu ik alumna ben zijn er zelfs TADA-leerlingen die zeggen: ik wil worden zoals Safae.
Lees ook de TADA-portretjes van Kamilia (18) en Saad (bijna 14)
Lees meer over: Sint-Jans-Molenbeek , Onderwijs , Samenleving , TADA , ToekomstATELIERdelAvenir , Sofie Foets
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.