'Bedelaars die klanten blijven lastigvallen, zijn evengoed asociaal'

Café Métropole houdt ermee op. Uitbater Manuel Rodrigues wil het pop-uphuurcontract niet verlengen omdat "de stad niet meer is wat ze geweest is". Rodrigues verwijst daarmee naar de toeristen en het kantoorpersoneel die door corona de weg niet meer vinden naar zijn zaak.

Volgens heel wat (ex-)klanten spelen ook de hoge prijzen en de wat naargeestige sfeer in het etablissement een rol.

Toch is hier meer aan de hand dan slecht management. Er is ook het De Brouckèreplein zelf. "Daar valt niet veel meer te beleven. Er is geen entertainment en er zijn amper restaurants die mensen aantrekken," aldus Rodrigues.

Het kale, stenen plein oogt inderdaad onaantrekkelijk - ook voor mensen zonder pleinvrees is het een lege plek die je instinctief vermijdt. Van aan de Beurs bekeken lijkt het zelfs of de stad daar ophoudt, terwijl De Brouckère nog altijd hartje Brussel is. We moeten dan ook durven toe te geven dat de heraanleg voorlopig mislukt is.

Ironisch genoeg zit hotel Métropole daar zelf voor iets tussen. Want net zij hebben ervoor gezorgd dat er aan hun kant van het plein nog altijd een doorgang is voor auto's, die de hotelgasten tot voor de deur moesten brengen. Was die straat er niet, dan konden Café Metropole en de twee horecazaken ernaast hun terrassen tot ver op het plein zetten, wat de minerale vlakte meteen een heel ander aanzicht zou geven.

Gelukkig ziet ook de Stad Brussel in dat er nood is aan meer animo. In de oude kantoorgebouwen van Allianz, kant UGC, komen woningen en een hotel, hopelijk met leuke lobby. En voor het oude Continental-hotel (onder het colabord) wil de Stad een extra 'commerciële locomotief'. Op de oproep die het daartoe in september 2021 lanceerde, kwam echter nog geen overtuigend bod. Nu is het wachten op voorstellen van kandidaten.

Er is echter nog een probleem dat Rodrigues aanhaalt. "De aanwezigheid van bedelaars, alcoholisten en andere drugverslaafden heeft de pret een beetje bedorven," zegt de café-uitbater. "Ik moest een bewaker nemen 's morgens, 's middags en 's avonds. Sommige dagen hadden we vijftig keer per dag bedelaars op het terras."

Heel wat Belgische en Nederlandse steden hebben daarom een bedelverbod. Onder meer gemeenteraadslid Mathias Vanden Borre (N-VA) wil dat ook in het centrum laten invoeren. Maar daar wil de Stad Brussel niet van weten. Zinloos, klonk het nog onder burgemeester Mayeur. Ook zijn opvolger Philippe Close (PS) ziet er geen heil in.

Met zulke verboden moet inderdaad spaarzaam worden omgegaan. Tenslotte gaat het om het verbieden van een verzoek om vrijgevigheid, liefdadigheid en solidariteit. De bedelstaf dreigt naar de periferie te worden geduwd, en dat biedt nog altijd geen oplossing voor de soms precaire omstandigheden waarin zij moeten leven. Zo’n verdringing is weinig sociaal.

Toch zal niemand ontkennen dat de slinger in het centrum, maar ook op pleintjes in andere gemeenten, te ver is doorgeslagen. Eenvoudig een glas drinken kan op bepaalde plekken bijna niet meer zonder verschillende malen te worden aangeklampt. Mensen die naast je terras staan te schreeuwen en stomdronken beginnen te vechten, maken het onaangenaam voor iedereen. Hun gedrag is evengoed asociaal, een manier van de stad claimen die niet kan worden toegelaten.

Er moet dus iéts gebeuren, en gezien de huidige maatregelen niet volstaan, kan een bedelverbod overwogen worden, al was het maar als stok achter de deur. Daarin kan de stad Namen een voorbeeld zijn: daar is bedelen nog toegelaten, maar niet meer op terrassen, aan scholen, aan geldautomaten en op markten. Zo worden bedelaars niet weggemoffeld, maar is er tenminste weer een evenwicht. Want dat een uitbater personeel moet inzetten om mensen op hun gemak een glas te laten drinken, dat kan toch niet de bedoeling zijn.