‘Brussel is als een ijsschots die in stukken scheurt’

In een opiniestuk hekelt de Nederlandse EU-correspondent Joop Hazenberg “het drama van de totale fragmentatie van Brussel”. Armoede, verval chaos domineren het straatbeeld. En de politici, die lijken zich daar niet om te bekommeren.

Hazenberg, zelfstandig EU-correspondent en schrijver, woont sinds drie maanden in Brussel. In zijn column op opiniestukken.nl zegt hij veel van België en Brussel te houden.

Maar hij hekelt heel wat mankementen, als daar zijn: "De verbrokkelende infrastructuur die aan straten in Roemenië of Albanië doet denken. De volstrekte chaos in de bebouwing inclusief talloze stadskankers, vergelijkbaar met de linten aan lelijke huizen in 'landelijk' Oost-Vlaanderen. Websites die uit de twintigste eeuw lijken te komen, een bureaucratie die totale indolentie uitstraalt. En het gevoel dat mensen en zelfs hele gemeenschappen volstrekt langs elkaar leven, elkaar niet zien staan op straat, slechts een postcode of een gemeenschappelijk adres delen".

'Totale fragmentatie'
Ook de structuur van Brussel, verdeeld in 19 gemeenten, kent in zijn ogen geen genade. "De totale fragmentatie van de samenleving wordt nergens meer zichtbaar dan in Brussel. In Amsterdam hebben we één gemeente die onderverdeeld is in stadsdelen - en die worden binnenkort opgeheven. Hier in Brussel heb je 19 aparte gemeenten, elk met hun eigen beleid, stadsplanning en publieke ruimte."

'Armoede en verval'
"Als Brussel één gezicht heeft, is het er eentje van armoede en verval. Als de argeloze bezoeker uit een van de 27 EU-lidstaten bij u op bezoek komt, zal hij op Brussel-Midi eerst een perron zien waar gras tussen de tegels groeit. Daarna struikelt hij over de zwervers, moet hij een tienrittenkaart voor de metro kopen zonder dat er een fatsoenlijke metrokaart hangt, en zijn de metro's vervolgens vergeven van de stinkende alcoholisten en de Roma wiens kinderen de centjes voor treurige harmonicamuziek mogen ophalen," vervolgt Hazenberg.

"Bij Brussel stel ik me soms een ijsschots in de ijszee van de Noordpool rond. De zon doet de schots langzaam smelten, de schots scheurt in brokken, en er is niemand die zich om dat proces lijkt te bekommeren".

Hazenberg eindigt met een positieve noot. "Er komen zo veel kansen voorbij: verbeter de onderhoudscultuur, maak straten autovrij, kom met een vervoersplan, verbeter de informatievoorziening. Geef fietsers de ruimte, pak de verkrotting aan, ruim de bestuurlijke chaos op. Als de Brusselaren - of de inwoners van één van de andere achttien gemeenten die voor mij net zo Brussels zijn als het Pentagon bij Washington hoort - zich hiervoor actiever gaan inzetten, kan uw stad de daadwerkelijke hoofdstad van Europa worden."