Brussel heeft een abonnementensysteem voor filmhuizen nodig, argumenteert BRUZZ-redacteur en cinemabezoeker Jasmijn Post. Het is niet alleen goedkoper voor de consument, maar lokt ook extra bezoekers naar zalen die nu soms onbekend en onbemind zijn.
© Ivan Put
| Cinéma Galeries, een van de vele filmhuizen in de hoofdstad
Debat
'Brussel verdient abonnementsysteem voor arthousecinema's'
Het was niet het feit dat ik over straat kon fietsen zonder omver te worden gereden door onoplettende automobilisten, maar mijn lidmaatschapskaart van Cineville die ik het meest miste toen ik net uit Amsterdam via Antwerpen naar Brussel verhuisde. Via dat systeem had ik voor een vast bedrag per maand onbeperkt toegang tot alle Amsterdamse filmhuizen.
Ik zag Franstalige arthousefilms in de kleine cinema De Uitkijk op de grachten, praatte met vriendinnen na over een film in het café van cinema The Movies, of zag voor het uitgaan in poppodium De Melkweg nog snel de nieuwe films in het nabijgelegen Cinecenter. Ik had zelfs een ‘stambioscoop’, zoals je ook een vast café hebt, en kwam via Cineville in zalen die ik nooit ontdekt zou hebben als ze niet gepromoot zouden zijn geweest door een fantastische, overzichtelijke website met filmrecensies en interviews.
Ook de zuiderburen in Parijs hebben een abonnementssysteem, Ecrans à Paris, dat 24 filmhuizen samenbrengt. In Brussel lijkt de UGC Unlimited-pas die rol te vervullen, al zijn daar slechts Cinéma Galeries en Actor’s Studio bij aangesloten. Bovendien ontbreekt, in mijn ogen, de overzichtelijke website voorlopig nog. Natuurlijk zijn er heel wat diensten die de cinemaprogramma’s verspreiden, zoals wijzelf met de filmkalender in ons magazine, de website van Cinenews, het eigen magazine van Cinema Nova, de website agenda.brussels of de uitgaansapp iGoto. Maar nergens vond ik hetzelfde handige en aanlokkelijke overzicht, met programma, trailers en tips van redacteurs.
Nergens vond ik hetzelfde handige en aanlokkelijke overzicht, met programma, trailers en tips van redacteurs.
In een stad als Brussel, waar allerlei inspanningen worden gedaan om de studenten de stad in te krijgen en gemeenschappen samen te brengen, lijkt een overzichtelijk systeem dat niet-commerciële cinema toegankelijk maakt me broodnodig. Hoe vindt een nieuwkomer de weg naar Cinematek? Ontdekt een student de in een uitgewoonde winkelgalerij verstopte Actor’s Studio? Brussel heeft, met de talloze film-, documentaire- en kortfilmfestivals een razend interessant aanbod. Ook qua aantal filmhuizen doet de stad het goed: ik tel er acht, als ik de occasionele vertoningen in cultuurcentra en de grotere commerciële zalen niet meetel.
Alle reden dus om dat aanbod in de kijker te zetten. En dat is in de eerste plaats wat Cineville doet. Kleine films in onbekende zalen krijgen via de drukbezochte website en socialemedia-acties ineens een groot podium. “In Nederlandse steden zonder Cineville liggen de bezoekersaantallen beduidend lager,” zegt Bér Engels, die verantwoordelijk is voor de strategie van Cineville en net taart heeft gegeten om de negende verjaardag van de filmpas te vieren.
Ik pleit voor eenzelfde samenwerking tussen filmhuizen in Brussel.
Ook uit de cijfers van een scriptie uit 2013 waarnaar de Nederlandse Vereniging van Filmhuizen en Bioscopen verwijst, blijkt dat het aantal bioscoopbezoeken sinds de komst van Cineville met achttien procent is gestegen. Ter vergelijking: in Utrecht, waar Cineville op dat moment niet beschikbaar was, steeg het aantal bezoekers slechts met een procent.
Inmiddels zijn er 43 filmhuizen aangesloten op Cineville in twintig Nederlandse steden. De invloed op de inkomsten van de zalen is volgens Engels wisselend, “maar grosso modo kunnen we wel stellen dat de filmtheaters en distributeurs tevreden zijn met de samenwerking, getuige ook de sectorprijs (Jan Nijland Zilveren Roosje 2016, red.) die we in 2016 ontvingen.” Negentig procent van de inkomsten van Cineville vloeit immers terug naar cinema’s, distributeurs en filmmakers. Maar bovenal trekt Cineville, dat mikt op twintigers en dertigers, een nieuw publiek aan.
Ik pleit daarom voor eenzelfde samenwerking tussen filmhuizen in Brussel. Niet alleen zodat ikzelf het beeldscherm in de filmhuizen weer kan gebruiken als mijn televisie, maar vooral omdat het geweldige aanbod in Brussel het verdient om zichtbaarder te zijn.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.