De grote verdwijntruc van Moureaux

De 71-jarige Philippe Moureaux (PS), al meer dan twintig jaar de machtigste man van Brussel, zet een stap terug. Of zijn ontslag als voorzitter van de Brusselse PS-afdeling meer is dan een grote verdwijntruc die er geen is, zal nog moeten blijken.

In 2012 staat Moureaux alvast paraat om zichzelf op te volgen als burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek. En bij zijn afscheid beloofde hij de militanten ook dat hij 'hen' ging blijven verdedigen, in Molenbeek én in de achttien andere gemeenten. Hoezeer gaat de nieuwe voorzitter - de Everse burgemeester Rudi Vervoort - alzo kunnen wegen op het beleid? Hoeveel ruimte zal de dominante persoonlijkheid de nieuwe voorzitter vanuit de coulissen gunnen?

Meesterstrateeg Philippe Moureaux is een zegen geweest voor zijn partij. Sinds 1989 is hij erin geslaagd om de PS na iedere verkiezing in de regering te loodsen. Vier keer op de vijf mocht de PS ook de minister-president leveren. En vier keer op de vijf was dat Charles Picqué, de stemmenkampioen van de Brusselse PS, en de absolute tegenpool van Moureaux. Ironisch en pijnlijk. De sociaal-democratische Picqué, die ook een welgesteld autochtoon publiek aanspreekt, moet noodgedwongen een beleid voeren dat fel gekleurd is door de 'marxist' Moureaux en zijn entourage. Omgekeerd moet Moureaux - kwatongen noemen hem de architect van het islamosocialisme - dulden dat de populaire pragmaticus Picqué de regering leidt. Medestanders van Picqué verwijten hem nog altijd dat hij nooit de moed heeft gehad om binnen de federatie de strijd met Moureaux aan te binden. En ook nu roept Picqué op om met de opvolging van Moureaux 'de eenheid te bewaren'.

Door voluit de allochtone kaart te trekken zit de PS de komende decennia alvast op rozen, de demografische evolutie is duidelijk. Dat de partij hiervoor de vrijzinnigheid op een waakvlammetje heeft moeten zetten, maakt niet elke PS'er gelukkig, maar de machtspoliticus Moureaux heeft er nooit graten in gevonden.

De stap terug van Moureaux is maar de eerste van een reeks wijzigingen die de PS de komende jaren te wachten staat. Er is ook de vraag wie de lijst aanvoert in 2014. Gooit Charles Picqué zich nog eens in de strijd, of ruilt Laurette Onkelinx het federale niveau in voor het gewestelijke? En wat met de Moureaux-getrouwe Yvan Mayeur? Of neemt de jongere garde (de Brusselse schepenen Philippe Close en Karine Lalieux) het roer over?

Het antwoord belangt alle Brusselaars aan. De uitkomst bepaalt mede de richting die dit duale (stads)gewest de komende tien jaar inslaat.