'Doe iets aan lelijke Villo's en lege standplaatsen'

Enkele weken geleden stond in deze krant letterlijk te lezen dat het slechte weer Villo heel wat parten heeft gespeeld. Welnu, de weerman mag niet de schuld krijgen van een falend, maar potentieel sterk merk, vindt Kwinten Lambrecht, die heel wat suggesties voor het deelfietsensysteem heeft.

Ik moet op een afspraak zijn. De volgende bus is er pas over een kwartier en er is geen metrostation te bespeuren, zoals wel vaker in Brussel. Ik spring op een Villo deelfiets, maar dan begint het te regenen... Teleurgesteld parkeer ik de fiets en besluit te voet verder te gaan. “Eureka, het ideale scenario”, moeten ze bij Villo gedacht hebben, “laten we regenachtig België als hoofdreden geven voor het slabakkende gebruik van onze service.”

Fietsen is in Brussel de snelste manier om je te verplaatsen van A naar B. Met Villo hoef je je geen zorgen te maken over je fietsslot, en hoef je die verdomde heuvel niet meer op te sjokken achteraf. Deelfietsen wakkeren in vele steden een beweging aan die veel verder reikt dan enkel fietsen as such. Villo biedt inwoners een milieuvriendelijk alternatief dat er tevens voor zorgt dat publieke ruimte totaal anders wordt ervaren en genoten.

De slechte staat van de fietsen daarentegen is een vaak voorkomend probleem. Voor velen klinkt het waarschijnlijk niet onbekend in de oren dat er wel eens een pedaal afbreekt, een spatbord hapert, een zadel naar beneden schuift, een rem tegen het wiel blijft plakken. Na een slechte ervaring op weg naar bijvoorbeeld Kunst-Wet of het Park van Vorst weet je het wel: de volgende keer terug met het openbaar vervoer. À propos, je moet al Planckaert-kuiten hebben om met de Villo-tank een heuvel te trotseren. Daarom lijkt het aangewezen om ofwel de fietsen minder zwaar te maken, ofwel te experimenteren met semi-elektrische fietsen. Al blijft dat waarschijnlijk een toekomstdroom.

Stadssnelwegen
Data zijn het nieuwe goud, wordt door technerds van Google en Facebook geopperd. Gelijk hebben ze, door middel van data analyses kunnen problemen worden opgespoord en opgelost. De MIVB bijvoorbeeld analyseert het Mobib-gebruik op al haar lijnen om zo de voertuigfrequentie of het tijdsschema aan te passen. Bij Villo hebben ze dat nog niet zo goed begrepen. De Zuidmarkt, een evenement dat altijd op hetzelfde moment plaatsvindt, wordt overstelpt met deelfietsen tussen 8 en 14 uur. Iemand moet toch zien dat station Kunst-Wet leeg is (en blijft) op werkdagen vanaf 16 uur? Ook wanneer een station al een twee dagen leegstaat, wordt het dan geen tijd om het te hervullen?

De data van duizenden Villogebruikers, en hun routes, zijn gratis te raadplegen en toch slaagt men erin om er geen gebruik van te maken. Probeer Villo maar eens te bellen in het weekend of na de kantooruren wanneer je lek bent gereden in Ter Kamerenbos: computer says no. Ook de Facebookpagina, een medium waar meer en meer mensen gebruik van maken om gehoord te worden, was in augustus met vakantie, zo stond te lezen. Daar gaan als digital native mijn haren van rechtstaan.

Volgens Benjamin Barber, politicoloog en stadsonderzoeker, komen innovaties zoals deelfietsensystemen voort uit communicatie en niet zozeer op basis van wetgeving. Dit zou betekenen dat het Villo zo vrij straat om te ‘spieken’ bij andere steden en van de best practices te leren. Sinds de lancering van de New York Citi Bikes in 2013 is het concept een bloeiend succes. Maar ook dichter bij huis in Lyon, de stad die vaak vergeleken wordt met Brussel, ziet de situatie er helemaal anders uit. De fietsen zijn licht, het netwerk bereikbaar en het abonnement is geïntegreerd in de Lyon City Card, de toeristenpas van de stad. Ook al eens aan toeristen proberen uitleggen hoe Villo nu precies werkt? Well, actually…

Terwijl ze in Antwerpen nota bene op een wachtlijst moeten staan voor een ‘Velo’, stagneert het gebruik ervan in Brussel. Is Villo wel cool genoeg? Neen, de fietsen zien er niet hip uit. Dus moet je je als organisatie of/en Gewest afvragen hoe je meer mensen op de deelfiets krijgt. Brusselaars moeten fier zijn op de fiets waar ze op rijden. JCDecaux moet z’n stoute schoenen aantrekken door bijvoorbeeld een ontwerpwedstrijd te organiseren voor een hippe stadsfiets. Of waarom vragen we Bonom – de graffitikunstenaar - niet om bepaalde stations te voorzien van een knap laagje verf? Van positief vandalisme gesproken. Aan creativiteit geen gebrek in Brussel, en wat schoon is wordt bemind.

Uiteraard kan één organisatie alleen het Gewest niet doen fietsen. Brussel heeft een heuse infrastructuurachterstand opgelopen doorheen de jaren, door gebrekkige Gewestplanning maar ook door het njet van gemeentebesturen – zo getuigt de late introductie van Villo in een aantal ‘gegoede’ gemeenten. Voor heel wat inwoners is fietsen tout court geen optie, ze hebben schrik. Ikzelf ben ook bang; van de scheldpartijen, de optrekkende auto’s, de ongeduldige chauffeurs en de stadssnelwegen. Het Gewest heeft een heuse achterstand weg te werken op vlak van zachte mobiliteitsvoorzieningen en Villo kan hierbij een grote rol spelen.

Mobiliteit staat niet stil, mobiliteit doet een stad leven. Wanneer ook de deelfiets er de brui aan geeft, wordt Brussel een werkstad en geen leefstad. Dus, Villo, schouders recht, opgeheven hoofd en trappen maar.

Kwinten Lambrecht,
Brussel-Stad
www.lambyk.com