Edito: Brusselse ziekte

De MR zit met een probleem en dat heet Armand De Decker. Al enige tijd bevindt de burgemeester van Ukkel zich in woelig water door de affaire Patoch Sjodijev. Die omstreden Belgisch-Kazakse zakenman, verdacht van corruptie, kon in 2011 aan vervolging ontsnappen dankzij een inderhaast door het parlement gejaagde afkoopwet.

Armand De Decker, advocaat van Sjodijev, speelde daarin een prominente rol. Afgelopen weekend bleek dat De Decker bij de toenmalige minister van Justitie Stefaan De Clerck gelobbyd heeft om die afkoopwet snel uit te voeren. Daarmee kwam hij tegemoet aan een vraag van de Franse regering. De Decker ving 740.000 euro aan erelonen voor zijn succesvolle tussenkomst.

De Decker moet zich nu bij het partijhoofdkwartier verantwoorden. De affaire is geen fait divers. De partijen brengen zo zachtjesaan hun kopstukken in stelling voor de gemeenteraadsverkiezingen. Niet alleen is De Decker burgemeester van een voor de MR belangrijke gemeente. Hij was lange tijd de onbetwiste nummer één van de MR in Brussel. Al heeft hij die rol nooit écht willen spelen. Hij verkoos liever het pluche van de senaat dan zijn borst te willen nat maken als minister-president van de Brusselse regering.

Een en ander stelt het probleem scherp van de kwaliteit van het politiek personeel. Er zijn verkiezingen in 2018 en 2019. Zowel gemeentelijk, regionaal als federaal moeten de juiste mannen en vrouwen op de juiste plaats terechtkomen. Dat wordt geen sinecure.

CDH moet beslissen of het in 2018 met Joëlle Milquet naar de verkiezingen trekt. Ze is verdacht van belangenvermenging. PS-boegbeeld Laurette Onkelinx heeft laten weten niet geïnteresseerd te zijn in een kiesstrijd in Schaarbeek. De PS is er hopeloos op zoek naar een boegbeeld. Didier Reynders heeft zijn zinnen gezet op Ukkel, maar ook schepen Boris Dillies wil wat graag de post van Armand De Decker innemen.

De echte vraag die ertoe doet, is met welke kopstukken de Franstaligen in 2019 naar de Brusselse regionale verkiezingen trekken. Er zijn dan ook federale verkiezingen. Men kan er gif op innemen dat de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 en de federale verkiezingen een half jaar later het regionaal plebisciet zullen overschaduwen.

Het is een Brusselse ziekte. Het Brussels Gewest is belangrijk. Behalve als de regering moet worden samengesteld. De regionale lijsten riskeren ingenomen te worden door politici van het tweede garnituur. Want in tegenstelling tot in Vlaanderen of Wallonië, is de deelstaatregering in de hoofdstad er blijkbaar een van weinig prestige. Hopelijk zal dat in 2019, dertig jaar na het ontstaan van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, anders zijn.