Ecolo is een wonderbaarlijke partij, zeker als we kijken naar de kiesresultaten van de laatste twee decennia. De partij springt in de regionale Brusselse verkiezingen tussen 1995 en 2014 van 10 procent naar 20 procent en weer terug. En zo drie keer. Een op-en-neergaan waar je haast de klok kan op gelijkzetten.
© Ivan Put
| Vandaag staat Ecolo op winst. De gemeenteraadsverkiezingen katapulteerden de groenen naar de tweede plaats in Brussel.
Opinie
Edito: Ecolo moet nu het spel spelen van de grote partijen
Zoiets laat sporen na binnen de partij. Natuurlijk heeft dat tot momentane euforie geleid, maar voor de partijbonzen was het toch vooral traumatisch. De partij heeft na de laatste terugval serieus moeten snijden in de partijwerking, met pijnlijke ontslagen en een schielijk vertrek uit de gebouwen van Flagey.
Hierdoor moet elke partijvoorzitter van Ecolo zich wel de existentiële vraag stellen wat de Brusselse kiezer telkens weer bezielt.
Vandaag staat Ecolo op winst. De gemeenteraadsverkiezingen katapulteerden de groenen naar de tweede plaats in Brussel. De partij is in veertien gemeentebesturen aan de macht en levert drie burgemeesters. Ze haalt weer zo’n twintig procent van de stemmen.
Huidig voorzitter en kandidaat-minister-president Zakia Khattabi kent haar pappenheimers. Ze weet maar al te goed dat het zaak zal zijn om dat momentum van 14 oktober vast te houden, minstens tot eind mei.
"Ecolo is nu aangeschoten wild. Vooral N-VA en MR schieten met scherp, aangejaagd door burgers die vrezen dat Ecolo aan hun vrijheden zal knagen"
Makkelijk krijgt Ecolo het niet. Het moet nu het spel spelen van de grote partijen. En voor hen is Ecolo nu aangeschoten wild. Vooral N-VA en MR schieten met scherp, aangejaagd door burgers die vrezen dat Ecolo aan hun vrijheden zal knagen.
Khattabi en haar Waalse covoorzitter Jean-Marc Nollet zullen voorzichtig moeten laveren tussen de principiële verdediging van de Ecolo-standpunten en tegelijk een antwoord geven op de vaak meedogenloze vragen van het volk. Want dat laat zich niet meer in de luren leggen. En voor je het weet is ‘groene taliban’ weer een graag gebezigde uitdrukking in de volkscafés.
De tijdsgeest heeft Ecolo zeker mee. De meeste Brusselaars beseffen dat het met de dichtgeslibde stad zo niet verder kan en dat het vijf voor twaalf is met de uitstoot van CO2. Maar willen ze ook hun auto laten staan, en vinden ze het oké dat Ecolo het hoge btw-tarief op elektriciteit wil handhaven?
In La Libre Belgique schetst politoloog Vincent de Coorebyter een somber beeld van het opkomend populisme in de westerse landen, met in de achtergrond het gelehesjesprotest in Frankrijk.
Door de democratisering van onze maatschappij en de toegenomen kennis zijn de elites verdwenen. Het volk omarmt zijn eigen vertegenwoordigers niet meer. Het kijkt niet meer naar hen op.
Dat zorgt voor een diepe legitimiteitscrisis, zeker als die politici er niet in slagen om aan de grote problemen van deze tijd het hoofd te bieden: de ongelijkheid, de migratie en de klimaatverandering.
De politici van de toekomst zullen uit het goede hout gesneden moeten zijn om dat vertrouwen weer te herstellen.
Lees meer over: Brussel , Opinie , Ecolo , gemeenteraadsverkiezingen
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.