Wie dacht dat na de vorming van de Vlaamse regering, de federale regering kinderspel zou worden, komt bedrogen uit. In die logica moesten eerst de deelstaten eruit geraken, voor er federaal gepraat kon worden. Na de vorming van de deelstaatregeringen zou het wel vlotten. Intussen verdween de federale formatie voor even in de koelkast.
© BRUZZ
| Minister-President Jan Jambon (N-VA), geïnterviewd door BRUZZ-redacteur An Missotten na de persconferentie: "Het Vlaamse gemeenschapsbeleid is in Vlaanderen niet anders dan in Brussel, Een aparte Brusselse benadering is dus niet nodig."
Opinie
Edito: 'Verschillen tussen Vlaanderen en Brussel dreigen te groeien'
Maar nu pas blijkt hoe verschillend Vlaanderen is van Brussel en Wallonië.
Vlaanderen gaat voor een rechts verhaal, van rechten maar toch voornamelijk van plichten, waarbij niet zozeer de lage inkomens worden aangepakt, dan wel de nieuwkomers, asielzoekers en bij uitbreiding alle allochtonen.
Dat hoeft op zich niet te verwonderen. Het Vlaams Belang was de grote overwinnaar van de verkiezingen van 26 mei. En dat laat zijn sporen na in dit regeerakkoord. Vlaanderen heeft rechts gestemd, en krijgt nu een rechts beleid. Brussel en Wallonië stemden dan weer links, en kregen, kort door de bocht, centrumlinkse regeerakkoorden.
"Het regeerakkoord zet de relatie tussen de Nederlandstaligen in Vlaanderen en Vlamingen in Brussel op scherp"
Die verschillen met elkaar verzoenen in een federaal coherent verhaal, lijkt een schier onmogelijke opdracht. Vooral over hoe er naar mensenrechten wordt gekeken, lijken de geesten in het noorden en het zuiden van dit land steeds verder uit elkaar te groeien.
Geen sociale rechten meer voor nieuwkomers? Betalen voor de inburgering? Zelfs voor de meest uitgesproken rechterflank van de MR zou dit Vlaamse regeerakkoord imbuvable zijn.
Het regeerakkoord zet ook de relatie tussen de Nederlandstaligen in Vlaanderen en Vlamingen in Brussel op scherp. Het viel al op hoe het Brusselbeleid, zowel in de formatie als bij de voorstelling van het regeerakkoord nauwelijks aandacht kreeg.
Minister-president Jan Jambon (N-VA) vermeldde in het Errerahuis waar de persconferentie over het regeerakkoord plaatsvond, maar één keer Brussel. En toen ging het over de Brusselse Ring.
Jambon had op dat manco een gepast antwoord. Het Vlaamse gemeenschapsbeleid is in Vlaanderen niet anders dan in Brussel, zo zei hij voor de camera aan BRUZZ. Een aparte Brusselse benadering is dus niet nodig. Dat klopt natuurlijk. Wat over onderwijs is beslist, geldt in Vlaanderen en Brussel.
Maar intussen gaat Vlaanderen, trouw aan het principe “wat we zelf doen, doen we beter”, wel heel ver in de verruiming van zijn autonomie.
En daarmee groeien ook weer de verschillen tussen Vlaanderen en Brussel. Dat gaat over symboliek, als de lintjes van de burgemeesters, maar ook over fundamentele zaken als stemplicht, het beleid ten aanzien van nieuwkomers, discriminatie en gelijke kansen, et cetera.
Nieuw is dit niet, die groeiende kloof. Bij elke staatshervorming is het van dattum. Maar het mag ons toch wel de vraag doen stellen: waar gaat dit eindigen?
Lees meer over: Brussel , Opinie , Politiek , Jan Jambon , vlaams regeerakkoord
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.