Opinie: dag Villo, vaarwel brolfiets

De knoop is doorgehakt. Wanneer mijn abonnement van de Brusselse deelfietsendienst Villo begin 2018 afloopt, dan is het definitief gedaan. Na twee jaar intensief gebruik zet ik in maart voor de allerlaatste keer een van de loodzware fietsen terug in een station. Als daar parkeerplaats beschikbaar is, natuurlijk. Onze relatie was intens, maar maakt me ongelukkig. Het is tijd om uit elkaar te gaan.

De keuze om radicaal te breken met Villo was snel gemaakt na alweer een koude herfstavond vol fietsellende. Ik had mezelf al mentaal voorbereid op parkeerproblemen in het centrum van Brussel. Villo-station Beurs was namelijk gesloten, en inderdaad, ook in heel wat andere stations was er geen plaats meer om een fiets achter te laten. Geen probleem, dan kijk je gewoon op de smartphone-applicatie om te zien waar er wel een plekje is. Die applicatie blijkt helaas niet betrouwbaar. Twintig minuten en twee kilometer later was ik eindelijk van die rotfiets af. Bezweet en boos kwam ik aan op mijn afspraak. Mogelijk was u die avond ook in Brussel en hoorde u iemand luid vloeken. Dat was ik. Dit was de druppel.

Villo verdient geen klanten. Het is een slecht systeem, uitgebaat door een bedrijf dat geen enkel respect heeft voor zijn klanten. Zo zijn er voortdurend problemen met lege of volle stations. Die slepen bovendien al jaren aan. Het probleem is op te lossen door meer ploegen in te schakelen om fietsen te verplaatsen van volle naar lege stations. In Antwerpen doen ze het, in Brussel komt het er maar niet van. En als je dan aan zo’n vol station staat, dan is het geen pretje om op zoek te gaan naar een vrije plek: de gele Villo-fietsen zijn loodzwaar. Circa 25 kilogram. (En dan spreek ik nog niet over losse zadels, scheve fietssturen, wiebelige wielen, …)

Lukt het uiteindelijk toch om van die brolfiets af te raken, dan kunnen er nog technische complicaties opduiken: regelmatig wordt de terugplaatsing namelijk niet gedetecteerd. Geen probleem, toch niet als je op werkdagen tussen 8 en 18 uur naar de klantendienst belt. Duikt er vrijdagavond een probleem op, om 18.15 uur? Pech, dan is het tot maandagochtend onmogelijk om een fiets te huren. Vooral ook geen bericht sturen via Twitter of Facebook, want dat wordt pas een paar maanden later beantwoord.

Kortom, op Villo kun je niet rekenen. Dat is ook niet de bedoeling, want voor uitbater JCDecaux - een reclamebedrijf - telt vooral de mogelijkheid om reclameborden te plaatsen aan fietsstations. Uit alles blijkt dat dit bedrijf niets geeft om zijn klanten. Ik heb mijn conclusie getrokken: dan geef ik ook niets meer om Villo. Hoog tijd dus om te beginnen aan de brief om te vermijden dat mijn abonnement verlengd wordt. Want ja, dit bedrijf is zo wanhopig dat het klanten gijzelt. Een abonnement stopzetten kan alleen per post, en drie maanden voor de einddatum.

Vaarwel, brolfiets. Tot nooit meer.