Over gay prides en slut walks

Of het nu gaat om agressie tegen holebi’s of tegen ‘westers’ geklede vrouwen, een ding is zeker: het mag niet getolereerd worden. “Het is hoog tijd dat spilfiguren uit allochtone middens krachtige signalen uitsturen en dat soort geweld streng veroordelen,” zegt Brussels parlementslid Bianca Debaets (CD&V).

Enkele weken geleden werd een lesbisch koppel in elkaar geslagen in de Lemonnierlaan. Kort daarvoor werd een homoseksuele man zwaar toegetakeld in het centrum van Brussel. De zoveelste incidenten tegen holebi's in Brussel. De ernst van de feiten choqueert.

Het is opmerkelijk dat niemand ingreep. Is dat een gebrek aan sociale betrokkenheid? Of durft men niet meer tussenbeide te komen uit angst zelf aangevallen te worden? Ik vrees voor het laatste.

Homofobie en agressie tegen holebi's blijven stijgen. De Ehsal voerde enkele jaren geleden onderzoek naar agressie tegen holebi's in Brussel. Zestig procent van de vierhonderd ondervraagden gaf aan al één of meerdere keren slachtoffer te zijn geweest van (verbale) agressie.

En er is niet alleen de discriminatie tegenover holebi's, maar ook tegenover vrouwen die weigeren hun evidente 'vrouwelijkheid' te verhullen. Is het u ook al opgevallen dat je in Brussel opvallend minder kortgerokte jonge meiden ziet dan in pakweg Barcelona? Dat verschillende Brusselse wijken door vrouwen worden gemeden? Dat kleding wordt aangepast? Doen ze dat niet, dan krijgen ze allerlei seksuele beledigingen over zich heen. Er kan gezegd worden dat sommige uitingen 'onschuldig' zijn, maar zijn die dat echt? Ik denk niet dat veel vrouwen het leuk vinden voortdurend nagefloten te worden of 'gesis' te moeten horen van mannelijke passanten. "Wil een man zijn macht over een vrouw doen gelden, dan gebeurt dat vaak seksueel", zo formuleerde schrijfster Celia Ledoux het onlangs in een opiniestuk over de slut walks .

Het fenomeen van de slut walk begon als een klein initiatief in Toronto, maar verspreidde zich snel naar andere, ook Europese steden en groeide zo uit tot een van de meest succesvolle feministische acties van de voorbije twintig jaar.

Ongelukkige term

De beweging ontstond uit protest tegen de uitlatingen van een mannelijke politieofficier. Tijdens een cursus persoonlijke veiligheid op de universiteitscampus van Toronto zei hij dat vrouwen moeten vermijden om er als sletten (sluts) bij te lopen, als ze niet aangevallen willen worden.

Voor de optochten koos de organisatie bewust voor de - ietwat ongelukkig gekozen - term slut walks . Duizenden vrouwen én mannen manifesteren tegen het idee en de stereotypering dat vrouwen door uitgesproken vrouwelijke kledij een verkrachting of aanranding zelf uitlokken. Laat het duidelijk zijn, hoe een vrouw zich ook kleedt en gedraagt, het kan nooit seksueel geweld goedspreken.

Ik zie een duidelijke link tussen de slut walks en de boodschap van de gay prides . Een vrouw heeft het recht op haar eigen lichaam. Het recht om niet geschoffeerd te worden wegens haar kleding en haar uiterlijk. Het recht om fier te zijn op wie ze is. Ook mannen en holebi's hebben het recht op hun geaardheid en hun eigen lichaam. Het recht om niet toegetakeld te worden wegens uiterlijk, handelingen of seksuele voorkeur.

Buurtvaders

Na de recente voetbalrellen in Antwerpen veroordeelde de Antwerpse imam en voorzitter van de moslimraad Nordine Taouil publiekelijk het geweld. Een duidelijke boodschap naar de gemeenschap. Ook in Brussel is het hoog tijd dat spilfiguren uit allochtone middens krachtige signalen uitsturen en elke vorm van geweld, ook geweld tegen westers (sexy) geklede vrouwen en holebi's, streng veroordelen.

Het is immers bewezen dat (respectabele) figuren uit de gemeenschap vaak een grotere invloed uitoefenen dan mensen van buitenaf. Initiatieven als die van de 'buurtvaders' in de Amsterdamse wijk Sloterdijk geven goede resultaten. Vaders uit de buurt nemen er hun verantwoordelijkheid op door in hun wijk de straat op te gaan en jongeren aan te spreken op hun gedrag en met hen in dialoog te gaan.

Ook projecten zoals het 'schooladoptieplan' zijn noodzakelijk in Brussel. Ook hier dient Nederland als voorbeeld. De politie wil met het project haar rol erkennen in de opvoeding van kinderen. Bij zo'n schooladoptie geven politieagenten lessen in het vijfde en zesde leerjaar. Op die manier kan grensoverschrijdend gedrag en normvervaging bij de jongeren ook snel opgespoord worden. Door het schooladoptieplan wordt bovendien de beeldvorming van kinderen over de rol van de politie in de samenleving positief beïnvloed. De agent wordt niet langer gezien als een vijand, maar als een vertrouwensfiguur. Het project liep een tijdje in politiezone West, maar werd stopgezet. Het project herinvoeren, in alle Brusselse politiezones, lijkt mij geen overbodige luxe.

Naar aanleiding van het recente geweld tegen holebi's in Brussel stelde Bruno De Lille (Groen!), Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen, terecht dat de holebigemeenschap zich niet in een slachtofferrol moet laten duwen en het recht op veiligheid moet blijven opeisen.

Het volstaat echter niet een recht op te eisen, recht moet ook geschieden. Mensen wijzen op hun rechten, maar ook op hun plichten. Ingrijpen wanneer ons waarden- en normenkader niet gerespecteerd wordt, is minstens even noodzakelijk als een sensibiliseringscampagne.

Want geen enkele samenleving, geen enkele stad, geen enkele buurt zou dergelijk discriminerend en intolerant gedrag mogen dulden. 't Stad is van iedereen. Ook in Brussel.

--------------------------

Bianca Debaets (CD&V),
Brussels parlementslid