Standpunt BDW: Kinderopvang

“Elke discussie over de staatsstructuur, en over economie, loopt vast op steeds weer dezelfde vraag: wat met Brussel?” Woorden van Bart De Wever (N-VA) op de voorjaarslunch van de werkgeversorganisatie Voka, afgelopen donderdag.

Er was veel belangstelling voor De Wevers Brusselse toespraak, ook omdat hij eerder had toegegeven dat de hoofdstad voor zijn partij een hachelijke kwestie vormt. Binnen de Vlaamse Beweging zijn er immers twee strekkingen: zij die Brussel desnoods willen 'dumpen' om de onafhankelijkheid van Vlaanderen te verkrijgen, en anderen die Brussel niet willen loslaten.

De Wever gaf bij Voka geen uitsluitsel over waar zijn partij met de hoofdstad naartoe wil, maar hij gaf wel 'voor eens en altijd' aan dat Vlaanderen niet van plan is Brussel los te laten. En dat Vlaanderen wil investeren in Brussel. "Maar dan moet het ook duidelijk zijn waarvoor we betalen." Waarna een hele reeks van voorbeelden volgde waar volgens De Wever Vlaanderen geen inspraak kreeg. "We komen onvermijdelijk uit bij een model waarbij Brussel wordt bestuurd door Nederlandstaligen en Franstaligen." En of Brussel région à part entière of hoofdstad wil zijn? "Ik hoop het laatste."

'Hoofdstad' of 'région à part entière': het blijft een behoorlijk abstracte en misschien ook wel onmogelijk te beslechten discussie. Maar concrete Brusselse thema's waar Nederlands- en Franstaligen samen naar een oplossing zouden moeten zoeken, die liggen voor het oprapen, hoor! Neem het grote tekort aan kinderopvang in Brussel, dat de laatste dagen veel aandacht kreeg. Het is een bijzonder belangrijk probleem, gezien de bevolkingsstijging. Het treft Nederlandstalige ouders evenzeer als anderstalige.

En het is een belangrijke reden waarom vrouwen nog te weinig deelnemen aan de arbeidsmarkt, met alle gevolgen van dien. Dat is zeker het geval voor vrouwen van niet-Europese origine. Van hen is, zo bleek maandag, maar een kwart aan het werk. Voor jonge kinderen uit gezinnen waar de officiële landstalen niet worden gesproken, kan de kinderopvang een plek zijn waar ze vertrouwd geraken met die talen. En zulke kinderen zijn er steeds meer in Brussel. De twee gemeenschappen zijn ook voor hun opvang ten volle verantwoordelijk: de 35 extra erkende en gesubsidieerde plaatsen in Brussel van minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) voor dit jaar zijn ruim onvoldoende.

Verschillende partijen riepen er al toe op een masterplan of een taskforce voor de Brusselse kinderopvang uit te werken, samen met de Franse Gemeenschap. Het initiatief nemen is niet verboden. De andere gemeenschap voortdurend de zwartepiet toeschuiven, en daardoor ter plaatse blijven trappelen, dát zouden we moeten afleren.