Standpunt BDW: Loeizemet

"Komt de parking onder het Vossenplein er, dan verliezen de socialisten. Komt hij er niet dan verliezen de liberalen. De coalitie kan maar hopen dat er zich geen kandidaten voor de bouw van de parkeergarage aanmelden", schrijft Danny Vileyn.

Vroeger protesteerde men tegen het consumentisme, vandaag consumeert men de contestatie. Het zijn niet de woorden van een of andere conservatief, maar van Yvan Mayeur, burgemeester van de stad Brussel en socialist. Mayeur was niet opgezet met het rumoerige protest tegen de parkeergarage onder het Vossenplein tijdens de jongste gemeenteraad. En dat valt zelfs te begrijpen. Toch verraadt de uitspraak van Mayeur meer dan ergernis over het trekken en duwen dat gepaard ging met de contestatie. Ze verraadt ook frustratie. Brussel moet zowat de laatste West-Europese stad van belang zijn waarvan het centrum verkeersvrij wordt. Meer dan twaalf jaar na de eerste studie zijn de plannen eindelijk concreet. En dat is onder andere aan Mayeur te danken. Alleen moest hij er vier nieuwe ondergrondse parkeergarages die tegen de nieuwe verkeersvrije zone aanleunen, bijnemen. Dat is de prijs die de liberale coalitiepartner eist. Dat is de prijs voor paars. Rood-blauwe coalities waarvan Louis Tobback (SP.A) ooit zei dat ze paars beginnen en bont en blauw eindigen.

Zover hoeft het niet te komen, maar in de saga van de parkeergarages dreigt er een verliezer te zijn. Niet voor die aan de Nieuwe Graanmarkt of IJzer of het Rouppeplein, wel die onder het Vossenplein. Komt de parking er dan verliezen de socialisten, komt hij er niet dan verliezen de liberalen. Het schepencollege heeft de symboliek van de Loeizemet schromelijk onderschat. Te elfder ure werd zelfs een schuilkelder uit WO II uit de vergeethoek gehaald. De coalitie kan maar hopen dat er zich geen kandidaten voor de bouw van de parkeergarage aanmelden.

Het al dan niet spontane protest tegen beslissingen van gemeentebesturen beperkt zich overigens niet tot de stad Brussel. Eerder klonken ULB-studenten en buurtbewoners zich vast aan bomen op de campus om te protesteren tegen de komst van luxewoningen. En nu organiseren inwoners van Vorst zich tegen de bomenkap in de Berkendaelstraat, de straat met de achteruitgang van de gevangenis. Veel romantischer dan de Berkendaelstraat vind je geen straten in de gemeenten van de eerste kroon. Of ook hier bewoners bereid zijn om zich vast te klinken moet nog blijken. De tijd dat de burger zich zomaar neerlegt bij een politiek compromis – hoe eerbaar ook – is voorbij. De televisiebeelden laten het ons meerdere keren per week zien. Daar gaan bestuurders mee moeten leren leven. Sommige beslissingen zijn zo ingrijpend dat ook de instemming van het middenveld of van de brede omgeving gewenst is. Ook dat is democratie.