Standpunt BDW: niet gedoopt

Dat een leerkracht die godsdienst moet geven gedoopt moet zijn, is voer voor discussie binnen het katholiek onderwijs. Maar het blijft jammer dat een kleuterleidster met veel talent daarom niet aan de slag kan blijven, schrijft Danny Vileyn.

Er was een tijd dat vrouwen in het katholiek onderwijs moesten ophouden met lesgeven als ze in het huwelijksbootje stapten. Van ongetrouwd samenwonen, laat staan van getrouwde lesbische of homokoppels, was in die tijd geen sprake. Dat die tijd ver achter ons ligt, is wel duidelijk, maar omdat niets onomkeerbaars is, moeten we wel blijvend op onze tellen passen. En dat geldt voor de hele samenleving, niet alleen voor het katholiek onderwijs. Dat wordt weleens vergeten.

Een brief van een schoolhoofd van een katholieke school die op onze redactie is beland, laat de ouders van kindjes van de derde kleuterklas weten dat hun juf niet kan blijven omdat ze niet kan benoemd worden. En ze kan niet benoemd worden omdat ze niet gedoopt is.

We dachten dat dit soort verhalen voorbij waren. Maar neen, ze bestaan nog wel degelijk. Meer nog, de Guimardstraat verdedigt de maatregel. Onderwijzers en kleuterjuffen geven godsdienst en de godsdienstinspectie vindt dat het doopsel een voorwaarde voor benoeming is. Aangezien er een scheiding is van kerk en staat, valt daar niet aan te tornen. Net zoals de kerk niets aan de staat te zeggen heeft, heeft de staat niets aan de kerk op te dringen.

Toch roept het vragen op, ook binnen het katholiek onderwijs. De directrice schrijft zelf dat ze beseft dat dit een voorwaarde is waaruit discussie kan groeien. Haar openheid siert haar. In deze geseculariseerde maatschappij klinken voorwaarden voor benoeming zoals gedoopt zijn inderdaad vreemd in de oren. Ook bij ouders die bewust kiezen voor een katholieke school. Het belangrijkste is toch dat ze een uitstekende juf is? Toch moeten wij er ons voor hoeden om al te vlug schandaal te roepen.

Iedere dag leren kinderen op school dat ze tolerant moeten zijn. In deze stad met mensen van hier, maar ook van overal ter wereld, is er geen andere keuze. Sinds 1958 heerst er in dit land schoolvrede, het schoolpact heeft dat bezegeld. Dat betekent dat het katholiek onderwijs – met middelen van de gemeenschap – een sterk net met een sterke identiteit heeft kunnen uitbouwen.

Maar dan was er de secularisering en vervolgens kwam er de multiculturele samenleving met in de steden een grote groep moslims (en vele andere godsdiensten). Plots beseften velen dat het wegdeemsteren van de godsdienst sinds de jaren 1960 aan het keren was. Net zoals geen enkele taal nog dominant is in Brussel, is ook geen enkele levensbeschouwing dat nog.

Dat een leerkracht die godsdienst moet geven gedoopt moet zijn, is voer voor discussie binnen het katholiek onderwijs. Maar het blijft jammer dat een kleuterleidster met veel talent daarom niet aan de slag kan blijven.