Standpunt BDW: Stratego

Bij (minstens een deel van) de Franstalige politieke klasse leeft de overtuiging dat de Franstalige stemmen voor de N-VA de kiesuitslag van de Vlaams-Brusselse partijen gaan bepalen, niet de verschuivingen binnen het Vlaams-Brusselse electoraat. En dat maakt de Franstaligen zenuwachtig, schrijft Danny Vileyn.

Michel en CD&V-voorzitter Wouter Beke verklaarden samen in De Standaard en in Le Soir dat ze onafhankelijk naar de verkiezingen trekken. Michel en Beke ontkennen dat ze naar elkaar lonken om de volgende regering te vormen. En ondertussen rekent Reynders op Open VLD-minister Guy Vanhengel om hem in de kiesstrijd te steunen. Reynders is kandidaat in Brussel.

Reynders’ démarche is allicht vanuit Brussel te verklaren: bij (minstens een deel van) de Franstalige politieke klasse leeft de overtuiging dat de Franstalige stemmen voor de N-VA de kiesuitslag van de Vlaams-Brusselse partijen gaan bepalen, niet de verschuivingen binnen het Vlaams-Brussels electoraat. En dat maakt de Franstaligen zenuwachtig.

Zonder het cliché van de ‘moeder aller verkiezingen’ boven te halen: deze verkiezingen zijn te belangrijk om ze tot stratego te herleiden. We kiezen zowel Europees, federaal als regionaal. En een partij als de MR wil een zitje in alle regeringen of in geen enkele. De MR is zeker niet de enige partij die dat wil, al huldigen de andere partijen zich in stilzwijgen. Dat betekent tandenknarsen voor wie er niet bij is, de kiezers en hun partijen. Maar dat schept ook kansen om problemen aan te pakken.

Neem nu de mobiliteitsproblematiek. Brussel slibt dicht. Dat is al lang geen discours meer van dromerige groenen, dat zegt ook de bedrijfswereld. Bedrijven trekken weg, wat normaal tot nadenken zou moeten stemmen. Maar zover zijn we nog lang niet. Het politieke spel wordt herleid tot een spel voor of tegen de auto. Of tot oplossingen op lange termijn. Een uitbreiding van de metro is nodig maar kost veel geld en is er ten vroegste over tien jaar.

De regeringen die na de verkiezingen aantreden moeten afspraken maken over mobiliteit van en naar de hoofdstad. Het financiële plaatje kan hierbij als uitgangspunt dienen: volgens het VRT-programma De Zevende Dag kosten bedrijfswagens de belastingbetaler 4,1 miljard euro per jaar. Het openbaar vervoer in heel België krijgt 2,4 miljard euro subsidies. Hoe wordt de mobiliteitsknoop na 25 mei ontward? Dat doet ter zake, niet of partijkopstukken elkaar haten.