Standpunt BDW: Sukkelspoor

Ooit maakte Ukkel de kapitale fout om geen metro te willen, vandaag kreunt de gemeente onder het autoverkeer en is de verbinding met het stadscentrum slecht. Dat schrijft Anne Brumagne. Het spoor kan een oplossing bieden maar de infrastructuur is verwaarloosd en de service wordt afgebouwd in plaats van verbeterd.

We zijn intussen al flink gevorderd met onze reeks over de sukkelstraten, aanslepende dossiers die we u in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen presenteren. In sommige gemeenten is er duidelijk een grotere embarras du choix in sukkelstraten dan in andere. Voor Ukkel, in deze editie aan de beurt, moesten we even zoeken.

Uiteindelijk vonden we een sukkelspoor: het aftandse stationnetje van Kalevoet, op een boogscheut van groene wijken vol prachtige, maar ook protserige architectuur. In groot contrast met die rijkdom ligt station Kalevoet er vervallen bij en oogt de directe omgeving ruig. Onze journalist Bruno Schols noemt het "een enge onderneming om je door de sombere voetgangerstunnel naar het perron te begeven". Bovendien wil de NMBS de stationschef afschaffen, waardoor ook die sociale controle wegvalt, en worden de loketten misschien vervangen door automaten.

De Unheimlichkeit van het station en de directe omgeving is één probleem, de mobiliteit in Ukkel een ander. Ooit maakte Ukkel de kapitale fout om geen metro te willen, vandaag kreunt de gemeente onder het autoverkeer en is de verbinding met het stadscentrum slecht. Ukkel, dat maar liefst vijf kleine treinstationnetjes heeft, stelt er zijn hoop op dat het Gewestelijk Expresnet ook de Ukkelaars goed zou bedienen. Nu is de frequentie van de treinen nog veel te laag: vanuit Kalevoet rijdt er maar om het uur een trein naar de noord-zuidverbinding.

Er zijn in Brussel nog stations zoals Kalevoet. Ze garanderen een snelle reistijd, maar er stoppen voorlopig te weinig treinen. Resultaat: de stadsbewoners maken nauwelijks gebruik van de treinverbindingen door hun gewest. Dit soort verplaatsingen wordt op amper vijfduizend per dag geschat. Er vallen dus best nog wel wat campagnes rond 'sporen in de stad' te verzinnen.

Het verhaal van de kleine stations in Brussel doet een beetje denken aan dat van de Buurtspoorwegen: ooit floreerden die, later konden ze de concurrentie met de auto niet meer aan en werden ze afgebouwd. Vandaag zouden beide vervoerswijzen mee kunnen helpen om de mobiliteitsknoop te ontwarren. Bij de Buurtspoorwegen zijn de sporen vaak uitgebroken en de grond geprivatiseerd. Een 'reconstructie' is bijna onmogelijk. Bij het spoor is de basisinfrastructuur er meestal nog wel. Makkelijk zullen de herwaardering en uitbouw van het Brusselse spoorwegennet niet zijn, zien we in het dossier rond de noord-zuidverbinding. Maar het is niet onmogelijk, én absoluut noodzakelijk. Alleen jammer dat die infrastructuur er soms zo verwaarloosd bij ligt en dat de service eerder wordt afgebouwd dan verbeterd.