Standpunt BDW: Topsport

Na de Spelen zullen weer lange evaluatiesessies plaatsvinden over de prestaties. Als er dan actieplannen worden gesmeed, dan hopelijk ook over hoe de twee gemeenschappen nog beter kunnen samenwerken, stelt Anne Brumagne.

Eén bronzen medaille voor Vlaanderen, voor Evi Van Acker. En één bronzen en één zilveren voor de Franse Gemeenschap, voor respectievelijk Charline Van Snick en Lionel Cox. Dat was althans de (magere) Olympische oogst maandagavond na de teleurstellende individuele race van de gebroeders Borlée.

Reken maar dat aan weerszijden van de taalgrens de Belgische medaille-oogst netjes wordt opgesplitst in Vlaamse en Franstalige trofeeën. Politici kijken met argusogen naar de 'eigen' prestaties en die van de 'andere' kant, want de medailles heten ook af te stralen op degenen die het sportbeleid uittekenen. Na de medaille voor Lionel Cox vorige vrijdag liet André Antoine (CDH), minister van Sport van de Franse Gemeenschap, weten dat de tweede Franstalige medaille binnen was. Waarna Philippe Muyters (N-VA), zijn Vlaamse evenknie, de voorspelbare vraag kreeg voorgeschoteld waarom Vlaamse prestaties uitbleven.

Overigens werden er ook uit Brusselse kabinetten meteen na Cox' zege felicitaties verstuurd. De karabijnschieter is dan wel een Luikenaar, hij werkt als arbeidsinspecteur voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Cox had toch maar mooi een flexibele uurregeling gekregen zodat hij als amateur de tijd kreeg om te trainen. (Sinds vrijdag weten we dankzij minister-president Kris Peeters (CD&V) ook dat van de 75 jumpingpaarden op de Spelen er zestien Belgisch gefokt zijn, en liefst veertien in Vlaanderen!)

Na de Spelen zullen weer lange evaluatiesessies plaatsvinden over de (te geringe?) prestaties. Als er dan actieplannen worden gesmeed voor de toekomst, dan hopelijk ook over hoe de twee gemeenschappen, die al een samenwerkingsakkoord inzake topsportbeleid hebben, nog beter kunnen samenwerken. Al was het maar omdat de bedragen die ze ieder apart ter beschikking hebben maar een fractie vormen van de massa's geld die er in het voetbal omgaan.

Maar zonder een uitmuntend 'sport voor allen'-beleid teken je geen topsportbeleid uit, bezweren commentatoren, die met afgunst naar de Deense medaille-oogst kijken. Zeker Brussel met zijn vele jongeren zou erbij gebaat zijn dat ook dat 'sport voor allen'-beleid van de twee gemeenschappen, de gemeenten en het gewest naadloos op elkaar aansluiten. En dan niet alleen om een kweekvijver voor topsporttalent te creëren. Ook omdat een goed sportaanbod, met een degelijke
begeleiding en infrastructuur, veel meer dan we vaak beseffen mee een antwoord kan bieden op de grote maatschappelijke uitdagingen in deze stad.