Standpunt BDW: Uber en Airbnb

De traditionele hotel- of taxisector wordt nogal gemakkelijk weggezet als een conservatieve, protectionistische ‘sector’.

Net terug van een week Barcelona met Airbnb stelde ik de afgelopen dagen tot mijn grote verbazing vast dat de verhuursite voor appartementen voorpaginanieuws in België was geworden. Samen met Uber, de taxi-applicatie die hier in Brussel recent door de rechtbank is verboden – net zoals in Berlijn overigens. Kop van Jut in de hele mediaheisa rond de taxi’s is Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V), die een protectionistische reflex ten voordele van de traditionele taxisector wordt verweten.

Als het over de eigen ervaring met verhuursite Airbnb gaat: die was heel goed. Met kinderen op een krappe hotelkamer zitten en ze ‘s ochtends uit hun bed moeten sleuren om op tijd aan de ontbijttafel te zitten: dan was zo’n eigen appartementje met voldoende ruimte en geen ontbijturen een meer dan waardig, en een goedkoper alternatief. Al moet ik toegeven dat we bij het boeken van het appartement geen vragen hebben gesteld over de brandveiligheid, en ik nu alleen maar kan hopen dat die in orde was. Overheden lijken me perfect het recht te hebben om te eisen dat de wetgeving wordt nageleefd door iedereen die wil verhuren. Of die een taxidienst wil aanbieden.

Het goede aan de hele heisa is dat het debat op gang werd gebracht over hoe streng overheden (particuliere) handelstransacties via online platformen moeten reguleren. Een interessante bijdrage werd bijvoorbeeld geleverd door digitaal adviseur Jo Caudron in De Standaard, die ervoor pleitte om in een nieuwe regering een minister te belasten die snel kan reageren wanneer innovaties zich aandienen en die dan ook aan een eigentijdse regelgeving kan werken. Hij pleit er wel voor om een basischarter op te stellen voor de bescherming van de consument.

Maar ik mis toch iets in deze hele discussie, ook bij Jo Caudron. De traditionele hotel- of taxisector wordt nogal gemakkelijk weggezet als een conservatieve, protectionistische ‘sector’. Maar achter dat lelijke woord ‘sector’ gaan ook mensen schuil die hun gezin moeten onderhouden. Wat taxi’s betreft, gaat het in Brussel om zo’n 3.000 gezinnen, wist Grouwels. Moeten dat dan 3.000 geprivilegieerde families zijn die een soort alleenrecht hebben op het uitbaten van taxi’s? Hoegenaamd niet. Maar als er dan zo’n minister van Beleidsinnovatie komt, dan mag die persoon of een collega zich nog meer dan vandaag het geval is, bekommeren om werknemers die met zo’n nieuwe (digitale) realiteit worden geconfronteerd. Te veel ontslagen mensen uit verouderde sectoren worden bij het oud vuil gezet: ze vinden geen werk meer en moeten leven van een karige uitkering. Kan er ook nog even aan hen worden gedacht?