Vandenbossche: 'Nultolerantie had enkel een tijdelijk effect'

Naar aanleiding van de discussie over het toenemende geweld in de samenleving, pleitte Open VLD-voorzitter Alexander De Croo in een interview met De Standaard voor algemene nultolerantie. Walter Vandenbossche (CD&V), gemeenteraadslid in Anderlecht, reageert met een open brief.

In een interview in De Standaard van zaterdag 14 april zei u onomwonden dat "de nultolerantie in Anderlecht werd toegepast en blijkbaar heeft gewerkt."
Ik ben even moeten gaan zitten bij deze uitspraak (boutade?) en vroeg me af hoe wereldvreemd federale politici wel kunnen zijn. U beschikt toch over de betere
media-instrumenten, persoverzichten en technische middelen allerhande, die het u zouden moeten toelaten een correcte inschatting te maken van de veiligheidssituatie in de grote steden, en in Brussel in het bijzonder.

Heel uw gesprek in de krant kan worden samengevat onder drie woorden: kurieren am Symptomen! Ik zit met hetzelfde wrange gevoel als bij de debatten met het Vlaams Blok, de partij die op- en ondergang heeft gekend met het veiligheidsdossier: heel uw denken duidt - in absurdo - op een niet-uitgesproken wens om nog meer criminele incidenten als dat van de MIVB mee te maken dan vandaag al het geval is. Hoe zou u anders afgerekend kunnen worden door de kiezer, nietwaar? U zit perfect in de spiraal gevormd door twee polen: meer geweld en - dus - meer repressie. Dat is een onuitputtelijke paringsdans, die u bewust niet wilt ontspringen.

Uw nultolerantie heeft in Anderlecht enkel een tijdelijk effect gehad op de straatkant van onze harde buurten, maar met het vertrek van de federale politiemachten was het verhaal zo voorbij. Onlangs nog werd mijn medewerkster gemolesteerd op het Lemmensplein door drugsgebruikers en dealers, omdat ze een fotootje maakte van een kinderdagverblijf...

Ik wil er sterk voor pleiten dat politici in alle maatschappelijke segmenten hun verantwoordelijkheid ten volle opnemen, op alle beleidsniveaus, en niet enkel daar waar de ene of de andere toevallig een minister of beleidsverantwoordelijke zitten heeft.

Waarom wordt er geen werk gemaakt van opvoedingsbijstand? Hulp en ondersteuning voor het gehele gezin, op een totaaltraject dat de periode van geboorte tot volwassenheid overkoepelt, en waarbij voor alle menselijke waarden van het leven raad en bijstand wordt verleend. Het werkt oriënterend, het geeft inzicht en perspectief aan mensen, die vandaag vooral het gevoel hebben te worden verwaarloosd, en wier zelfperceptie overeenstemt met waardeloosheid. En dan, mijnheer De Croo, is criminaliteit écht niet ver af!

Nu al drie jaar breek ik een lans voor 'alert bestuur', wat betekent dat de institutionele grenzen in dit lieve landje, in een crisissituatie, voor specifieke uitdagingen worden doorbroken om te komen tot een eenheid van inzicht, beleid en actie. Vandaag moet men elf (11!) bestuurslagen bewerken om een project te kunnen ontwikkelen, waaronder ook het beleidsniveau waarop u afgerekend wilt worden.

Als u op repressief vlak dan toch wat nuttigs wilt doen, dan stel ik voor dat u werk maakt van de noodzakelijke institutionele ingrepen in het gevangeniswezen. Een doorbraak in het dossier van de bouw van nieuwe - humane - gevangenissen, gekoppeld aan een consequente strafuitvoering, zou een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan het Brusselse veiligheidsdebat.

Uw gesprek met DS heeft mij echt boos gemaakt. U wilt afgerekend worden op de mislukking, op het falen van een samenleving die er niet in geslaagd is de kinderen en kleinkinderen van diegenen die men naar hier heeft gelokt, te laten inburgeren. Dit is verkeerd, mijnheer de voorzitter; uw analyse is totaal fout!

Ben ik dan niet blij met vierhonderd extra agenten en met zware justitiële repressie? Neen. Het is ontegensprekelijk goed dat meer agenten meer burgers kunnen beveiligen, en het is juist dat strenge straffen ontradend werken. De samenleving wordt op grond van haar eigen falen vandaag genoopt tot deze verharding van aanpak. Het is als een laatste halm van buigend riet. Maar tegenover zero tolerance voor crimineel gedrag staat total tolerance voor verdraagzaamheid, respect en verantwoordelijkheid, en deze waarden in het opvoedingsproces in gezin en school bijbrengen. Daar draait het om, en alleen daarom.